Ποιοι χρηματοδότησαν τον Lenin και τον Trotsky;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

1) ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΑΝΗ!-ΟΙ ΡΟΚΦΕΛΕΡ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΑΠΟ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ
2) Οι Rothschild έχτιζαν παλάτια κι ο Marx …ούτε που είχε ακούσει γι’ αυτούς
3) ΓΙΑΤΙ Ο MARX ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΝ ROTHSCHILD;
4) H πιο πλούσια οικογένεια στον κόσμο που ο «αντικαπιταλιστής» Μαρξ «ξέχασε» να αναφέρει
5) Ο ανιψιός του Καρλ Μαρξ που έγινε ο μέγας καπιταλιστής
6) Η αιχμαλωσία της Αριστεράς από τον οίκο Ρότσιλντ.
Εισαγωγή

Αγαπητοί αναγνώστες. Σας παραθέτουμε την μετάφραση ενός άκρως αποκαλυπτικού άρθρου που ουσιαστικά βασίζεται στο εξαιρετικό βιβλίο, την ανάγνωση του οποίου δεν έχουμε ολοκληρώσει, «The Creature from Jekyll Island», του G. Edward Griffin και το οποίο διαπραγματεύεται τον ρόλο και την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος Federal Reserve (FED). Το συγκεκριμένο άρθρο έχει «μεταφραστεί» στο παρελθόν και από ακροδεξιό ιστολόγιο, όμως επειδή το μεταφράσαμε ξανά ολόκληρο, δεν αισθανόμαστε την υποχρέωση να τους αναφέρουμε ως πηγή.

Από τα αποσπάσματα που ακολουθούν, προκύπτει σαφέστατα ότι οι Εβραίοι καπιταλιστές της Δύσης (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία) ήταν οι σχεδιαστές, χρηματοδότες και εκτελεστές τόσο του αστικού πραξικοπήματος του Kerensky όσο και του κομμουνιστικού του Lenin, στη Ρωσία.

Επίσης από τον τρόπο που αλώνιζαν οι ξένοι πράκτορες στη Ρωσική επικράτεια την προεπαναστατική περίοδο, προκύπτει σαφέστατα τόσο η ανικανότητα όσο και η διαφθορά του Τσαρικού καθεστώτος, το οποίο αδυνατούσε να προστατέψει τον ρωσικό λαό από τις Δυτικές ύαινες και τα μαρξιστικά αποβράσματα που λυμαίνονταν τη χώρα. Όμως το πάθημα των Ρώσων έγινε μάθημα στον γερμανικό λαό. Λίγα χρόνια αργότερα, τα Freikorps και τα Φαιά Τάγματα (S.A) έδωσαν την πρέπουσα απάντηση στους αστούς και τους κομμουνιστές συνοδοιπόρους τους. Το ίδιο και οι Ιταλοί Φασίστες και οι Ισπανοί Φαλαγγίτες. Οι λαοί ξύπνησαν και τα αφεντικά και οι δούλοι τους πλήρωσαν με αίμα.

Εκεί, στη βιομηχανική Βόρεια Γερμανία, στους δρόμους του «κόκκινου» Βερολίνου, μέσα από την φυλετική και ταξική καταπίεση, μια υπέροχη φυλή, η Γερμανική, γέννησε τον σύγχρονο Εθνικοσοσιαλισμό! Μια Ιδέα που ξεχύθηκε στους δρόμους από τον Γερμανικό λαό κάνοντας τους βρώμικους «ποντικούς» να χωθούν πάλι στις τρύπες τους. Αυτή η Ιδέα, είναι και σήμερα ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους. Διότι δεν γεννήθηκε από «Έναν», ούτε από κάποιους, αλλά βρίσκεται μέσα στα 46 χρωμοσώματα του καθενός από εμάς και είναι βέβαιο ότι μια μέρα θα κατασπαράξει τις αστικές και θρησκευτικές ενοχές που μας δίδαξε το καθεστώς και θα έρθει επιτέλους στην επιφάνεια.

