Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως ο νόμος ορίζει.
Όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο θέμα, με βάση τα λεγόμενα των ειδικών, το Άθλιο Νομοσχέδιο Εκβιαστικής Επιβολής Πλαστικού Χρήματος και Τραπεζικής Εξάρτησης για το «Χτίσιμο» του Αφορολογήτου Απορρίπτεται για Σοβαρότατους, πολυποικίλους και αναμφισβητήτους λόγους. Δείξαμε γιατί είναι Αντισυνταγματικό και με αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε λίγο περισσότερο, με νέα αποκαλυπτικά στοιχεία, επ’ αυτής της αντισυνταγματικότητος .Όχι γιατί χρειάζεται -καθότι νιώθουμε πως απαιτεί μια απλή λογική για να αντιληφθεί κανείς κάποια πράγματα – αλλά για τους (αν υπάρχουν) δύσπιστους και κακοπροαίρετους.Στόχος μας δεν είναι να επιβάλλουμε αλλά να συμβάλλουμε (στον προβληματισμό, στη συζήτηση και στην αφύπνιση επί του θέματος).
Τα Στοιχεία που παραθέτουμε παρακάτω είναι από Αξιόπιστες Πηγές. Από Ειδικούς Επιστήμονες, Ακαδημαϊκά Ιδρύματα, Ιστοσελίδες και Θεωρούμενα Έγκυρα ΜΜΕ όπως η διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού «Time» και η διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας «ΒΗΜΑ». Εμείς προσπαθούμε με απλή Σκέψη και Κοινή Λογική Να Τοποθετήσουμε Δίπλα Στο Επίμαχο σημείο του Συντάγματος , όλα αυτά τα Απίστευτα και Αποκαλυπτικά Στοιχεία, που ξετυλίγονται παρακάτω, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι εδώ υπάρχει πολύ Σοβαρή και Κατάφορη Παραβίαση του Συντάγματος δια της αδικαιολογήτου προωθήσεως (Εκ της Κυβερνήσεως και των περισσότερων Μμε), επιβολής και νομιμοποιήσεως (Από την κυβέρνηση) της εκθέσεως του ανυπόπτου πολίτου σε,όπως θα δείξουμε, εν τοις πράγμασιν (βάσει πραγμάτων που έχουν γίνει και γίνονται) κινδύνους από τους οποίους ο νόμος υποτίθεται τον προστατεύει. Παρότι τα Στοιχεία Αυτά θεωρούμε ότι είναι Ακαταμάχητα και Αδιαμφισβήτητα, Οφείλουμε να Προσκαλέσουμε και να Προκαλέσουμε κάθε Καλοπροαίρετο συμπολίτη ή Μμε με τη Δέουσα Σοβαρότητα , επιχειρήματα και Αίσθημα Δικαίου να Προσπαθήσει αν Επιθυμεί να Αναιρέσει όλα όσα Καταθέτουμε Παρακάτω Ισχυριζόμενοι την Προφανή, κατά την άποψη και ανάλυση μας, ΑντιΣυνταγματικότητα του Νόμου Περί Χτισίματος του Αφορολογήτου Δια της Επιβολής Πλαστικού Χρήματος και Τραπεζικής Εξαρτήσεως.Ευπρόσδεκτος ο καθένας να μας διορθώσει, να προσπαθήσει να μας πείσει ότι έχουμε άδικο. Πιστεύουμε ότι θα έχει δύσκολη δουλεία γιατί τα στοιχεία μιλάνε μόνα τους.
Η Βάση μας είναι το Άρθρο 9Α του Συντάγματος, (Προστασία προσωπικών δεδομένων), το οποίο αναφέρει: “Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.” Σε Συνδυασμό με το Άρθρο 5, παράγραφος 1 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: “Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.”
Αν λοιπόν αποδείξουμε ότι Α) οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών ΣΥΛΛΕΓΟΥΝ, ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ (όπως και γινεται) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΑΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ (όπως και έχει συμβεί) προσωπικά στοιχεία ή στοιχεία των αγορών που διεξάγονται Μέσω αυτών και Β) ότι είναι Επιστημονικά Εξακριβωμένο το Εύκολο της Κλοπής, Από Τρίτους, Προσωπικών Δεδομένων μέσω της Πιστωτικής Κάρτας, Τότε αντιλαμβανόμαστε ότι κυβέρνηση και πολλά Μμε , πράττοντας ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ, όχι μόνο εκθέτουν αλλά και ωθούν και επιβάλλουν τον ανύποπτο πολίτη σε εν τοις πράγμασι κίνδυνο από τον οποίο (υποτίθεται) ότι το Σύνταγμα τον προστατεύει. Το κάνουν αυτό επομένως παρανομώντας και ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σε όλους άκριτα (ακόμα δηλαδή και σε όσους έχουν, βάσει αξιών, αυτές τις έντονες ενστάσεις επί της Συλλογής και της αποδειχθήσας ή βάσει στοιχείων εν δυνάμει επεξεργασίας και «δοσίματος σε τρίτους» των προσωπικών στοιχείων και δεδομένων) να εκτεθούν σε μια κατάσταση η οποία για μας είναι προφανως αποδεδειγμένα επικίνδυνη και ΑντιΣυνταγματική.
Και αυτό παραβιάζοντας επιπλέον και το Άθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο ο πολίτης έχει το δικαίωμα ελέυθερης ανάπτυξης της προσωπικότητός του στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, άρα και το δικαίωμα της επιλογής όταν αυτή βασίζεται στα Χρηστά ήθη, τα οποία εν προκειμένω είναι η προφανώς Επικρατούσα Χρήση μετρητών στις οικονομικές συναλλαγές την οποία το κράτος εξαναγκάζει, με εκβιαστικό τρόπο,τον πολίτη να μην μπορεί να επιλέξει για το «χτίσιμο» του αφορολογήτου. Και πιστεύουμε ότι για να αντιληφθεί κανείς όλα αυτά χρειάζεται Απλή Λογική και Στοιχεία τα οποία τα παραθέτουμε προς κρίση του καθενός παρακάτω. Για όσους δε διαφωνούν πιστεύουμε ότι δεν γίνεται να μην αποδεχτούν ότι η περιγραφόμενη κατάσταση είναι επιεικώς Αμφιλεγόμενη άρα και πάλι η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει αυτά που επιχειρεί συλλήβδην σε όλους.
