Η πιπεριά Φλωρίνης και οι συνταγές της γιαγιάς κατακτούν τα καλύτερα delicatessen του κόσμου

Μουστοπιπεριά, λιαστή πιπεριά, πιπερόμελο και πιπερόκαμα από τη Φλώρινα, μαγεύουν τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους του κόσμου. Με εισιτήριο την παραδοσιακή αυθεντική πιπεριά Φλωρίνης και τις συνταγές της γιαγιάς του, ο Πέτρος Ναουμίδης και η οικογένεια του από τον Άγιο Παντελεήμονα Φλώρινας, ταξιδεύουν και κατακτούν με τα προϊόντα τους τα καλύτερα delicatessen καταστήματα του κόσμου.

Στόχος τους είναι να αναδείξουν αυτό το μοναδικό σε γεύση και θρεπτική αξία προϊόν, (η πιπεριά Φλωρίνης, περιέχει λυκοπένιο και οκταπλάσια περιεκτικότητα βιταμίνη C από το πορτοκάλι), με το οποίο ταυτίστηκε ο τόπος τους, όπως αναφέρει ο εμπνευστής της ιδέας Πέτρος Ναουμίδης, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Εμείς δεν κάνουμε τίποτα άλλο πέρα από το να αναδείξουμε το χαμένο γαστρονομικό πλούτο που έχει η περιοχή μας. Ο γαστρονομικός πλούτος μας, έχει να κάνει με την πιπεριά, με δεκάδες συνταγές της πιπεριάς που μάθαμε από τις γιαγιάδες μας και με μια τεράστια παράδοση από τον τρόπο καλλιέργειας, τον τρόπο μαγειρέματος και τον τρόπο φύλαξης. Αυτή τη μοναδική παραδοσιακή διαδικασία θέλουμε να αναδείξουμε με τον καλύτερο τρόπο» τονίζει ο κ. Ναουμίδης.

«Όλα ξεκινήσαν δίχως να το καταλάβω» εκμυστηρεύεται, «επειδή η πιπεριά ήταν ενσωματωμένη στην τοπική μας κουζίνα και η μητέρα μας καλλιεργούσε στον κήπο την πιπεριά και την μεταποιούσε. Στη συνέχεια χρησιμοποιούσε τις πιπεριές σε όλες τις συνταγές στο εστιατόριο. ‘Ολα τα τελικά πιάτα της είχαν βάση την πιπεριά.  Ήταν τρόπος ζωής, τρώγαμε πιπεριές, μεγαλώσαμε με τις πιπεριές, δεν γινόταν να μην ασχοληθώ με αυτό το προϊόν. Το βασικό ερέθισμα ήταν όλη αυτή η παράδοση του τόπου μας. Δεν το κάνουν όλοι.» υποστηρίζει με παράπονο, «όλοι κοιτάνε να παρασκευάσουν μοντέρνα πράγματα, λίγοι είναι αυτοί που ξεθάβουν, χαμένες συνταγές, χαμένες παραδόσεις και θέλουν να αναδείξουν όλη αυτή την παράδοση προς τα έξω».

Στο μικροκλίμα της περιοχής οφείλεται η άριστη ποιότητα της πιπεριάς Φλωρίνης

Ο Πέτρος Ναουμίδης, εξηγεί μάλιστα του λόγους για τους οποίους η πιπεριά Φλωρίνης διαφέρει τόσο στη γεύση όσο και στην όψη σε σχέση με άλλα υβριδικά προϊόντα κόκκινης πιπεριάς, «επηρεάζεται από το κλίμα, και την ηλιοφάνεια» λέει και προσθέτει ότι «η μεγάλη ιδιαιτερότητα που έχουμε σε αυτήν εδώ την περιοχή, είναι το μικροκλίμα, το οποίο οφείλεται στις τέσσερις λίμνες οι οποίες δημιουργούν μια σταθερή θερμοκρασία στην περιοχή, με πλούσια ηλιοφάνεια και πλούσιο σε ασβέστιο έδαφος αργιλώδες, όλα αυτά συντελούν στο να γίνεται η τέλεια καλλιέργεια της πιπεριάς. Έρχονται πάρα πολλοί επισκέπτες, λένε, να πάρω λίγο σπόρο να καλλιεργήσω κάπου αλλού; Δεν είναι απλά να πάρεις έναν σπόρο. Δεν μπορούμε να φέρουμε εδώ πέρα ένα φυτό λεμονιάς και να ευδοκιμήσει σε αυτήν εδώ την περιοχή. Αυτός ο σπόρος ευδοκιμεί εδώ, τον καλλιεργούσαν εκατοντάδες χρόνια πριν οι παππούδες μας. Δεν είναι τυχαίο που πανευρωπαϊκά ονομάζουν την πιπεριά σαν πιπεριά Φλωρίνης».

