Nan Madol
η μυστηριώδης αρχαία πόλη της Μικρονησίας,«Η Βενετία του Ειρηνικού»,
που τειχίσθηκε μαγικά, όπως η Θήβα!
Εκτίσθη από Έλληνες το 300 π.Χ.;
Πήγε ο Οδυσσέας έως εκεί;
Οι Μινωίτες, οι Άτλαντες;
Του Γιώργου Λεκάκη
Η Nan Madol (Soun Nan-leng – Ύφαλος του Ουρανού), είναι μια αρχαία πόλις κτισμένη στην κορυφή ενός κοραλλιογενή υφάλου στην Μικρονησία. Θεωρείται ότι είναι η μόνη αρχαία πόλις που εκτίσθη ποτέ επάνω σε κοραλλιογενή ύφαλο, επάνω σε περισσότερα από 100… τεχνητά νησιά, τα οποία συνδέονται με δίκτυο καναλιών! – γι’ αυτό και αποκαλείται «Η Βενετία του Ειρηνικού».
Αλλά αυτό είναι μόνον η αρχή της συναρπαστικής της ιστορίας…
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταλάβει πώς οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ ήταν σε θέση να την κατασκευάσουν, ποια εργαλεία χρησιμοποίησαν για να το κάνουν, από πού πήραν την πέτρα (αν και ο βασάλτης απεδείχθη ότι ελήφθη από ένα ηφαίστειο, στην αντίθετη πλευρά της νήσου), ή ακόμα και πώς μπόρεσαν να ανυψώσουν τις πέτρινες κολώνες που χρησιμοποίησαν, για να φτιάξουν τα τείχη..
Το νησί Πονπέι / Pohnpei διαχωρίσθηκε από το κύριο νησί, Temwen (= τεμνόμενο; Όπως οι Τομείς του θρακικού Πόντου;), τον 1ο – 2ο αιώνα μ.Χ. Η ανθρώπινη δραστηριότητα αρχίζει εδώ γύρω στο 80-200 μ.Χ. Τον 8ο – 9οαιώνα ξεκίνησε η κατασκευή των τεχνητών νησίδων και της πόλεως. Αλλά η μεγαλιθική αρχιτεκτονική της ξεκίνησε το 1180-1200. Η πόλις ήταν η τελετουργική και πολιτική έδρα της Δυναστείας Saudeleur. Εδώ διέμεναν 25.000 κάτοικοι.
Παλαιότερα έλεγαν ότι οικοδόμοι από το αρχαίο Leluh στο Kosrae (που επίσης αποτελείται από τεράστια πέτρινα κτήρια) μετανάστευσαν στο Pohnpei, όπου χρησιμοποίησαν τις ικανότητες και την εμπειρία τους για να κτίσουν το ακόμα πιο εντυπωσιακό συγκρότημα, την Nan (= ναυν;) Madol. Αλλά η χρονολόγηση με ραδιο-άνθρακα δείχνει ότι η Nan Madol προηγείται του Leluh…
Η τοπική παράδοση (των Pohnpeian) λέει ότι η Nan Madol εκτίσθη από τους δίδυμους μάγους Ολίσιπα / Olisihpa (= Οδυσσέα😉 και Ολόσοφα / Olosopha, οι οποίοι χρησιμοποίησαν έναν ιπτάμενο δράκο για σηκώσουν τις τεράστιες πέτρες! Αυτοί κατέφθασαν από την Δύση, από το μυθικό Δυτικό Katau ή Kanamwayso, επάνω σε ένα μεγάλο κανώ, αναζητώντας ένα μέρος για να κτίσουν έναν βωμό, ώστε να μπορέσουν να λατρεύουν τον Nahnisohn Sahpw (= σοφό;), θεό της γεωργίας.