Αποσπάσματα από το βιβλίο: «The Creature from Jekyll Island»

Σελίδα 123:

Οι κορυφαίοι κομμουνιστές ηγέτες, δεν ήταν ποτέ τόσο εχθρικοί ως προς τους ομολόγους τους στη Δύση, όπως η ρητορική τους δηλώνει. Είναι αρκετά φιλικοί με τους παγκόσμιους κορυφαίους χρηματιστές και έχουν εργαστεί στενά μαζί τους, όταν συμβαδίζουν οι σκοποί τους. Όπως θα δούμε στο παρακάτω τμήμα, η μπολσεβίκικη επανάσταση στην πραγματικότητα χρηματοδοτήθηκε από τους πλούσιους χρηματιστές στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Ο Lenin και ο Trotsky βρίσκονταν σε στενότατη σχέση με αυτά τα οικονομικά συμφέροντα, τόσο πριν όσο και μετά από την επανάσταση. Αυτοί οι κρυφοί σύνδεσμοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα και βγαίνουν περιστασιακά στην επιφάνεια, όταν ανακαλύπτουμε ένα David Rockefeller να πραγματοποιεί εμπιστευτικές συνεδριάσεις με ένα Mikhail Gorbachev χωρίς να υπάρχει καμία κυβερνητική χορηγία ή διπλωματικός σκοπός.

Σελίδες 263-267:

Κεφάλαιο 13 – Μεταμφίεση στη Μόσχα.

Ένας από τους μέγιστους μύθους της σύγχρονης ιστορίας είναι ότι η μπολσεβίκικη επανάσταση στη Ρωσία ήταν μια δημοφιλής εξέγερση των καταπιεσμένων μαζών ενάντια στη μισητή κυβερνητική εξουσία των Τσάρων. Όπως θα δούμε, εντούτοις, ο προγραμματισμός, η ηγεσία και ειδικά η χρηματοδότηση προήλθαν εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό της Ρωσίας, κυρίως από χρηματοδότες στη Γερμανία, στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον θα δούμε, ότι η τακτική “Rothschild” διαδραμάτισε έναν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτών των γεγονότων.

Αυτή η καταπληκτική ιστορία αρχίζει με τον πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της Ιαπωνίας το 1904. Ο Jacob Schiff, που ήταν επικεφαλής της επιχείρησης επενδύσεων της Νέας Υόρκης Kuhn, Loeb and Company, είχε συγκεντρώσει το κεφάλαιο για τα μεγάλα πολεμικά δάνεια στην Ιαπωνία.

Οφειλόταν σε αυτήν την χρηματοδότηση το ότι οι Ιάπωνες ήταν σε θέση να εξαπολύσουν μια εκπληκτική επίθεση ενάντια στους Ρώσους στο Port Arthur και το επόμενο έτος να αποδεκατίσουν ουσιαστικά τον ρωσικό στόλο. Το 1905 ο Mikado (αυτοκράτορας της Ιαπωνίας) απένειμε στον Jacob Schiff το μετάλλιο της Δεύτερης Τάξης του Θησαυρού της Ιαπωνίας, σε αναγνώριση του σημαντικού ρόλου του σε εκείνη την εκστρατεία.

Ο Jacob Schiff ήταν επικεφαλής της εταιρείας επενδύσεων της Νέας Υόρκης, Kuhn, Loeb and Co. Ήταν ένας από τους βασικούς χρηματοδότες επανάστασης των Μπολσεβίκων και χρηματοδότησε προσωπικά το ταξίδι του Trotsky από τη Νέα Υόρκη στη Ρωσία. Ήταν σημαντικός χορηγός στην προεδρική εκστρατεία του Woodrow Wilson και συνηγόρησε στην ψήφιση του νόμου για το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό (Federal Reserve Act). (σελ. 210)
Κατά τη διάρκεια των διετών εχθροπραξιών, χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες και ναυτικοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι πηγές έξω από τη Ρωσία, που ήταν εχθρικές στο Τσαρικό καθεστώς, πλήρωσαν για την εκτύπωση της Μαρξιστικής προπαγάνδας και την διένειμαν στα στρατόπεδα των φυλακών.

Ρωσόφωνοι επαναστάτες εκπαιδεύτηκαν στη Νέα Υόρκη και εστάλησαν για να διανείμουν τα φυλλάδια μεταξύ των κρατούμενων και για να τους κατηχήσουν στην εξέγερση ενάντια στην κυβέρνησή τους. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, αυτοί οι αξιωματικοί και στρατολογημένοι άνδρες επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να γίνουν οι ενεργοί σπόροι της προδοσίας ενάντια στο Τσάρο. Επρόκειτο να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο μερικά έτη αργότερα στη δημιουργία της ανταρσίας μεταξύ των στρατιωτικών κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κατάληψης της Ρωσίας.

Ο Trotsky ήταν πολλαπλός πράκτορας.