Ψήσιμο στα κάρβουνα, ξεφλούδισμα στο χέρι, καμία βιομηχανική επεξεργασία είναι μερικά από τα μυστικά της επιτυχίας τους. «Δεν υπάρχει πιο ρομαντικό πράγμα από αυτό. Να παίρνεις αυτό το σποράκι να ξεκινάς από μωρό, φυτό την πιπεριά, να παίρνεις καρπό και εν συνεχεία να τη βλέπεις σε όλη την ολοκλήρωση, από την καλλιέργεια, δηλαδή, μέχρι τη μεταποίηση, μέχρι το μαγείρεμα της. Είναι η παράδοση μας. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην μεταποιεί πάνω από 100, 200, 300 κιλά πιπεριές για προσωπική χρήση. Φανταστείτε πόσες πολλές πιπεριές τρώνε και πόσο ενσωματωμένο είναι το προϊόν στην τοπική κουζίνα. Από εκεί και πέρα στο κομμάτι του επιπέδου καλλιέργειας όλοι έχουν τα μικρά κηπάκια, δεν υπάρχουν τεράστιες καλλιέργειες. Εμείς αυτό που έχουμε μεταδώσει είναι να δίνουμε τον σπόρο και να δώσουμε το ερέθισμα και σε άλλους νέους να καλλιεργούν αυτή την τοπική ποικιλία» υποστηρίζει ο κ. Ναουμίδης.

Πόλος έλξης η περιοχή για τους τουρίστες.
Επισκέπτονται τη Φλώρινα, από κάθε γωνιά του κόσμου για τις πιπεριές

Εκατοντάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο παρακολουθούν κάθε χρόνο την παραδοσιακή μεταποιητική διαδικασία της πιπεριάς Φλωρίνης στις εγκαταστάσεις της οικογενειακής επιχείρησης. «Το βαζάκι, η γεύση της πιπεριάς, μεταφέρεται πάει σε διάφορα σημεία του κόσμου και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να προσελκύσει η χώρα μας επισκέπτες. Κάθε χρόνο μας επισκέπτονται εκατοντάδες πολίτες από το εξωτερικό μόνο και μόνο για δουν πώς μεγαλώνει η πιπεριά με τη πεταλουδίτσα, με την πασχαλίτσα, πως την καλλιεργούμε, πως την ψήνουμε. Μας λένε ότι το χωριό μας κρύβει πολύ μεγάλο πολιτισμό και ότι η κόκκινη πιπεριά, αποτυπώνει την κουλτούρα του τόπου» λέει περήφανος.

«Όταν βλέπει ο άλλος ελληνικό προϊόν, βλέπει Φλώρινα, βλέπει Άγιο Παντελεήμονα, αυτό είναι το εισιτήριο να διαφημίσεις τον τόπο σου. Άλλο να εξάγεις πιπεριές χύμα στα τσουβάλια και να τις δίνεις στο εξωτερικό, που θα τις έπαιρνε ένας Ευρωπαίος, θα τις μεταποιούσε, επειδή έχουμε άριστη ποιότητα και θα το ονόμαζε ένα γαλλικό προϊόν, ένα ιταλικό, όπως γίνεται συνήθως. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Το προϊόν να είναι η ταυτότητα της χώρας μας στο εξωτερικό. Φέτος έχει έρθει το πανεπιστήμιο γαστρονομίας της Ιταλίας, έχουν έρθει από Γαλλία από όλα τα μέρη της Ευρώπης. Έχουμε μια χώρα στην οποία μέχρι σήμερα ερχόντουσαν μόνο για τα μνημεία και για τις ομορφιές της θάλασσας, πλέον έρχονται και για την γαστρονομία» σχολιάζει.

Ρωσία, Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ολλανδία, Εσθονία, Γαλλία, Αγγλία, Σουηδία, Τσεχία, Δανία, Ιταλία, Ελβετία, Ισπανία, Κύπρο είναι μερικές από τις χώρες που φιλοξενούν τα προϊόντα τους στα ράφια των καταστημάτων. «Εξάγουμε σε πάρα πολλές χώρες. Είμαστε σε όλη την Ευρώπη περίπου και στις δύσκολες χώρες που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ελληνικά brand. Mια οικογενειακή επιχείρηση σαν τη δικιά μας, δεν μπορεί να κάνει τους εκατοντάδες τόνους. Το θέμα είναι όλη αυτή η διαδικασία έχει πολύ κόπο. Αν κάναμε μια βιομηχανική διαδικασία με τα μισά άτομα προσωπικό, θα βγάζαμε την δεκαπλάσια παραγωγή. Eμείς βγάζουμε πολύ λιγότερη παραγωγή από αυτήν που θα έπρεπε, αλλά το μυστικό είναι ότι αυτό το σωστό προϊόν που παράγουμε κρύβει όλη την αγάπη μας» επισήμανε ο κ. Ναουμίδης.