Μετά από αρκετές αποτυχίες, οι δύο αδελφοί έκτισαν ένα θυσιαστήριο στο νησί Temwen, όπου εκτελούσαν τα τελετουργικά τους. Οι αδελφοί αφαιρούσαν τις τεράστιες πέτρες με την βοήθεια ενός ιπτάμενου δράκου. Όταν ο Ολίσιπα πέθανε από γηρατειά, ο Ολόσοφα έγινε ο πρώτος Saudeleur. Νυμφεύτηκε μια εντόπια και έφερε 12 γενεές, παράγοντας 16 άλλους Σαουδελώρους ηγέτες Dipwilap («Μεγάλους»). Οι ιδρυτές της δυναστείας κυβερνούσαν ευγενικά. Η βασιλεία τους ετελείωσε με την εισβολή του Isokelekel, ο οποίος κατοικούσε επίσης στο Nan Madol.
Ένας μόνο μοναδικός ακρογωνιαίος λίθος του Nandowas, του βασιλικού νεκροταφείου, υπολογίζεται ότι ζυγίζει 50 τόνους! Όλες οι πέτρες που μεταφέρθηκαν στην περιοχή υπολογίζονται σε 750.000 μετρικούς τόνους. Ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα για ανθρώπους που δεν είχαν… τροχαλίες, μοχλούς και μέταλλα. Κάποιοι ογκόλιθοι φθάνουν σε ύψος μέχρι και 16 μέτρα!
Πουθενά δεν χρησιμοποιήθηκε κονίαμα για να τους συγκρατήσουν.Η κατασκευή του χώρου χρειάστηκε 4 αιώνες, καθώς εκτίσθη σταδιακώς. Αλλά μετά, 1.850 τόνοι βράχων θα έπρεπε να μετακινούνταν και να τοποθετούνταν κάθε χρόνο! Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο πληθυσμός ήταν μόνον 25.000, αυτή είναι μια μνημειώδης επιχείρηση, που δεν έχει ακόμη εξηγηθεί!
 |
| Ο κεντρικός τύμβος έχει ατλάντια δομή κρητικού λαβυρίνθου. |
Η ίδια η πόλις προοριζόταν για να φιλοξενήσει μόνον 500 – 1.000 άτομα. Ήταν τόπος διαμονής για τους αρχηγούς, τους ευγενείς και τους κυβερνώντες. Οι απλοί άνθρωποι, αναγκάσθηκαν να ζουν έτσι ώστε, να μπορούν πάντα να παρακολουθούνται! Πάντως το ιδιαίτερα διαστρωματωμένο κοινωνικό σύστημα στο Nan Madol είναι το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα τέτοιας κεντρικής πολιτικής εξουσίας στον δυτικό Ειρηνικό!
Υπάρχουν κάποιες αποδείξεις ότι οι ναοί παρήγαγαν το τελετουργικό ποτό sakau, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα από τους ανθρώπους της Pohnpei για να αγιάσει τις τελετές τους.
Δεν υπήρχε πρόσβαση σε καθαρό νερό ή φαγητό για τους κατοίκους του Nan Madol. Όλοι έπρεπε να έλθουν στην πόλη με βάρκα. Η πόλη εγκαταλείφθηκε τον 17ο αιώνα, αλλά εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για θρησκευτικές τελετές μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.
Τέλος, άλλοι λένε πως αυτά τα νησίδια είναι ό,τι απέμεινε από την καταβύθιση μιας… αντίστοιχης Ατλαντίδας («Atlantis of Pohnpei / Πομπηία;»)… και χρονολογούν βυθισμένα ερείπια στην γύρω θάλασσα 12.000 χρόνων…
Σήμερα, το Nan Madol αποτελεί μια αρχαιολογική περιοχή που καλύπτει περισσότερα από 18 χλμ. Και περιλαμβάνει τις πέτρινες κατασκευές που είναι κτισμένες κατά μήκος της όχθης του νησιού Temwen, αρκετές άλλες τεχνητές νησίδες και τις παρακείμενες κύριες παραλίες του νησιού Pohnpei. Ο πυρήνας / ακρόπολη με τους πέτρινους τοίχους, περικλείει μια περιοχή μήκους περίπου 1,5 χλμ. και πλάτους 0,5 χλμ. με περίπου 100 τεχνητές πλατφόρμες νησίδες από πέτρα και κοράλλια…
Οι ανασκαφές των κατοικιών των ευγενών αποκάλυψαν χάντρες και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, τα οποία ίσως σημάδευαν την κοινωνική τους κατάσταση. Οι προφορικές παραδόσεις έλεγαν ότι τα μικρά κανάλια έγιναν για να επιτρέψουν στα ιερά χέλια να εισέλθουν από την θάλασσα, έτσι ώστε να μπορούν να τιμηθούν μαζί με την θυσία των θαλάσσιων χελωνών που συνελάμβαναν. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν τόσο ίχνη αρχαίων μικρών καναλιών, όσο και θυσιασμενες χελώνες!