Ένας από τους ευρύτερα γνωστούς Ρώσους επαναστάτες εκείνης της περιόδου, ήταν ο Leon Trotsky. Τον Ιανουάριο του 1916 ο Trotsky απελάθηκε από τη Γαλλία και ήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει υποστηριχθεί ότι τα έξοδά του καλύφθηκαν από τον Jacob Schiff. Δεν υπάρχουν άμεσες αποδείξεις που να τεκμηριώνουν αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά οι έμμεσες αποδείξεις οδηγούν σε έναν πλούσιο χορηγό στη Νέα Υόρκη. Παρέμεινε εκεί για αρκετούς μήνες, γράφοντας σε ένα ρωσικό σοσιαλιστικό έντυπο, το Novy Mir (Νέος Κόσμος) και εκφωνούσε επαναστατικούς λόγους σε μαζικές συγκεντρώσεις στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Trotsky, σε πολλές περιπτώσεις μια λιμουζίνα με οδηγό, μπήκε στην υπηρεσία του από έναν πλούσιο φίλο που προσδιορίστηκε ως Δρ. M.

Στο βιβλίο του, «Η ζωή μου», ο Trotsky έγραψε:

Η σύζυγος του δόκτορα πήρε τη σύζυγό μου και τα αγόρια έξω για βόλτα με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ καλή μαζί τους. Αλλά ήταν απλώς μια θνητή, ενώ ο οδηγός ήταν μάγος, ένας τιτάνας, ένας υπεράνθρωπος! Με την κάθε κίνηση του χεριού του έκανε τη μηχανή να υπακούσει στη παραμικρή εντολή του. Να καθίσει κάποιος πίσω του ήταν η υπέρτατη απόλαυση. Όταν πήγαν σε ένα τεϊοποτείο, τα αγόρια θα ρωτούσαν αγωνιωδώς την μητέρα τους, «γιατί ο οδηγός δεν μπαίνει;» (Leon Trotsky: Η Ζωή μου, εκδότης της Νέας Υόρκης: Scribner’s, 1930, σελ. 277)

Πρέπει να ήταν ένα περίεργο θέαμα να βλέπεις την οικογένεια του μεγάλου σοσιαλιστή ριζοσπάστη, υπερασπιστή της εργατικής τάξης και εχθρού της κεφαλαιοκρατίας να απολαμβάνει την ευχαρίστηση των τεϊοποτείων και των οδηγών, δηλαδή τα ίδια τα σύμβολα της κεφαλαιοκρατικής πολυτέλειας.

Στις 23 Μαρτίου 1917 μια μαζική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο Carnegie Hall για να γιορτάσουν την παραίτηση του Νικόλαου Β, η οποία σήμανε τη εκθρόνιση της Τσαρικής εξουσίας στη Ρωσία.

Χιλιάδες σοσιαλιστές, μαρξιστές, μηδενιστές και αναρχικοί, παρευρέθηκαν για να γιορτάσουν το γεγονός. Την επόμενη ημέρα δημοσιεύθηκε στη δεύτερη σελίδα των New York Times ένα τηλεγράφημα από τον Jacob Schiff, το οποίο αναγνώσθηκε σε εκείνο το ακροατήριο. Εξέφρασε την λύπη του γιατί δεν μπόρεσε να παρευρεθεί εκεί και περιέγραψε έπειτα την επιτυχή ρωσική επανάσταση ως «…αυτό που είχαμε ελπίσει και για το οποίο είχαμε παλέψει όλα αυτά έτη». (Δήμαρχος αποκαλεί τους Ειρηνιστές προδότες, The New York Times, 24 Μαρτίου 1917, σελ. 2)

Στις 3 Φεβρουαρίου 1949, στην έκδοση του Νέο-Υορκέζικου περιοδικού Journal American, ο εγγονός του Schiff, John, αναφέρθηκε από τον αρθρογράφο Cholly Knickerbocker ότι είπε πως ο παππούς του είχε δώσει περίπου 20.000.000$ για το θρίαμβο του Κομμουνισμού στη Ρωσία.

