Ο Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων» (Π.Ε.Φ.Ι.Π), κ. Αντώνης Αντωνίου, μιλάει για τις πολύτεκνες οικογένειες, τις οποίες και χαρακτηρίζει «στυλοβάτες του έθνους», καθώς και για την ανυπαρξία ουσιαστικής κρατικής βοήθειας στο τεράστιο έργο του Συλλόγου.
Κύριε Αντωνίου, πως προέκυψε η ιδέα ίδρυσης του Συλλόγου Πολυτέκνων;
Εντελώς συμπτωματικά. Εγώ δούλευα ως διευθυντής της εμπορικής τραπέζης επενδύσεων. Το καλοκαίρι του 1968 επισκέφτηκα για πρώτη φορά το Άγιο Όρος για 15 μέρες. Και λίγο πριν τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, δέχτηκα μια ξαφνική επίσκεψη στο σπίτι μου του ίδιου μοναχού που με είχε ξεναγήσει στο Άγιος Όρος, του πατρός Νικοδήμου Μπιλάλη, ο οποίος μάλιστα «κοιμήθηκε» πέρυσι. Η πρώτη του αντίδραση, με το που μπήκε σπίτι μου και είδε ότι κάπνιζα, ήταν να μου βάλει τις φωνές, λέγοντας μου “καλά, χαλάς λεφτά για τσιγάρα, ενώ τόσα παιδιά είναι φτωχά;”. Εγώ τότε του απάντησα ευθαρσώς ότι «μόνο οι τεμπέληδες δεν έχουν δουλειά».
Τότε, ο π.Νικόδημος με πήρε αμέσως και πήγαμε εκτός Αθηνών σε ένα δάσος, στο οποίο ζούσε μια γυναίκα, ονόματι Ζαχαρούλα, με τον άντρα της και 6-7 ξυπόλητα γυμνά παιδάκια. Η ιστορία της με συγκλόνισε τόσο πολύ, που στην επιστροφή αποφασίσαμε μαζί με τον πατέρα Νικόδημο να κάνουμε ένα Σύλλογο για τις άπορες πολύτεκνες οικογένειες. Αν ξέρατε πόσα θαύματα έχουμε δει, θα καταλαβαίνατε ότι αυτός ο Σύλλογος δεν είναι ούτε δικός μου, ούτε του πατρός Νικοδήμου, αλλά του ίδιου του Θεού.
Εκτός από τις πολύτεκνες οικογένειες που βοηθάτε, κάνετε και αγώνα κατά των εκτρώσεων, έτσι δεν είναι;
Όσον αφορά τις πολύτεκνες οικογένειες, αρχικά βοηθούσαμε μόνο όσες είχανε από 7 ανήλικα παιδιά και άνω, γιατί δεν υπήρχαν πολλά έσοδα. Δυστυχώς, όσο καλός κι αν είναι ο σκοπός, αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, δεν γίνεται τίποτα. Τώρα πλέον, βοηθάμε οικογένειες από 4 παιδιά και πάνω. Αλλά, όπως πολύ σωστά είπατε, αυτό είναι το ένα σκέλος μόνο.
Είμαστε, επίσης, υλικά και ηθικά, δίπλα στις άγαμες μητέρες, καθώς και σε όσες γυναίκες σκέφτονται να κάνουν έκτρωση. Προσπαθούμε να τις πείσουμε να μην το κάνουν. Για μας η έκτρωση είναι ξεκάθαρα φόνος, θεωρούμε ότι το έμβρυο είναι ψυχή αθάνατη και απλά δεν μπορεί να φωνάξει όταν το σκοτώνουνε, κατά συνέπεια είμαστε απόλυτα αντίθετοι. Και δεν θα ήταν υπερβολή να σας πω ότι έχουμε σώσει τουλάχιστον 1000 παιδιά!
Τα έσοδα του Συλλόγου από πού προέρχονται;
Από τους φίλους μας. Κοιτάξτε, εμείς, ουσιαστικά, είμαστε ένα άτυπο υπουργείο κοινωνικών υπηρεσιών. Απλά δεν επιζητούμε την προβολή, ούτε θέλουμε να μας πουν «μπράβο», το μόνο που μας νοιάζει είναι να βοηθήσουμε. Και το κάνουμε από δωρεές , κοντέινερς με τρόφιμα και ρούχα που έρχονται από Αυστραλία, Καναδά κτλ. Να φανταστείτε μέσα στο 2014, δώσαμε, εκτός από τα δέματα, συνολικά 400.000 ευρώ σε πολύτεκνες οικογένειες!…
– Το κράτος σας βοηθάει;
Το κράτος δεν μας έδωσε ποτέ τίποτα! Αντίθετα, ανέκαθεν, υποστήριζα ότι το κράτος είναι η «μητριά» των πολυτέκνων, παρότι οι πολύτεκνοι είναι οι στυλοβάτες του έθνους. Οι πολύτεκνες οικογένειες που πιστεύουν στο Θεό «κρατάνε» τη χώρα μας.
-Όποιος αναγνώστης μας θέλει, πως μπορεί να βοηθήσει το έργο του Συλλόγου; Το γραφείο μας είναι ανοικτό 7.30-3.30 το πρωί και 5-8 απόγευμα. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να βοηθήσει με είδος ή χρήμα. Η διεύθυνση του Συλλόγου είναι Ακαδημίας 78Δ, ακριβώς απέναντι από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Επίσης το site μας είναι το http://pefip.gr/
η συνέντευξη δόθηκε στην Στέλλα Μεϊμάρη και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα pentapostagma