Το 2016, η Nan Madol ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς τηςUNESCO. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στα μνημεία που είναι κίνδυνο.Μέρη της Nan Madol έχουν καταρρεύσει τα τελευταία 200 χρόνια, από τους τυφώνες, ενώ τα δένδρα και οι θάμνοι έχουν βλάψει τους αρχαίους τοίχους.
Ο Πολωνός εθνογράφος και ωκεανογράφος Jan Kubary (1846-1896) έκανε την πρώτη λεπτομερή περιγραφή του Nan Madol το 1874.
Φυσικό είναι όλα αυτά τα ανεξήγητα ακόμη, να κατατάσσουν την Nan Madol στις «χαμένες ηπείρους» της Λεμούριας ή Μου, και να γεννούν φαντασίες, ερωτήματα και ερωτηματικά… Το παραπάνω ισχυρίζεται ο James Churchward («The Lost Continent of Mu Patriot of Man», 1926) και ο David Hatcher Childress συγγραφέας και εκδότης. Επίσης και ο Erich von Daenikenστο «The Gold of the Gods / Ο χρυσός των θεών» (κεφάλαιο 4 «Temuen, The Island They Call Nan Madol / Temuen, το νησί που αποκαλούν Nan Madol», 1973)…
Αλλά στο βιβλίο του «Lost City of Stones» (του 1978) ο συγγραφέας Bill S. Ballinger θεωρεί ότι η πόλη εκτίσθη από Έλληνες ναυτικούς περί το 300 π.Χ… Άλλωστε σε αυτήν την ιστορία, εγώ άκουσα παραλλαγμένο τον μύθο της μαγικής τείχισης των Θηβών Βοιωτίας, από τα αδέλφια Αμφίωνα καιΖήθο, μπερδεμένο με το δρακόφιδο του Κάδμου, τον Οδυσσέα, κ.ά.
Πάντως ακόμη και τώρα, οι εντόπιοι αρνούνται να μιλήσουν στους ερευνητές για όλα αυτά… Πάντως οι νησιώτες ορκίζονται πως ο αρχαίος βασιλιάς τους, ο Nahnmwarkis (= Ναυς-βάρκης😉 εχρησιμοποίησε… μαγεία! Και η μαγεία συνεχίζεται…
Καθώς τα ψέματα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, διαβάστε και το βιβλίο του Γερμανού καθηγητού Γλωσσολογίας, N. S. Josephson «Greek LinguisticElements in The Polynesian Languages–Hellenicum Pacificum» («Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες–Ελληνικός Ειρηνικός») εκδ. Πανεπ. Χαϊδελβέργης, 1987, όπου αναφέρονται… 808 αρχαίες ελληνικές λέξεις στις «πολυνησιακές γλώσσες»…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ δείτε ΕΔΩ και Πανεπιστήμιο Ν. Υόρκης.
- D. McCoy, H. A. Alderson, R. Hemi, Hai Cheng, R. Lawrence Edwards “Earliest direct evidence of monument building at the archaeological site of Nan Madol (Pohnpei, Micronesia) identified using 230Th/U coral dating and geochemical sourcing of megalithic architectural stone“, Πανεπ. Καίμπριτζ.