(Για να αξιολογήσουμε τα κίνητρα του Schiff για την υποστήριξη των Μπολσεβίκων, πρέπει να θυμηθούμε, ότι ήταν Εβραίος και ότι οι Εβραίοι της Ρωσίας είχαν διωχθεί από το Τσαρικό καθεστώς. Συνεπώς η εβραϊκή κοινότητα στην Αμερική έτεινε για να υποστηρίξει οποιοδήποτε κίνημα, το οποίο επιδίωκε να ανατρέψει τη ρωσική κυβέρνηση και οι Μπολσεβίκοι ήταν άριστοι υποψήφιοι για το έργο. Όπως θα δούμε περαιτέρω, εντούτοις, υπήρξαν επίσης ισχυρά οικονομικά κίνητρα για τις εταιρίες της Wall Street, όπως οι Kuhn, Loeb and Company, των οποίων ήταν ανώτερος συνεργάτης o Schiff, ώστε να δουν την πτώση του παλαιού καθεστώτος στα χέρια των επαναστατών, οι οποίοι θα συμφωνούσαν σε προσοδοφόρες παραχωρήσεις σε επιχειρήσεις στο μέλλον, με αντάλλαγμα την πρόσκαιρη οικονομική ενίσχυση.)

Όταν Trotsky επέστρεψε στην Πετρούπολη το Μάιο του 1917 για να οργανώσει την μπολσεβίκικη φάση της ρωσικής επανάστασης, μετέφερε $10.000 για τα έξοδα ταξιδιού, ένα άφθονο κεφάλαιο, εξετάζοντας την αξία του δολαρίου εκείνη την περίοδο. Ο Trotsky συνελήφθη από το προσωπικό του Καναδικού και Βρετανικού ναυτικού, όταν το σκάφος στο οποίο ταξίδευε, το S.S. Kristianiafjord, μπήκε στο λιμάνι του Halifax. Τα χρήματα στην κατοχή του, είναι πλέον καταγεγραμμένα στα επίσημα αρχεία. Η πηγή εκείνων των χρημάτων έγινε το αντικείμενο πολλών υποθέσεων, αλλά οι αποδείξεις δείχνουν έντονα, ότι η προέλευσή τους ήταν η Γερμανική κυβέρνηση. Ήταν μια σωστή επένδυση.

Ο Trotsky δεν συνελήφθη από ιδιοτροπία. Αναγνωρίστηκε ως απειλή για τα συμφέροντα της Αγγλίας, χώρα μητέρα του Καναδά στη βρετανική Κοινοπολιτεία. Η Ρωσία ήταν σύμμαχος της Αγγλίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος τότε μαινόταν στην Ευρώπη. Οτιδήποτε θα αποδυνάμωνε τη Ρωσία – και το οποίο περιελάμβανε βεβαίως και την εσωτερική επανάσταση – θα ενίσχυε, στην πραγματικότητα, τη Γερμανία και θα αποδυνάμωνε την Αγγλία. Στη Νέα Υόρκη τη νύχτα πριν από την αναχώρησή του ο Trotsky είχε δώσει μια ομιλία, στην οποία είπε: «Επιστρέφω στη Ρωσία για να ανατρέψω την προσωρινή κυβέρνηση και να σταματήσω τον πόλεμο με τη Γερμανία.»

(Μια πλήρης αναφορά σχετικά με αυτήν την συγκέντρωση υποβλήθηκε στην στρατιωτική αντικατασκοπία των ΗΠΑ. Δείτε το έγγραφο υπ’ αριθ. 62, του 66ου συνεδρίου, αναφορά και ακροάσεις της υποεπιτροπής για το δικαστικό, Γερουσία Ηνωμένων Πολιτειών, 1919, Τόμος ΙΙ, σελ. 2680)

Ο Trotsky επομένως αντιπροσώπευε μια πραγματική απειλή στην πολεμική προσπάθεια της Αγγλίας. Συνελήφθη ως Γερμανός πράκτορας και κρατήθηκε ως αιχμάλωτος πολέμου. Έχοντας αυτό υπόψη μπορούμε να εκτιμήσουμε τη μεγάλη δύναμη εκείνων των μυστηριωδών δυνάμεων τόσο στην Αγγλία όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που επενέβησαν για τον Trotsky. Αμέσως τα τηλεγραφήματα άρχισαν να έρχονται στο Halifax από τόσο διαφορετικές πηγές, όπως από ένα σκοτεινό δικηγόρο στην πόλη της Νέας Υόρκης, από τον Καναδό Aναπληρωτή Γενικό Διευθυντή του ταχυδρομείου και ακόμη και από έναν υψηλόβαθμο Βρετανό αξιωματικό του στρατού, όλοι να ρωτούν για την κατάσταση του Trotsky και να προτρέπουν για την άμεση απελευθέρωσή του.

