Του Γιάννη Μανώλη
Τότε δεν θα έχει ΚΑΝΕΝΑ απολύτως νόημα το αφορολόγητο όριο.
Βγάζω 5, 15 ή 115 χιλιάδες ευρώ; Κανένα πρόβλημα! Αν τα ξοδεύω και προσκομίζω αποδείξεις γι’ αυτό, εκπίπτει όλο το ποσό και δεν πληρώνω καθόλου φόρο εισοδήματος, ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΣΑ ΦΟΡΟ (ΦΠΑ) όταν τα κατανάλωσα. Αν ένα μέρος των εισοδημάτων μου δεν το ξοδέψω (ή δεν προσκομίσω αποδείξεις ότι το ξόδεψα) για αυτό και μόνο το ποσό θα φορολογηθώ κανονικά.Δίκαια πράγματα.
Πείτε μου λοιπόν ποιός άνθρωπος από τα αδύναμα στρώματα που ζει με 5, 7 ή 10 χιλιάδες ευρώ δεν ξοδεύει ΟΛΑ του τα λεφτά;
ΟΛΟΙ τα ξοδεύουν άρα θα είναι έτσι κι αλλιώς στο αφορολόγητο. Επομένως κάθε συζήτηση για το θέμα δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία.
Είναι καιρός το Ελληνικό κράτος να σταματήσει να μην αναγνωρίζει έξοδα που έχει κάνει κανείς (άρα έχει ήδη πληρώσει φόρο) και να τα φορολογεί για δεύτερη φορά, δηλαδή ΝΑ ΚΛΕΒΕΙ ΕΝ ΨΥΧΡΩ τον φορολογούμενο. Εκτός από αναποτελεσματικό είναι και βαθιά ανήθικο…