Να σημειώσουμε αρχικά μια προφανή σκέψη την οποία την κάνει και το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) αλλά και ο Καθηγητής Νομικής του Πανεπιστημίου του Φράϊμπουρκ κ. Ηλίας Ν. Ηλιακόπουλος. Ότι δηλαδή τα στοιχεία των αγορών που γίνονται μέσω τραπέζης και με τη χρήση πιστωτικών καρτών, αν όντως συλλέγονται, δύνανται να χρησιμοποιηθούν από αυτούς που τα κατέχουν και τα «συλλέγουν» επί της δημιουργιάς ενός ψυχολογικού προφιλ του κάθε ανθρώπου (με βάση τις καταναλωτικές συνήθειες), το οποίο είναι στο χέρι τους ανα πάσα στιγμή να το δώσουν, να το «πουλήσουν» κρυφά σε ανθρώπους με πονηρά κίνητρα. Όμως Γίνεται Κάτι τέτοιο ; Θα το δούμε παρακάτω.
– Ας δούμε πρώτα τι μας λέει Χαρακτηριστικά ο κ.Ηλίας Ν. Ηλιακόπουλος στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε από την Εφημερίδα «Ελεύθερη ώρα» στις 18/10/2015: “Να που αποσκοπεί λοιπόν το εξαρτημένο ελληνικό κυβερνείο και οι τράπεζες , καθοδηγούμενοι από τους ξένους και αδίστακτους πάτρωνες του. Όλες οι συναλλαγές να γίνονται με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα! (…)
Ένα μέτρο που θα εξαφανίσει την φυσική μορφή των μετρητών και που νομοτελειακά θα οδηγήσει την κοινωνία στα αιώνια δεσμά του ηλεκτρονικού χρήματος, της καταγραφής των καταναλωτικών δαπανών, ένα μέτρο που θα δίνει την δυνατότητα σε ένα απρόσωπο και ύποπτο κράτος να γνωρίζει το ψυχολογικό και καταναλωτικό προφίλ αλλά και τις συνήθειες όλων των Ελλήνων.
Ένα μέτρο που θα καταργήσει κάθε μορφή, ιδιωτικότητας και προσωπικής ζωής, καθώς το κράτος θα γνωρίζει πια ακόμη και τις σεξουαλικές δραστηριότητες (νόμιμες ή παράνομες) των πολιτών!
Σκέφθηκε άραγε κανείς πως ένας τέτοιος απόλυτος έλεγχος των σιδηροδέσμιων ηλεκτρονικά και ανήμπορων να αντιδράσουν, όπως φαίνεται Ελλήνων, από τον μεγάλο αδελφό ( BIG BROTHER ) του ύποπτου κράτους και των απρόσωπων τραπεζών, προσκρούει και σε διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος μας; Ιδιαίτερα αυτή του θεμελιώδους άρθρου 2 παρ 1 που αναφέρεται στην υποχρέωση της πολιτείας να σέβεται και προστατεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Αυτή του άρθρου 5 που καθιερώνει την ελεύθερη (;!) ανάπτυξη της προσωπικότητας του, συμμετέχοντας στην κοινωνική οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας….. αλλά και – ω τι θλιβερή ειρωνεία!- στο ατομικό και ανθρώπινο δικαίωμα προστασίας από την συλλογή, επεξεργασία και χρήση με ηλεκτρονικά μέσα των προσωπικών του δεδομένων (!),όπως ο νόμος ορίζει.
Τα οποία (προσωπικά δεδομένα) μάλιστα κατά το Σύνταγμα μας διασφαλίζονται από ανεξάρτητη αρχή που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως ο νόμος ορίζει (αρθ 9 Α)! Αναμφισβήτητα λοιπόν, πρόκειται για διάτρηση του σκληρού πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
(…)Όμως η αιώνια ηλεκτρονική σκλαβιά που ετοιμάζει η καθοδηγούμενη από ξένα και ισχυρά κέντρα λήψεως αποφάσεων Ελληνική κυβέρνηση , θα έχει πρωταρχικά ως αποτέλεσμα την αναγκαστική διαβίωση εργασία- κατανάλωση όλων των πολιτών και των επιχειρήσεων μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Των τραπεζών που αποτέλεσαν πριν λίγα χρόνια τον «Δούρειο Ίππο» για την οικονομική υποδούλωση των απερίσκεπτων καταναλωτικά εξαρτημένων Νέο-Ελλήνων!
Το πιο θλιβερό όμως είναι πως μέσα από την υποδούλωση του ηλεκτρονικού χρήματος , οι πολίτες παύουν να έχουν προσωπική ζωή και ιδιωτική, αφού όλα θα είναι γνωστά από τον «Μεγάλο αδελφό» που κατά οργουελικό τρόπο θα μπορεί ξαφνικά να τα χρησιμοποιεί εναντίον τους! (…)Μετρητά σημαίνει έλεγχος. Πλαστικό χρήμα και πιστωτικές κάρτες σημαίνει ασυδοσία, σκλαβιά και όλεθρος. Το ύποπτο κράτος μαζί με τους πολιορκητικούς κριούς του, τις απρόσωπες τράπεζες θα μπορούν κάλλιστα να στοχοποιούν «επικίνδυνους» λόγω ιδεών και απήχησης σε κοινωνικές ομάδες.”