Ο επικεφαλής της Βρετανικής μυστικής υπηρεσίας στην Αμερική εκείνη την εποχή ήταν ο Sir William Wiseman, ο οποίος, έτσι όπως τα έφερε η μοίρα, έμενε στο διαμέρισμα ακριβώς επάνω από το διαμέρισμα του Edward Mandell House με τον οποίο είχαν γίνει γρήγορα φίλοι. Ο House πληροφόρησε τον Wiseman, ότι ο Πρόεδρος Wilson επιθυμούσε να απελευθερωθεί ο Trotsky. Ο Wiseman ενημέρωσε την κυβέρνησή του και το Βρετανικό Nαυαρχείο εξέδωσε τις σχετικές διαταγές στις 21 Απριλίου, ότι ο Trotsky επρόκειτο να σταλεί στο προορισμό του.

(«Γιατί αφήσαμε τον Trotsky να φύγει; Πώς ο Καναδάς έχασε μια ευκαιρία να συντομέψει τον πόλεμο», περιοδικό MacLeans, Καναδάς, Ιούνιος 1919. Επίσης δείτε Martin, σ. 163-164.)

Ήταν μια μοιραία απόφαση, η οποία θα είχε επιπτώσεις όχι μόνο στην έκβαση του πολέμου, αλλά και στο μέλλον ολόκληρου του κόσμου. Θα ήταν ένα λάθος να συμπεράνει κανείς, ότι ο Jacob Schiff και η Γερμανία ήταν οι μόνοι πρωταγωνιστές σε αυτό το δράμα. Ο Trotsky δεν θα μπορούσε να έχει πάει ούτε καν μέχρι το Halifax χωρίς χορήγηση ενός αμερικανικού διαβατηρίου και αυτό πραγματοποιήθηκε από την προσωπική παρέμβαση του Προέδρου Wilson.

Ο καθηγητής Antony Sutton λέει:

Ο Πρόεδρος Woodrow Wilson ήταν η νονά νεράιδα, η οποία προμήθευσε τον Trotsky με ένα διαβατήριο για να επιστρέψει στη Ρωσία και να «προχωρήσει» την επανάσταση… Συγχρόνως οι προσεκτικοί γραφειοκράτες του υπουργείου εξωτερικών, ανησυχούσαν σχετικά με τέτοιους επαναστάτες που έμπαιναν στη Ρωσία και προσπαθούσαν μονομερώς να σφίξουν τις διαδικασίες έκδοσης διαβατηρίων.

(Antony C. Sutton, Ph. D.: Wall Street and the Bolshevik Revolution, published by Arlington House in New Rochelle, NY, 1974, p. 25)

Και υπήρξαν κι άλλοι, επίσης. Το 1911 η εφημερίδα St. Louis Dispatch δημοσίευσε ένα σκίτσο από έναν Μπολσεβίκο ονόματι Minor Robert. Ο Minor επρόκειτο αργότερα να συλληφθεί στην Τσαρική Ρωσία για επαναστατικές δραστηριότητες και ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος που μισθοδοτούνταν από τους διάσημους χρηματιστές της Wall Street. Δεδομένου ότι μπορούμε ακίνδυνα να υποθέσουμε, ότι ήξερε το θέμα του καλά, το σκίτσο του είναι μεγάλης ιστορικής σπουδαιότητας. Απεικονίζει τον Karl Marx με ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «Σοσιαλισμός» κάτω από το μπράτσο του, ενώ στέκεται ανάμεσα σε ένα πλήθος που τον επευφημεί στη Wall Street. Μαζεμένοι γύρω του και χαιρετώντας τον με ενθουσιώδεις χειραψίες είναι χαρακτήρες με μεταξωτά καπέλα που αναγνωρίζονται ως John D. Rockefeller, J.P. Morgan, John D. Ryan της National City Bank, ο συνεργάτης του Morgan, George W. Perkins και ο Teddy Roosevelt, ηγέτης του Προοδευτικού κόμματος.

