Εμα Στόουν βραβείο α' γυναικείου ρόλου, Ντέιμιεν Σαζέλ σκηνοθεσίας για το «La La Land»

Ο ριζοσπάστης σκηνοθέτης, που κέρδισε στα 80 του χρόνια με τo «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ» το βραβείο καλύτερης βρετανικής ταινίας, δεν μίλησε για Τραμπ ή Brexit, τα πολιτικά θέματα της μόδας. Επιτέθηκε όμως στην κυβέρνηση της χώρας του ζητώντας ακόμα και την παραίτησή της.

Κεν Λόουτς, «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ», βραβείο καλύτερης βρετανικής ταινίας
Κεν Λόουτς, «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ», βραβείο καλύτερης βρετανικής ταινίας | Photo by Joel Ryan/Invision/AP

Ο λόγος; Μα αυτά ακριβώς που δείχνει στην τόσο δυνατή και συγκινητική ταινία του: η εξαθλίωση των λαϊκών τάξεων της Μεγάλης Βρετανίας από την ανεργία, τον κυνισμό της γραφειοκρατίας και τη μείωση των επιδομάτων.

«Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται στους πιο ευάλωτους και φτωχούς με σκανδαλώδη περιφρόνηση και άκαρδη ωμότητα. Την ίδια που επιδεικνύει κρατώντας έξω από τη χώρα και τα προσφυγόπουλα, που είχαμε υποσχεθεί να βοηθήσουμε», είπε ο Λόουτς.

Και για να μην παρεξηγηθεί, φορούσε άλλωστε υπέρκομψα ρούχα, ο αγαπημένος σκηνοθέτης κατέληξε καταχειροκροτούμενος:

«Παρά τις στιγμές αίγλης και λάμψης σαν αυτή, εμείς οι άνθρωποι του σινεμά ξέρουμε με τίνος το μέρος είμαστε». Και κέρδισε κι ένα φιλί από τη Μέριλ Στριπ.

Η απονομή των Bafta κατά τα άλλα κύλησε χωρίς εκπλήξεις, με χαμηλούς τόνους ακόμα και από τον θεσμό-παρουσιαστή της, τον Στίβεν Φράι, που πέρυσι είχε προκαλέσει σκάνδαλο προσβάλλοντας με τουίτ για την εμφάνισή της τη βραβευμένη ενδυματολόγο Τζένι Μπίβαν.

Χαρακτήρισε, πάντως, «ασυνάρτητο ηλίθιο» όποιον δεν θεωρεί τη Στριπ μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς όλων των εποχών – καρφάκι για τον Τραμπ.

Το μιούζικαλ του Ντέιμιεν Σαζέλ «La La Land» έφυγε με πέντε βραβεία, τα περισσότερα: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου ρόλου για την Εμα Στόουν, φωτογραφίας και φυσικά πρωτότυπης μουσικής για τον Τζάστιν Χούρβιτς.

Δεν έσπασε, όμως, το ρεκόρ των εννέα Βafta που κατέχουν οι «Δυο ληστές» του Τζορτζ Ρόι Χιλ από το 1971.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ έχασε για ακόμα μια φορά το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου από τον Κέισι Αφλεκ του «Manchester By The Sea», που όσο πλησιάζουμε προς τα Οσκαρ δυναμώνει τη θέση του.

Το ίδιο και η Βαϊόλα Ντέιβις, που, χωρίς αντίπαλο και με μια αποδοχή που δεν οφείλεται μόνο στο ταλέντο της, αλλά και στη θερμή προσωπικότητά της, πήρε ακόμα ένα αγαλματάκι β’ γυναικείου ρόλου για το «Fences» του Ντένζελ Γουάσινγκτον.

Η μόνη πραγματική έκπληξη των Βafta, αν και πολλοί περίμεναν από τη Βρετανική Ακαδημία να ψηφίσει με πιο κινηματογραφικά κριτήρια, ήταν η πλήρης αγνόηση του δημοφιλούς «Moonlight» του Mπάρι Τζένκινς και συνεπώς η βράβευση για β’ ανδρικό ρόλο του Ντεβ Πατέλ («Lion») και όχι του Μαχερσάλα Αλι, που θεωρείται όλο και περισσότερο φαβορί για το Οσκαρ.

Μελ Μπρουκς, βραβείο για την συνολική προσφορά του
Μελ Μπρουκς, βραβείο για την συνολική προσφορά του | EPA/ANDY RAIN

Το «Lion», δηλαδή ο Λιουκ Ντέιβις, πήρε και το Βafta διασκευασμένου σεναρίου, ενώ οι υπόλοιπες ταινίες που κέρδισε η κάθε μια από ένα βραβείο είναι οι «Jackie» (κοστούμια), «Arrival» (ήχου), «Αντιρρησίας συνείδησης» (μοντάζ) και «Φανταστικά ζώα και πού βρίσκονται» (καλλιτεχνικής διεύθυνσης).

Το βραβείο ντοκιμαντέρ πήγε στο στρατευμένο «13th» της Εϊβα ΝτιΒερνέ για τoν ρατσισμό της αμερικανικής ποινικής νομοθεσίας και καλύτερη ξενόγλωσση ταινία αναδείχτηκε ο «Γιος του Σαούλ» του Ούγγρου Λάζλο Νέμες, που είχε πάρει πέρυσι το Οσκαρ, και όχι το φαβορί «Τόνι Ερντμαν».

Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς ανήκε στον βετεράνο 90χρονο Αμερικανό σκηνοθέτη και παραγωγό Μελ Μπρουκς, στον οποίο ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, πρόεδρος της Ακαδημίας, απένειμε βραβείο για τη συνoλική προσφορά του, μια σπουδαία διάκριση που πριν από αυτόν έχουν πάρει θηρία όπως ο Χίτσκοκ, ο Γούντι Αλεν, ο Σίντνεϊ Πουατιέ κ.ά.

Για το αξεπέραστο έργο του Μπρουκς («Φρανκενστάιν τζούνιορ», «Δυο τρελοί παραγωγοί» κ.λπ.) μίλησαν με πολύ κέφι οι ηθοποιοί Νέιθαν Λέιν και Σάιμον Πεγκ, αλλά την παράσταση έκλεψε ο ίδιος.

Δεν είχε ετοιμάσει λαμπερό λόγο, το χιούμορ του έφτανε και περίσσευε. Μετά τις ευχαριστίες και τις συγκινήσεις, ο Μελ Μπρουκς ζήτησε συγγνώμη από τον άνετο πρίγκιπα Γουίλιαμ για την Αμερικανική Επανάσταση («ήμασταν νέοι», είπε) και διηγήθηκε ότι έφτασε στο αεροδρόμιο ξεχνώντας το διαβατήριό του.

«Δεν θεωρώ την Αγγλία ξένη χώρα, τη σκέφτομαι σαν ένα τεράστιο Μπρούκλιν που απλώς μιλάει καλύτερα», εξήγησε.

ΠΗΓΗ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