- Να τι μας λέει και το Ινστιτούτου Καταναλωτών, παρόμοιο με τα παραπάνω: «Έχει ανακοινωθεί επίσημα ότι με τις πιστωτικές κάρτες καταγράφονται οι αγορές και δημιουργείται ολοκληρωμένο προφίλ του χρήστη τους. Έτσι ο καθένας μας εκτίθεται σε μια τεράστια βάση δεδομένων, όπου καταργείται ο Προσωπικός Χώρος, αφού γνωρίζουν τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του.» ( πηγή: http://www.inka.gr/?p=1156 )
Τι σημαίνουν αυτά επι του πρακτέου? Ας πάρουμε μια φανταστική περίπτωση: Σημαίνουν Πως αν ένας άνθρωπος είναι π.χ Λάτρης της Γαλλίας και του Γαλλικού Πολιτισμού και αγοράζει διαρκώς Βιβλία σχετικά με τη Γαλλία και αν οι άνθρωποι του Συστήματος «Τρελαθούν» αύριο μεθαύριο , Διακόψουν Διπλωματικές Σχέσεις με την εν λόγω χώρα και Στιγματίζουν (Ευθεως ή Πλαγίως, Φανερά ή Κρυφά) όποιον έχει τις οποιεσδήποτε σχέσεις με τη συγκεκριμένη χώρα , θα μπορούν να «Κυνηγήσουν» ποικιλοτρόπως τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Κανείς δεν θα μπορεί να τους αντισταθεί. Αν και εφόσον εμείς τώρα αφήσουμε να ανοίξουν οι Ασκοί του Αιόλου δια του Νομοσχεδίου Εκβιαστικής Επιβολής του Πλαστικού Χρήματος και της Τραπεζικής Εξάρτησης.
Ας επιστρέψουμε όμως στο αρχικό μας ερώτημα. Συλλέγονται άραγε τα στοιχεία των ανθρώπων, που αφορούν το τι καταναλώνουν, δια μέσου των τραπεζικών αγορών με πιστωτική κάρτα; Η Απάντηση είναι ασφαλώς ΝΑΙ. Συλλέγονται και το ξέρουν Όλοι. Είναι προφανές. Δεν θέλει ανάλυση. Όμως εμείς θα το αναλύσουμε για τους κακοπροαίρετους και δύσπιστους:
Πέρα από τη διαβεβαίωση του ΙΝΚΑ που επισυνάψαμε πιο πάνω, ότι Καταγράφονται οι αγορές μέσω πιστωτικών καρτών θα αναλύσουμε και θα επιχειρηματολογήσουμε λίγο παραπάνω ΟΧΙ επειδή χρειάζεται αλλά επαναλαμβάνουμε για τους πλέον κακοπροαίρετους και δύσπιστους. Καταθέτουμε λοιπόν τα εξής:
[1] ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΣΕ ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ: Με βάση λοιπόν το Βιβλίο «Critical Infrastructure Protection in Homeland Security: Defending a Networked Nation» του Αμερικάνου Ακαδημαϊκού κ. Ted G. Lewis (Καθηγητή Πληροφορικής στη Ναυτική Μεταπτυχιακή Σχολή στην Αμερική και πρώην Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον) , οι Αγορές μέσω Πιστωτικών καρτών Αφορούν τον Καταναλωτή, τον Έμπορο και Δύο Τράπεζες, αυτή του Καταναλωτή και αυτή του Εμπόρου. Περιλαμβάνουν 10 βήματα τα οποία αναλύει στο βιβλίο του , ενώ στο 6ο Βήμα μας επιβεβαιώνει λέγοντας χαρακτηριστικά :
«Step 6: The user’s bank records the transaction information in the credit card transaction history database….». [1] Τι μας λέει? Ότι οι τράπεζες ΟΧΙ μόνο καταγράφουν τις συναλλαγές αλλά ΕΠΙΠΛΕΟΝ διαθέτουν και ΙΣΤΟΡΙΚΟ σε ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ. Μάλιστα…Άρα μιλάμε για ΣΥΛΛΟΓΗ στοιχείων που όχι μόνο δεν διαγράφονται σε εύλογο χρονικό διάστημα αλλά Κρατιούνται και συντηρούνται στα χέρια των τραπεζών (και δε μας κάνει καμιά έκπληξη το ξαναλέμε).
[1α ] Το Ερώτημα που γεννιέται είναι «Για Πόσο Χρονικό Διάστημα Κρατάνε οι Τράπεζες στο Αρχείο τους Τα Εν Λόγω Στοιχεία των Συναλλαγών? Αυτό το ερώτημα φαίνεται πως είχαν κι άλλοι άνθρωποι και έτσι στην γνωστή Ιστοσελίδα «Ερωτήσεων – Απαντήσεων Quora.com» λαμβάνουμε την απάντηση ότι στην Αμερική διατηρούνται για 7 χρόνια (Απάντηση από Joseph Wang, Ex-VP Quant – Investment banking ) ενώ άλλος που δηλώνει τραπεζίτης λέει για 10 χρόνια. Στην Ελλάδα άραγε για πόσο οι τράπεζες διατηρούν αρχείο Συναλλαγών επί των Αγορών στο αρχείο τους;
[2] ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΒΑΣΕΙ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ / ΕΚΔΟΤΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ: Συγκεκριμένα Στο Βιβλίο «Reductions of Consumer Credit Limits Based on Certain Information as to Experience or transactions of the Consumer» του Barry Leonard γίνεται αναφορά στις ανησυχίες που υπήρχαν στην Αμερική για το ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ και ΠΟΙΑ στοιχεία συγκεντρώνουν και ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών. Μετά λοιπόν από ΕΝΤΟΛΗ του Αμερικανικού Κονγκρέσου έγινε γνωστό μέσα από τη σχετική επίσημη έρευνα ότι:
Οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Χρησιμοποίησαν Πληροφορίες από τις Δικές τους ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ του Τρόπου Συμπεριφοράς και Πληρωμών των Χρηστών των Καρτών (Δηλαδή των Πελατών τους). Δηλαδή Ο Τρόπος Συμπεριφοράς και Χρήσης της Κάρτας από τους Ανθρώπους είναι Αποδεδειγμένο Επίσημα ότι Έγινε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ χωρίς την έγκριση τους από τις Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών με στόχο να προσαρμόσουν ανάλογα τις πολιτικές τους ενώ εκφράζονται και Ανησυχίες ότι Οι Εκδότες Πιστωτικών Καρτών Προσαρμόζουν τις πολιτικές τους με την Επεξαργασία των Στοιχείων Από την Καταναλωτική Συμπεριφορά του Χρήστη, μέσα δηλαδή από την καταγραφή αυτών καθαυτών των συγκεκριμένων Προϊόντων ή Σημείων Πώλησης. Εμείς Εκφράζουμε την απορία: Ισχύει Άραγε αυτό το τελευταίο; Δυστυχώς όπως θα αποκαλύψουμε παρακάτω, Ισχύει.