Αυτό που προκύπτει από αυτήν την δειγματοληψία των γεγονότων είναι ένα σαφές σχέδιο ισχυρής υποστήριξης στον Μπολσεβικισμό, που προέρχεται από τα υψηλότερα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες από άτομα, τα οποία ήταν υποθετικά «κεφαλαιοκράτες» και που σύμφωνα με τη συμβατική άποψη έπρεπε να είναι οι θανάσιμοι εχθροί του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Ούτε αυτό το φαινόμενο περιορίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Trotsky στο βιβλίο του «Η Ζωή μου» μιλάει για έναν Βρετανό χρηματοδότη, ο οποίος το 1907 του έδωσε ένα «μεγάλο δάνειο» που θα ξεπληρωνόταν μετά από τη συντριβή του Τσάρου. Ο Arsene de Goulevitch, που είδε την μπολσεβίκικη επανάσταση από πρώτο χέρι, έχει αναγνωρίσει και το όνομα του χρηματοδότη και το ποσό του δανείου. «Στις ιδιωτικές συνεντεύξεις», είπε, «μου έχουν πει ότι πάνω από 21 εκατομμύρια ρούβλια ξοδεύτηκαν από τον Λόρδο (Alfred) Milner για τη χρηματοδότηση της ρωσικής επανάστασης… Ο χρηματοδότης που μόλις αναφέρθηκε δεν ήταν με κανένα τρόπο ο μόνος μεταξύ των Βρετανών που υποστήριξαν τη ρωσική επανάσταση με μεγάλες οικονομικές δωρεές.»

Ένα άλλο όνομα που αναφέρθηκε συγκεκριμένα από τον de Goulevitch, ήταν αυτό του Sir George Buchanan, του Βρετανού πρεσβευτή στη Ρωσία εκείνη την εποχή. (Βλ. Arsene de Goulevitch: Czarism and Revolution, που δημοσιεύονται από τις εκδόσεις Omni στο Hawthorne, Καλιφόρνια, καμία ημερομηνία επανεκτύπωσης από τη γαλλική έκδοση του 1962, σελ. 224, 230)

Ήταν ένα θέμα για τους Αμερικανούς να υπονομεύσουν την Τσαρική Ρωσία και έτσι έμμεσα να βοηθήσουν τη Γερμανία στον πόλεμο, επειδή οι Αμερικανοί δεν ήταν τότε σε αυτόν, αλλά για τους Βρετανούς πολίτες το να κάνουν το ίδιο ισοδυναμούσε με προδοσία. Για να καταλάβουμε, ποια υψηλότερη πίστη ανάγκασε αυτά τα άτομα να προδώσουν τον σύμμαχό τους στα πεδία των μαχών και να θυσιάσουν το αίμα των συμπατριωτών τους, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στη μοναδική οργάνωση, στην οποία ανήκαν.

Σελίδες 274-277:

Πράκτορες στρογγυλής τραπέζης στη Ρωσία.

Στη Ρωσία πριν από την επανάσταση και κατά τη διάρκεια αυτής, υπήρξαν πολλοί τοπικοί παρατηρητές, τουρίστες και άνθρωποι του τύπου, οι οποίοι ανέφεραν, ότι οι Βρετανοί και Αμερικανοί πράκτορες παντού, ιδιαίτερα στην Πετρούπολη, παρείχαν τα χρήματα για την εξέγερση. Για παράδειγμα, ελέχθη σε μια αναφορά, ότι οι Βρετανοί πράκτορες ειδώθηκαν να διανέμουν χαρτονομίσματα των 25 ρουβλιών σε άτομα στο σύνταγμα Pavlovski ακριβώς μερικές ώρες, προτού στασιάσει εναντίον των αξιωματικών του και συνταχθεί με την επανάσταση. Η μεταγενέστερη δημοσίευση των διάφορων απομνημονευμάτων και των εγγράφων κατέστησε σαφές, ότι αυτή η χρηματοδότηση παρασχέθηκε από τον Milner και διοχετεύθηκε μέσω του Sir George Buchanan, ο οποίος ήταν ο Βρετανός πρεσβευτής στη Ρωσία εκείνη την εποχή.

(Βλ. de Goulevitch, σελ. 230)

Αυτό ήταν μια επανάληψη ενός τεχνάσματος, το οποίο είχε λειτουργήσει τόσο καλά για την κλίκα πολλές φορές στο παρελθόν. Τα μέλη της στρογγυλής τραπέζης για άλλη μια φορά δούλευαν και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης για να αποδυναμώσουν και να ανατρέψουν μια κυβέρνηση-στόχο. Ο Τσάρος Νικόλαος είχε κάθε λόγο να πιστεύει, ότι αφού οι Βρετανοί ήταν σύμμαχοι της Ρωσίας στον πόλεμο ενάντια στη Γερμανία, οι Βρετανοί αξιωματικοί θα ήταν τα τελευταία πρόσωπα στη γη που θα συνωμοτούσαν εναντίον του. Εν τούτοις ο ίδιος ο Βρετανός πρεσβευτής αντιπροσώπευε την κρυφή ομάδα, η οποία χρηματοδοτούσε την πτώση του καθεστώτος.

