Λιγότεροι και μεγαλύτεροι παίκτες βρίσκονται παντού: από το λιανικό εμπόριο, τα τρόφιμα, τα βιβλία και τα ηλεκτρονικά είδη έως τις ασφαλιστικές υπηρεσίες, τις τράπεζες και την ακτοπλοΐα. Οχι όμως απαραίτητα σε υγιέστερη θέση από αυτήν που βρίσκονταν όταν ξεκίνησε η κρίση. Οσοι όμιλοι απορροφούν ή συγχωνεύονται με άλλους, το κάνουν σε ένα περιβάλλον μηδενικής ή και αρνητικής ανάπτυξης, καθιστώντας τις προοπτικές τους αμφίβολες. Επιπλέον, οι παθογένειες παραμένουν. Χιλιάδες επιχειρήσεις-ζόμπι που είναι υπερδανεισμένες εξακολουθούν να καρκινοβατούν, αποστερώντας τζίρο από υγιέστερους ομίλους, επιβαρύνοντας τους ισολογισμούς των τραπεζών.
Η μόνη τάση που παραμένει ξεκάθαρη, και μάλιστα ενισχύεται, είναι ο «θάνατος του εμποράκου». Η κατάρρευση των μικρών επιχειρήσεων σχετίζεται με το μοντέλο λειτουργίας τους, αλλά και με την αδιανόητη μέχρι πρότινος επιβάρυνσή τους με φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, την ώρα που ο τζίρος βυθίζεται και οι τράπεζες απέχουν συχνά από τον χρηματοδοτικό τους ρόλο. Η Ελλάδα έχει καταστεί ουραγός στη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