[2 α] Σχετικά με την Καταγραφή, Επεξεργασία και ΧΡΗΣΗ των στοιχείων από τις καταναλωτικές συνήθειες των κατόχων πιστωτικών καρτών που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ χρησιμοποιούν οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών, η Ειδική για θέματα Πιστωτικών Καρτών Αμερικάνικη Ιστοσελίδα creditcards.com στην ερευνά της με τίτλο «What electronic payments reveal about you to lenders , Your credit card is a tattletale, telling creditors about your behavior» (= «Τι αποκαλύπτουν γεια σας οι ηλεκτρονικές πληρωμές στους δανειστές, Η Πιστωτική σας Κάρτα είναι Φλύαρη / Μαρτυριάρα, λέγοντας στους πιστωτές σχετικά με τη Συμπεριφοράς σας» ) αναφέρει ότι Συστηματικά οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών καρτών ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ στοιχεία της καταναλωτικής συμπεριφοράς του κατόχου της κάρτας για το ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ της Εικόνας / Προφίλ του Χρήστη. Άρα ποιος μας βεβαιώνει ότι δεν τα πουλάνε αυτά τα στοιχεία και στον οποιονδήποτε άλλο; Επειδή υπάρουν στοιχεία ΚΑΙ Γιαυτό, θα μιλήσουμε αμέσως παρακάτω.
Αφού λοιπόν Παραπάνω Αποδείξαμε ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΑ ότι ο καταναλωτής που Αγοράζει Δια Μέσω Τραπεζών και Πιστωτικών Καρτών είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ στις διαθέσεις τους καθότι είναι Γεγονός ότι Τα στοιχεία της Καταναλωτικής του Συμπεριφορά ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΙ και ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ (δηλαδή Χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες για τους δικούς τους σκοπούς) , γεννάται το ερώτημα:Αυτά τα Στοιχεία, που αποτελούν προσωπικά δεδομένα, Εχουν «Δοθεί», έχουν «Πωληθεί» σε Τρίτους; Και αν ναι ποιοι είναι αυτοί ακριβώς;
[ 3 ] ΤΡΑΠΕΖΕΣ / ΕΚΔΟΤΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ (ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ): Το Ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι «Έχει Υπάρξει ΕΜΠΛΟΚΗ ανθρώπων ΤΡΙΤΩΝ στους οποίους οι Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών να έχουν δώσει Στοιχεία που προκύπτουν από της Καταγραφές των Καταναλωτικών Συνηθειών των κατόχων τους; η Απάντηση είναι ΝΑΙ, και μάλιστα Κυβερνητικών. Και μας το λένε η Αμερικανική [3α] “Judicial Watch” και [3β] το γνωστό και παγκοσμίως θεωρούμενο έγκυρο περιοδικό “Time Magazine”.
Τι είναι η “Judicial Watch”; Πρόκειται για νομικού χαρακτήρα «ομάδα-φύλακα (watchdog)» δημιουργημένη στην Αμερική το 1994 από τον ακτιβιστή Larry Klayman ,και με τωρινό πρόεδρο τον Tom Fitton, με στόχο και σκοπό να διερευνεί «Κακές Συμπεριφορές» Κυβερνητικών όπως οι Κλιντον και Μπους.
Όπως διαβάζουμε λοιπόν στην Ιστοσελίδα «zerohedge.com», αλλά και σε άλλες ιστοσελίδες, η “Judicial Watch” έχει αποκαλύψει ΑντιΣυνταγματικές (Με βάση το Αμερικάνικο Σύνταγμα) δραστηριότητες διαπλοκής κυβερνητικών με Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι η Αμερικάνικη Επίσημη Κυβερνητική Αντιπροσωπεία [3γ] «Consumer Financial Protection Bureau» Έχει Ξοδέψει Εκατομμύρια δολλάρια για να αναλύσει τις οικονομικές συναλλαγές των Αμερικάνων , ενώ έγιναν «Συμβόλαια» Κυβερνητικών με αντιπροσώπους Πιστωτών κατά τα οποία συμφωνήθηκαν να δοθούν στους Κυβερνητικούς προσωπικά και εμπιστευτικά στοιχεία και στοιχεία των Πιστωτικών Καρτών Συγκεντρωμένα από τις Τράπεζες. Μάλιστα στο άρθρο φιλοξενούνται και δηλώσεις του προέδρου της “Judicial Watch” Tom Fitton ο οποίος τονίζει πόσο σοκαριστικά είναι όλα αυτά.
[3β] Ακόμη πιο σοκαριστικό είναι ότι στην επίσημη ιστοσελίδα του παγκοσμίως γνωστού, και θεωρούμενου ως εγκύρου , περιοδικού «TIME» ( business.time.com ) και συγκεκριμένα στο άρθρο με τίτλο «Big Brother Is Watching You Swipe: The NSA’s Credit Card Data Grab (= Ο Μεγάλος Αδελφός σας Παρακολουθεί , Το Άρπαγμα Δεδομένων της Πιστωτικής Κάρτας σας Από την NSA) διαβάζουμε ότι η επίσης Κυβερνητική «National Security Agency» [3δ] «βάζει χέρι» και διερευνεί τα στοιχεία των συναλλαγών μέσω Πιστωτικών Καρτών των Αμερικάνων, τα οποία της μεταβιβάζονται από τις ίδιες τις Τράπεζες /Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών . Τα στοιχεία αυτά, όπως αναφέρει το Time, ναι μεν είναι ο αριθμός της κάρτας , το που και πότε αγοράστηκε ένα προϊόν αλλά, παρότι το συγκεκριμένο προϊόν που αγοράστηκε δεν αποκαλύπτεται ευθέως, στην ουσία γίνεται γνωστό «πλαγίως» , μέσω των κωδικών κατηγορίας του εμπόρου “merchant category codes”. Προφανώς με αυτόν τον τρόπο Δύναται να σχηματισθεί Η Εικόνα / Προφίλ του Κατόχου της Κάρτας επι του Χαρακτήρα , της Ιδεολογίας και των Οποιωνδήποτε Συνηθειών του.