Οι πράκτορες της στρογγυλής τραπέζης από την Αμερική δεν είχαν το πλεονέκτημα της χρήσης της διπλωματικής υπηρεσίας ως κάλυψη και επομένως έπρεπε να είναι αρκετά πιο έξυπνοι. Ήρθαν όχι ως διπλωμάτες ή ακόμα και ως ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες, αλλά μεταμφιέστηκαν σε αξιωματούχους του Ερυθρού Σταυρού σε μια ανθρωπιστική αποστολή. Η ομάδα αποτελούνταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από χρηματιστές, δικηγόρους και λογιστές από τράπεζες και οίκους επενδύσεων της Νέας Υόρκης.

Απλά είχαν υποτάξει την Αμερικανική οργάνωση του Ερυθρού Σταυρού με τις μεγάλες συνεισφορές και είχαν εξαγοράσει ουσιαστικά ένα προνόμιο για να ενεργούν στο όνομά του. Ο καθηγητής Sutton μας λέει:

Για παράδειγμα, η εκστρατεία συλλογής κεφαλαίων αξίας $2.000.000 του Ερυθρού Σταυρού το 1910, ήταν επιτυχής μόνο, επειδή υποστηρίχθηκε από αυτούς τους πλούσιους κατοίκους της πόλης της Νέας Υόρκης.

Ο J.P Morgan ο ίδιος συνέβαλε με $100.000… Ο Henry P. Davison (ένας συνεργάτης του Morgan) ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Συλλογής Χρηματοδοτήσεων της Νέας Υόρκης το 1910 και έγινε αργότερα πρόεδρος του Πολεμικού Συμβουλίου, του αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού… Ο Ερυθρός Σταυρός ήταν ανίκανος να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του A’ Παγκοσμίου Πολέμου και ουσιαστικά κατελήφθη από αυτούς τους τραπεζίτες της Νέας Υόρκης. (Sutton: Revolution, σελ. 72)

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Ερυθρός Σταυρός είχε γίνει ονομαστικά μέρος των ενόπλων δυνάμεων και υπαγόταν στις διαταγές των αρμόδιων στρατιωτικών αρχών. Δεν ήταν σαφές το ποιες ήταν αυτές οι αρχές και στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ οποιεσδήποτε διαταγές, αλλά αυτή η ρύθμιση κατέστησε δυνατό στους συμμετέχοντες να λάβουν στρατιωτικές προμήθειες και να φορέσουν τη στολή των αξιωματικών του Αμερικανικού στρατού.

Ολόκληρη η δαπάνη της αποστολής του Ερυθρού Σταυρού στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης και της αγοράς των στολών, πληρώθηκε από το άτομο που διορίστηκε από τον Πρόεδρο Wilson ως επικεφαλής του, δηλαδή τον «συνταγματάρχη» William Boyce Thompson.

Ο Thompson ήταν ένα κλασσικό δείγμα του δικτύου της στρογγυλής τραπέζης. Αρχίζοντας τη σταδιοδρομία του ως κερδοσκόπος στα ορυχεία χαλκού, μεταπήδησε στον κόσμο της υψηλής χρηματοπιστωτικής. Αυτός:

αναχρηματοδότησε την American Woolen Company και την Tobacco Products Company

προώθησε την Cuban Cane Sugar Company

εξαγόρασε μέσω μετοχών, τον έλεγχο της Pierce Arrow Motor Car Company

οργάνωσε την Submarine Boat Corporation και την Wright-Martin Aeroplane Company

έγινε διευθυντής του Chicago Rock Island & Pacific Railway, του Magma Arizona Railroad και της Metropolitan Life Insurance Company

ήταν ένας από τους κύριους μετόχους της Chase National Bank

ήταν o αντιπρόσωπος του J.P Morgan στα Βρετανικά ασφάλιστρα κινδύνου. (CDs κλπ)

έγινε ο πρώτος πλήρους απασχόλησης διευθυντής της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, της σημαντικότερης τράπεζας στο σύστημα ομοσπονδιακού αποθεματικού.

και φυσικά συνεισέφερε 250.000 δολάρια στον Ερυθρό Σταυρό.

