«Ομοιος ομοίω αεί δεν πελάζει γιατί τα κόμματά τους δεν είναι ταίρι. Ούτε το αρνί βελάζει γιατί το ‘φαγαν κι ήτανε μέρα μεσημέρι!»

του Παναγιώτη Λιάκου
Στον έρωτα δεν φταίει κανείς. Στον χωρισμό φταίνε κι οι δύο.
Αχ, καημέ μου μελανόπτερε και θλίψη σαρκοβόρα. Ο Φίλης ξεϋπούργεψε και τι θα κάνει τώρα; Χώρισε από την καρέκλα και φταίνε κι οι δυο τους. Εκείνη δεν ήταν φτιαγμένη από τιτάνιο, ιρίδιο, παλλάδιο, όσμιο, πλατίνα ή άλλα μέταλλα που αντέχουν.

Φταίει κι ο Φίλης. Αφενός, το ειδικό πολιτικό βάρος του ήταν κολοσσιαίο και δεν τον άντεξε ο υπουργικός θρόνος και, αφετέρου, υποτίμησε τον παράγοντα του φθόνου. Τόσο νέος, ωραίος, έξυπνος, τόσα πτυχία, διακρίσεις, φρέσκες ιδέες, τόσα φύλλα που πωλούσε η «Αυγή» όταν τη διηύθυνε, ε, δεν ήθελε πολύ να τον μισήσουν για την τελειότητά του. Και… να το το διαζύγιο από το υπουργείο Παιδείας.

Από την άλλη, όμως, έμεινε ο έρως. Κι ο έρωτας του Νίκου Φίλη με την τόλμη, την αλήθεια, την αυτοθυσία ένεκα ιδεολογίας είναι ισοβαρής με τους αντίστοιχους του απότακτου ομόβαθμού του (υπουργός γαρ) στην πασοκάρα. Κι ο Πάγκαλος, αν μη τι άλλο, ως τολμητίας διακρίθηκε. Δεν υπάρχει ψόφιος δράκων της πολιτικής και της διπλωματίας που να μην εδέχθη τα δεινά λογχίσματα του σουμόκα – σαμουράι του σοσιαλισμού.

Ο Πάγκαλος τα έβαλε με τους Γερμανούς λέγοντας το μνημειώδες «είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια και μυαλό μικρού παιδιού», αλλά τις εντυπώσεις τις μάζεψε γρήγορα με… ανασκευαστική δήλωση. Η ταχύτητα του μαζέματος θύμιζε επαγγελματική ηλεκτρική σκούπα, αλλά αυτό είναι υλικό για άλλη συζήτηση.

Το θέμα της ημέρας, δηλαδή για τις επόμενες 75 λέξεις, είναι ο Νίκος Φίλης. Μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και φόνευσε και εκείνος όλους τους δολερούς τεθνεώτες δράκοντες που απειλούν τα άπαντα σύμπαντα. Αποκάλεσε, εμμέσως πλην σαφώς, «μπαρούφα» τον Τσίπρα.

Αποκάλυψε ότι καμία εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιβεβαιώθηκε. Πρότεινε συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ (κι ας «βρομάει»). Διαπίστωσε, μόλις τώρα και για πρώτη φορά, ότι η συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο «δεν έχει καμία νομιμοποιητική βάση».

Μπας είναι συγγενείς με τον Πάγκαλο τελικά;
Παναγιώτης Λιάκος
δημοκρατια