[4] ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΑΠΕΖΕΣ / ΕΚΔΟΤΕΣ (ISSUERS) ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ΚΑΤ’ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΝ «ΠΙΑΣΤΗΚΑΝ» ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΣΤΩΝ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ: Μετά από όλα αυτά τα Σοκαριστικά και Αποκαλυπτικά που Μαρτυρούν Ποια είναι η Συμπεριφορά των Τραπεζών / Εκδοτών (Issuers) , σε διεθνές επίπεδο, επί της Συλλογής, Επεξεργασίας, Χρήσης και Δοσίματος Προσωπικών στοιχείων του Πολίτη μέσα από την κάρτα του και τις συναλλαγές του, θα μπορούσε να μας πει κάποιος «Ναι, αλλά στην Ελλάδα δε γίνονται τέτοια». Απαντούμε ότι: Αφενός οι Τράπεζες και τα Πιστωτικά Ιδρύματα έχουν ένα τρόπο συμπεριφοράς που στην (καλώς ή κακώς) παγκοσμιοποιημένη κοινωνία είναι Κοινός ή Παρόμοιος από χώρα σε χώρα, με την ίδια λογική που π.χ και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ έχουν διαμορφωθεί, και το βλέπουμε όλοι, πάνω σε Κοινές ή Παρόμοιες Βάσεις και Πρακτικές .
Και ιδιαίτερα στην Ελλάδα συνηθίζεται να Αντιγράφεται σε κάθε τομέα ότι συμβαίνει στον θεωρούμενο ανεπτυγμένο κόσμο της Αμερικής και της Ευρώπης. Αφετέρου δε και σημαντικοτέρου , χάσατε όσοι λέτε κάτι τέτοιο. Γιατί είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι ΚΑΙ στην ΕΛΛΑΔΑ έχουν προκύψει , έχουν καταγραφεί και μάλιστα έχουν ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ παρόμοιες, και ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, Συμπεριφορές Τραπεζών / Εκδοτών (Issuers) που επεξεργάστηκαν και έδωσαν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ (όπως αποφάνθηκε η επίσημη Δικαιοσύνη) σε ΤΡΙΤΟΥΣ προσωπικά στοιχεία των Χρηστών Πιστωτικών Καρτών. Μάλιστα τα εν λόγω περιστατικά έγιναν από το 2005 μέχρι πρόσφατα (2016).
Αυτή η κατάσταση είναι προφανές ότι Στοιχειοθετεί ΕΙΚΟΝΑ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΟΣ των Τραπεζών / Εκδοτών (Issuers) στα μάτια πολλών πολιτών επί του θέματος της προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων (Άρθρο 9Α Συντάγματος).
Οι οποίοι πολίτες απολύτως Δικαιολογημένα μπορούν βάσει της ελέυθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας που είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη (Άρθρο 5 παράγραφος 1 Συντάγματος) να ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ και να ΜΗ ΘΕΛΟΥΝ να προσδένονται με ανθρώπους ή ιδρύματα τα οποία είναι αποδεδειγμένα αφερέγγυα σε επίμαχους τομείς, με παρόμοια λογική που π.χ δεν θέλουν να προσδένονται με Κόμματα τα οποία στα μάτια του πολίτη απεδείχθησαν αφερέγγυα και ανάξια της ψήφου του.
Με την επιβολή χτισίματος του αφορολογήτου με πιστωτικές κάρτες δια μέσου των τραπεζών εκβιαστικά και ύπουλα ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΤΑΙ το δικαίωμα του πολίτη να ΕΠΙΛΕΓΕΙ να χτίσει το αφόρολόγητο του σύμφωνα με τα Χρηστά Ηθη, όπως γίνεται δηλαδή μέχρι το έτος 2016, δια μέσου μετρητών και παραδοσιακών αποδείξεων.. Και αφετέρου εκτίθεται ο πολίτης σε εν τοις πράγμασι κίνδυνο όπως αποδεικνύουν τα ίδια τα στοιχεία.
Επισυνάπτουμε λοιπόν την πρώτη και πιο πρόσφατη είδηση καταδίκης τράπεζας για «παράνομο δόσιμο προσωπικών δεδομένων» όπως αναπαρήχθη στις 18/12/2016 από τα θεωρούμενα έγκυρα ΜΜΕ, τη Διαδικτυακή έκδοση της Εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» και την ιστοσελίδα «Huffingtonpost.gr» με τους αντίστοιχους τίτλους : “Πρόστιμα σε τράπεζες για παράνομη μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων σε εισπρακτικές – Αποζημίωση για στον δανειολήπτη” και “Πρόστιμα σε δύο Τράπεζες για παράνομη μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων σε εισπρακτικές εταιρείες”
Συγκεκριμένα «ΤΟ ΒΗΜΑ» Αναφέρει: «Χρηματικά πρόστιμα επιβλήθηκαν, με δικαστικές αποφάσεις, σε δύο τράπεζες, καθώς παράνομα μεταβίβασαν προσωπικά δεδομένα «κόκκινων» δανειοληπτών σε εισπρακτικές εταιρείες.
Σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, παράνομα οι εισπρακτικές εταιρείες τηλεφωνούν στους εκπρόθεσμους δανειολήπτες (και κατόχους πιστωτικών καρτών), εάν προηγουμένως οι Τράπεζες δεν έχουν ενημερώσει γραπτώς ότι μεταβιβάζουν τα προσωπικά τους δεδομένα σε συγκεκριμένη εισπρακτική εταιρεία και εάν οι τελευταίες δεν έχουν ενημερώσει τους δανειολήπτες ότι έχουν στην κατοχή τους τα προσωπικά τους δεδομένα.
Εάν δεν έχει προηγηθεί αυτή η διαδικασία ο δανειολήπτης μπορεί να διεκδικήσει την προβλεπόμενη από το νόμο αποζημίωση για ηθική βλάβη η οποία το λιγότερο ανέρχεται στα 5.870 ευρώ.
Ειδικότερα, η πρώτη περίπτωση που απασχόλησε τα δικαστήρια αφορούσε πιστωτική κάρτα της οποίας ο κάτοχος της στην τυποποιημένη αίτηση που υπέγραψε για τη χορήγηση της, αναγραφόταν ότι συναινούσε να διαβιβαστούν τα προσωπικά του δεδομένα σε εισπρακτική εταιρεία.