Όταν ο Thompson έφθασε στη Ρωσία, το κατέστησε σαφές, ότι δεν ήταν ο χαρακτηριστικός αντιπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού. Σύμφωνα με τον Hermann Hagedorn, βιογράφο του Thompson:

Δημιούργησε σκόπιμα, τον τρόπο εγκατάστασης τον οποίο θα ανέμεναν από ένα Αμερικανό μεγιστάνα: εγκαταστάθηκε σε μια σουίτα στο ξενοδοχείο Hotel de l’Europe, αγόρασε μια γαλλική λιμουζίνα, πήγαινε ενσυνείδητα στις δεξιώσεις και τα τσάγια και εκδήλωσε ενδιαφέρον για τα αντικείμενα τέχνης. Η κοινωνία και οι διπλωμάτες, παρατήρησαν ότι εδώ υπάρχει ένα πολυτάλαντο άτομο με εξουσία, κι άρχισαν να συναγελάζονται μαζί του. Ψυχαγωγήθηκε στις πρεσβείες και στα σπίτια των υπουργών του Kerensky.

Ανακάλυψαν, ότι ήταν συλλέκτης και εκείνοι που είχαν αντίκες για πώληση «φτερούγιζαν» γύρω του προσφέροντάς του μικρογραφίες, πορσελάνες από τη Δρέσδη, κεντήματα, ακόμη κι ένα-δύο παλάτια. (Hermann Hagedorn: The Magnate: William Boyce Thompson και η εποχή του, που δημοσιεύεται από Reynal & Hitchcock, στη Νέα Υόρκη, 1935, σ. 192-93)

Όταν ο Thompson παρευρισκόταν στην όπερα, του δινόταν το αυτοκρατορικό θεωρείο. Οι άνθρωποι στο δρόμο τον αποκαλούσαν Αμερικάνο Τσάρο. Και προκαλεί εντύπωση, ότι σύμφωνα με George Kennan, «Θεωρούταν από τις αρχές Kerensky, ως ο «πραγματικός» πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών.»

(George F. Kennan: Russia Leaves the War: Soviet-American Relations, 1917-1920 που εκδόθηκε από τον πανεπιστημιακό Τύπο του Princeton στο Princeton, NJ, το 1956, σελ. 60)

Είναι πλέον καταγεγραμμένο στα επίσημα αρχεία, ότι ο Thompson κοινοπράκτησε την αγορά των ρωσικών ομολόγων στη Wall Street για το ποσό των δέκα εκατομμυρίων ρουβλίων. (Hagedorn, σελ. 192)

Επιπλέον, έδωσε πάνω από δύο εκατομμύρια ρούβλια στον Aleksandr Kerensky για προπαγανδιστικούς σκοπούς μέσα στη Ρωσία και με τον J.P. Morgan έδωσε το ισοδύναμο σε ρούβλια ενός εκατομμυρίου δολαρίων στους Μπολσεβίκους για τη διάδοση της επαναστατικής προπαγάνδας έξω από τη Ρωσία, ιδιαίτερα στη Γερμανία και την Αυστρία. (Sutton: Revolution, Σ. 83, 91.)

Αυτή η χρηματοδότηση κατέστησε δυνατή την αναταραχή, η οποία οδήγησε στην άκαρπη γερμανική εξέγερση των Σπαρτακιστών του 1918.

(Βλέπε το άρθρο «W.B. Thompson, χορηγός του Ερυθρού Σταυρού, πιστεύει ότι το κόμμα παρερμηνεύεται » στη Washington Post της 2 Φεβρουαρίου του 1918)

Σε αυτό το βιβλίο συμπεριλαμβάνεται, μια φωτογραφία του τηλεγραφήματος από τον Morgan στον Thompson, που ενημερώνει ότι τα χρήματα είχαν μεταφερθεί στο κατάστημα της National City Bank στην Πετρούπολη.

Ένα παράδειγμα από τη Νότιο Αφρική.

Αρχικά μπορεί να φανεί άτοπο, ότι η ομάδα του Morgan θα παρείχε χρηματοδότηση τόσο στον Kerensky όσο και στον Lenin. Αυτοί οι άνδρες μπορεί να ήταν και οι δύο σοσιαλιστές επαναστάτες, αλλά ήταν μίλια μακριά στα σχέδιά τους για το μέλλον και ήταν στην πραγματικότητα ψυχροί ανταγωνιστές για τον έλεγχο της νέας κυβέρνησης. Αλλά η τακτική της χρηματοδότησης και των δύο πλευρών σε έναν πολιτικό ανταγωνισμό είχε έως τότε τελειοποιηθεί από τα μέλη της στρογγυλής τραπέζης σε μια εκλεπτυσμένη τέχνη. Ένα εκπληκτικό παράδειγμα αυτού, συνέβη στη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια της έναρξης του πολέμου των Μπόερς το 1899.

ΠΗΓΗ