Ενας μπακάλης της γειτονιάς νοικοκύρης και σωστός επιχειρηματίας αποφάσισε να μεγαλώσει την επιχείρηση του και να εμπορεύεται πλέον εισαγόμενους παστούς μπακαλιάρους. Είχε κάποιες οικονομίες στην τράπεζα και είπε να πάει να τις πάρει για να αγοράσει εμπόρευμα που θα έβαζε στο μαγαζί του. Πηγαίνοντας λοιπόν στην τράπεζα με το βιβλιάριο του ζητά να πάρει τα λεφτά του αλλά ο διευθυντής του λέει πως δεν μπορεί να κάνει ανάληψη των μετρητών του και ο μόνος τρόπος να πάρει τα λεφτά του είναι να δανειστεί να βάλει υποθήκη και να πληρώσει επιτόκιο 2,7% για 13 εβδομάδες. Ο μπακάλης δεν ήξερε πολλά αλλά απαιτούσε με θυμό από τον διευθυντή να του δώσει τα λεφτά του αλλά αυτός επέμενε πως δεν μπορεί να τα πάρει τον έβαλε το πρόσχημα πως μην φοβάσαι δικά σου είναι τα λεφτά και στην περίπτωση μη πληρωμής του δανείου θα τα πάρουμε από τον λογαριασμό σου.
Εν τέλει ο μπακάλης πείστηκε να υπογράψει το δάνειο να βάλει υποθήκη το σπίτι του για να μπορέσει να φέρει μπακαλιάρους στο μαγαζί του. Ο μπακάλης όμως δεν υπολόγισε πως το καθαρό κέρδος της εμπορίας του μπακαλιάρου εν τέλει θα ήταν 2% με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πληρώσει όλους τους τόκους ξανά πάει στο διευθυντή στο τέλος της λήξης του δανείου και αυτός τον λέει μην αγχώνεσαι θα σε δώσω νέο δάνειο και τα χρήματα σου θα τα έχεις ως εγγύηση αν κάτι πάει στραβά, αυτό συνεχιζόταν για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα αλλά ο μπακάλης πουλούσε μπακαλιάρο με όλο και μικρότερο περιθώριο κέρδους και ο τραπεζίτης του έλεγε το ίδιο ώσπου μια μέρα του λέει πως το δάνειο σου αυξήθηκε πολύ και πως δεν μπορείς να πάρεις άλλο δάνειο και πως θα σου κάνω κατάσχεση τα χρήματα σου αλλά και το σπίτι σου. Ο μπακάλης μέσα στην αγωνία του αποφάσισε να κόψει τις δαπάνες και την πώληση μπακαλιάρου αλλά αυτό τον βύθισε ακόμη πιο βαθιά στα χέρια του τραπεζίτη μέχρι που στο τέλος του τα πήρε όλα και την κατάθεση του αλλά και το σπίτι του και ο μπακάλης έμεινε με το όνειρο και την γεύση του αλμυρού μπακαλιάρου στο στόμα του.
ΥΓ: Λειτουργικό χρέος προς τις τράπεζες μη απαιτητό και υποχρεωτικό για την πληρωμή του.