Όμως, ο κάτοχος της κάρτας καθυστέρησε μερικές δόσεις και ξεκίνησαν καθημερινά τηλεφωνήματα στο σταθερό και κινητό του τηλέφωνο από εισπρακτική εταιρεία στην οποία η Τράπεζα είχε διαβιβάσει τα προσωπικά δυσμενή οικονομικά στοιχεία του. Ο κάτοχος της κάρτας, παραπονέθηκε κατ’ επανάληψη για τη μεταβίβαση των δεδομένων του και επισήμανε ότι τα κατέχει παράνομα.
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση η διαρροή των απόρρητων προσωπικών του δεδομένων σε τρίτους χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση, του προκάλεσε μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή και στράφηκε κατά της Τράπεζας διεκδικώντας το ποσό των 15.000 ευρώ γι την ηθική βλάβη που υπέστη.
Το Πρωτοδικείο Αθηνών στην υπ’ αριθμ. 3428/2016 απόφασή του επισημαίνει ότι ο όρος που αναφέρεται στην έντυπη τυποποιημένη αίτηση χορήγησης δανείου ή πιστωτικής κάρτας για μεταβίβαση των οικονομικών και άλλων δεδομένων του, δεν σημαίνει ότι παρέχει στην Τράπεζα «τη ρητή συγκατάθεσή του για τη μεταβίβαση» των δυσμενών, κ.λπ. προσωπικών σε εισπρακτική εταιρεία.
Για να γίνει η μεταβίβαση των δεδομένων, πρέπει πρώτα η Τράπεζα να ενημερώσει για την πρόθεσή της αυτή το δανειολήπτη ή τον κάτοχο κάρτας και αυτός να συναινέσει για τη μεταβίβασή τους.
Στη συνέχεια η εισπρακτική εταιρεία οφείλει να ενημερώσει εγγράφως το δανειολήπτη ότι προτίθεται να κάνει χρήση των δεδομένων του και για το σκοπό που θα τα χρησιμοποιήσει.
Στη δικαστική απόφαση σημειώνεται ότι ο όρος που περιλαμβάνεται στην αίτηση έκδοσης δανείου ή πιστωτικής κάρτας ότι ο αυτών συναινεί στη διαβίβαση των δεδομένων του, δεν σημαίνει τη «συγκατάθεση του δανειολήπτη για τη διαβίβαση των προσωπικών του δεδομένων σε εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών» και συνεχίζει:
Η Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να τον ενημερώσει για την πρόθεσή της να κάνει χρήση των δεδομένων, για την εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών, με την οποία συνεργάζεται (επωνυμία, έδρα κ.λπ.), κάτι όμως που δεν έγινε.
Ως «συγκατάθεση» τονίζεται στη δικαστική απόφαση ορίζεται «η ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βούλησης, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επιγνώσει, με την οποία το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, που τον αφορούν».
Έτσι, επιδικάστηκε υπέρ του κατόχου της κάρτας το ποσό των 5.870 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη.
Παράλληλα, η δεύτερη περίπτωση αφορά καταναλωτικό δάνειο 5.200 ευρώ, όπου η δανειολήπτρια, μόλις είχε χειρουργηθεί λόγω αιμαγγειώματος εγκεφάλου, σε συνέπεια να έχει κρίσεις επιληψίας και «ψυχοσιόμορφες εκδηλώσεις» και μετά από κάποιο διάστημα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις δόσεις του δανείου.
Και στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα χωρίς να την ενημέρωση και χωρίς η δανειολήπτρια να συναινέσει μεταβίβασε τα δεδομένα της σε εισπρακτική εταιρεία, η οποία άρχισε να τη βομβαρδίζει με κλήσεις στο σταθερό και κινητό τηλέφωνο για την καταβολή των ληξιπρόθεσμων δόσεων.
Τελικά, το Ειρηνοδικείο Αθηνών (απόφαση υπ’ αριθμ. 273/2016) να επιδικάσει στη δανειολήπτρια 6.000 ευρώ για την ηθική βλάβη.»
[4α] ΑΠΟ ΤΟ 2005 ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ: Συγκεκριμένα στις 3/6/2005 «Η Αρχή Προστασιας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» , ΑΠ: 2073 , Καταδίκασε Συγκεκριμένη Τράπεζα για Υπόθεση Παράνομης Επεξεργασίας Προσωπικών Δεδομένων Σχετιζόμενης με Αποστολή Προεγκεκριμένης Πιστωτικής Κάρτας από την Τράπεζα σε Πολίτες. Η συνοδευόμενη με την κάρτα αίτηση είχε πάνω τα προσωπικά τους δεδομενα παρότι δεν ήταν ποτέ πελάτες της τράπεζας . Στην Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων αναφέρεται εν τέλει : «Επειδή η τράπεζα (Αναφέρεται το όνομα της τράπεζας) συνέλεξε και επεξεργάστηκε σύμφωνα με τα παραπάνω, προσωπικά στοιχεία των Χ.Π., Φ.Π., Θ.Τ., Ε.Μ., Ε.Β., Ε.Λ. και Γ.Σ., χωρίς τη συγκατάθεσή τους κατά παράβαση των άρθρων 4 παρ.1α και 5 παρ.1 και 2 του ν. 2472/97 (…)
Επειδή η εν λόγω τράπεζα απέστειλε πιστωτική κάρτα στους προσφεύγοντες χωρίς να τους ενημερώσει, κατά παράβαση του άρθρου 11 του ν.2472/97 και του άρθρου 2 της Καν. Πράξης 1/1999 της Αρχής (…) η Αρχή κρίνει ομόφωνα ότι πρέπει να επιβληθεί στην εταιρία (Αναφέρεται το Όνομα της Τράπεζας) ως υπεύθυνο επεξεργασίας η προβλεπόμενη στο άρθρο 21 παρ.1 εδαφ. β του ν.2472/97 κύρωση που αναφέρεται στο διατακτικό και η οποία κρίνεται ανάλογη με τη βαρύτητα των παραβάσεων. Για τους Λόγους Αυτούς Επιβάλλει χρηματικό πρόστιμο εκατό χιλιάδων (100,000) ευρώ στην τράπεζα (Αναφέρεται το όνομα της τράπεζας)
[4β] ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ 2010 ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΟΓΩ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΤΡΙΤΟ (ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ) : Όπως ενημερώνη η » Νομική Εφημερίδα Curia.gr » , Με Αριθμό 2887/2010 Το Εφετείο Αθηνών το 2010 καταδίκασε ως παράνομες τις πρακτικές της εναγόμενης τράπεζας να μεταβιβάσει προσωπικά στοιχεία στη δεύτερη εναγόμενη εισπρακτική εταιρεία και «Υποχρεώνει τις εναγόμενες να καταβάλουν στον ενάγοντα, σε ολόκληρο ο καθένας, το ποσό των δύο χιλιάδων ενιακοσίων τριάντα τεσσάρων ευρώ και εβδομήντα λεπτών (2.934,70 ευρώ), νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την εξόφληση.-Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενες οφείλουν να καταβάλουν στον ενάγοντα, σε ολόκληρο η κάθε μία και το ποσό των 2.934,70 ευρώ, νομιμοτόκως ως ανωτέρω.Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε χίλια (1.000) ευρώ, ήτοι 500 ευρώ σε κάθε μία.
[4γ] ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΙΣ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ, ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ «ΔΙΑΓΩΓΗ». ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ: Κάποιοι ίσως μας πούνε στην απέλπιδα προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: “Οι Παραπάνω καταγεγραμμένες και καταδικασμένες περιπτώσεις αποτελούν «κακές στιγμές» και «μεμονομένες περιπτώσεις”. Απαντούμε και πάλι με στοιχεία : Κανετε ΛΑΘΟΣ. Δυστυχώς η λίστα «δεν έχει τελειωμό» και αποτελεί την ουσιαστική επιβεβαίωση ότι αυτές οι Πρακτικές Παράνομης Επεξεργασίας και δοσίματος σε τρίτους Προσωπικών Δεδομένων από τις Τράπεζες ΚΑΙ στην Ελλάδα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά ΠΑΡΑ το νόμο που τις απαγορεύει και ΠΑΡΑ τα πρόστιμα που πέφτουν. Πρόκειται δηλαδή βάσει των παρακάτω για «Νοοτροπίες που διαιωνίζονται» και εκθέτουν σε κίνδυνο τον πολίτη. Σε έναν κίνδυνο που επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά επιβάλλουν και ωθούν τον πολίτη Κυβέρνηση και ΜΜΕ ενώ ΞΕΡΟΥΝ .
Συγκεκριμένα, πέρα από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις που έπεσε πρόστιμο σε Τράπεζες για πεξεργασία και δόσιμο προσωπικών δεδομένων σε Τρίτους (Εισπρακτικές εταιρείες), συνεχίζουμε και στο 2014 όπου σύμφωνα με τη διαδικτυακή σελίδα της «Τράπεζας Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ» (dsanet.gr)» και τη θεωρούμενη έγκυρη εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» (διαδικτυακή έκδοση) υπήρξε «Δικαστικό «στοπ» στις παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων από τις εισπρακτικές, (09/06/2014) Απόφαση-κόλαφος για τον εφιάλτη εκατομμυρίων πολιτών» Το δημοσίευμα αναφέρει χαρακτηριστικά ότι Η Ελληνική δικαιοσύνη (Εφετείο Αθηνών ΕφΑθ 1437/2014 , 28/2/2014) έβαλε φρένο στη μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων των πολιτών σε τρίτους (εισπρακτικές εταιρείες): «Βόμβα μεγατόνων» η απόφαση εφετείου που επιβάλλει υποχρεωτική αποζημίωση τουλάχιστον 5.869 ευρώ υπέρ του δανειολήπτη σε περίπτωση ανεξέλεγκτης δράσης – Το χρονικό της υπόθεσης
«Κόλαφο» αποτελεί για τις τράπεζες και τις εισπρακτικές εταιρείες δικαστική απόφαση (ΕφΑθ 1437/2014) , που θέτει φραγμούς στην επεξεργασία και μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων των δανειοληπτών και των κατόχων πιστωτικών καρτών, ενώ βάζει κανόνες στις αλόγιστες τηλεφωνικές κλήσεις των εισπρακτικών εταιρειών προς στους οφειλέτες.Επιπρόσθετα, η δικαστική απόφαση, που χαρακτηρίζεται από νομικούς ως «βόμβα μεγατόνων», ορίζει ότι θα επιβάλλεται υποχρεωτικά αποζημίωση τουλάχιστον 5.869 ευρώ υπέρ του δανειολήπτη, σε περίπτωση παραβίασης των προσωπικών του δεδομένων.
«Επιτελούς, αρχίζουν σιγά σιγά οι Έλληνες δικαστές να βγαίνουν από το λήθαργο και να αφουγκράζονται τα προβλήματα της κοινωνίας και των πολιτών». Αυτό έλεγαν δικηγόροι στο «Πρώτο ΘΕΜΑ», με αφορμή την Εφετειακή απόφαση, που έβαλε φρένο στη μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων από τις τράπεζες στις εισπρακτικές εταιρείες χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση των δανειοληπτών.
Δεν παρέλειψαν οι δικηγόροι να επικρίνουν το γεγονός ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών μένει αδιάφορος μπροστά στη συνεχώς αυξανόμενη ροπή των δικηγορικών γραφείων και των δικηγορικών εταιρειών να μετατρέπονται, χάριν του κέρδους, σε εισπρακτικές εταιρείες.
Σύμφωνα με απόφαση του Εφετείου Αθηνών, οι τράπεζες έχουν τη δέσμια υποχρέωση πριν μεταβιβάσουν τα προσωπικά δεδομένα των πελατών τους, που έχουν στην κατοχή τους σε εισπρακτική εταιρεία (στοιχεία αστυνομικής ταυτότητας, σταθερά και κινητά τηλέφωνα, οικονομικά δεδομένα, κ.λπ.), να ενημερώνουν το δανειολήπτη τους.Οι Εφέτες υπογραμμίζουν ότι ο νόμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων απαγορεύει την επεξεργασία και μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του ενδιαφερόμενου.Εάν δεν τηρηθούν οι επίμαχοι νομοθετικοί κανόνες που προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα και προκληθεί ηθική βλάβη στο δανειολήπτη, τότε, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, μπορεί ο τελευταίος να αξιώσει χρηματική ικανοποίηση, που το κατώτερο πλαφόν είναι 5.863 ευρώ, σημειώνεται στη δικαστική απόφαση.
Το χρονικό της υπόθεσης
Τους Εφέτες τους απασχόλησε περίπτωση δανειολήπτη, ο οποίος λόγω οικονομικής αδυναμίας καθυστέρησε την πληρωμή τριών δόσεων συνολικού ύψους 1.865 ευρώ από το δάνειο 25.000 ευρώ που είχε πάρει από τράπεζα.
Η τράπεζα μεταβίβασε όλα τα προσωπικά του δεδομένα σε εισπρακτική εταιρεία, χωρίς καν να τον ενημερώσει γι’ αυτό. Σε άλλο σημείο, οι δικαστές τονίζουν ότι οι «παρανομίες και υπαίτιες (από πρόθεση) πράξεις και παραλείψεις της τράπεζας (δια των προστιθέντων οργάνων της) προσέβαλαν την προσωπικότητα του δανειολήπτη και προκάλεσαν σ’ αυτόν σημαντική ηθική βλάβη, ενώ τα όργανα της τράπεζας, κατά την επεξεργασία (διαβίβαση, λήψη, καταχώρηση, χρήση) των προσωπικών δεδομένων αυτού, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του, όφειλαν να γνωρίζουν την πιθανότητα επέλευσης της ηθικής βλάβης».
( http://www.protothema.gr/greece/article/385716/dikastikos-kolafos-gia-tis-eispraktikes/ )
Όπως βλέπουμε η Πρακτική των Τραπεζών να Επεξεργάζονται παρανόμως και να δίνουν σε τρίτους τα προσωπικά στοιχεία του κατόχου της πιστωτικής κάρτας ΔΕΝ σταμάτησε παρότι είχε καταδικαστεί από την Ελληνική Δικαιοσυνη ήδη από το 2005. Αντίθετα συνεχίστηκε:
[4δ] Συγκεκριμένα: Μεταδίδει η ιστοσελίδα huffingtonpost.gr (24/02/2016) , στο θέμα με τίτλο «Αποζημίωση από Τράπεζα για παράνομη διαβίβαση προσωπικών δεδομένων σε εισπρακτική εταιρία» υπογραφόμενο από τη δικηγόρο κ. Αναστασία Μήλιου: “Ακόμα μια απόφαση, αυτή την φορά η υπ’αριθ. 96/2016 του Ειρηνοδικείου Αθηνών, αποζημιώνει δανειολήπτη και καταδικάζει την τράπεζα στην καταβολή του ποσού των 6.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική του βλάβη για την διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σε Εισπρακτική Εταιρία χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη.”
[4ε] Και το «γαϊτανάκι» συνεχίζεται καθώς διαβάζουμε στο NewsBomb.gr (10/6/2016) : «Στα δίχτυα του εισαγγελέα 60 εισπρακτικές και δέκα δικηγορικά γραφεία» : ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΡΟΜΟΥ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ – ΟΙ ΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ «ΧΑΣΤΟΥΚΙ» “Τεράστιες διαστάσεις παίρνει η έρευνα για τις εισπρακτικές εταιρείες, οι οποίες ταλανίζουν τους οφειλέτες, μικρούς και μεγάλους, για τουλάχιστον μία δεκαετία! Ηδη, τα στελέχη 30 εισπρακτικών έχουν περάσει το κατώφλι του εισαγγελικού γραφείου, προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις, για κακουργηματικά αδικήματα, όμως ο αριθμός τους αυξάνεται σαν τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας…
Σύμφωνα με το Εθνος, ο εισαγγελέας, Γ. Πέτρος, στέλνει τις επόμενες ημέρες κλήσεις για εξηγήσεις σε άλλες 30, ενώ στο στόχαστρό του μπαίνουν και 10 δικηγορικές εταιρείες, οι οποίες μπήκαν στο παιχνίδι των ενοχλήσεων, για λογαριασμό των τραπεζών, χρησιμοποιώντας μεθόδους που δεν συνάδουν με το δικηγορικό λειτούργημα.
Από τον έλεγχο των Αρχών δεν θα γλιτώσουν ούτε οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, αφού τα στοιχεία της δικογραφίας δείχνουν ότι και αυτές είχαν αντίστοιχα τμήματα που ασχολούνταν με την… είσπραξη των οφειλομένων. Ερωτηματικό παραμένει εάν θα διερευνηθεί ο ρόλος των τραπεζών, αφού με δική τους πρωτοβουλία άρχισε αυτό το γαϊτανάκι του τρόμου σε βάρος χιλιάδων οφειλετών. Τα αδικήματα που ερευνά ο εισαγγελέας είναι βαριά: εκβίαση, παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 22, επειδή προκύπτει σκοπός οφέλους, παράνομη βία, ακόμη και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.”
Εμείς με βάση τα παραπάνω άκρως Αποδεικτικά για τη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και τις ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ Πρακτικές ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ των Τραπεζών / Εκδοτών (Issuers) Πιστωτικών Καρτών οι οποίες έχουν κριθεί ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ , έχουμε να επισημάνουμε ότι α) Με τις διεθνείς και Εν Ελλάδι Συμπεριφορες και πρακτικές τους, Καταδικασμένες Επενειλημμένως από την Ελληνική δικαιοσύνη, οι Τράπεζες Δικαιολογημένα και εν τοις πράγμασιν έχουν Διαπλάσσει για τον εαυτό τους στα μάτια των πολιτών , Εικόνα ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΟΣ επί του θέματος της μεταβίβασης Προσωπικών Δεδομένων.
Ο Πολίτης είναι απολύτως δικαιολογημένος να πιστεύει ότι τίθεται σε κίνδυνο το Συνταγματικό του Δικαίωμα (Άρθρο 9Α) για προστασία των προσωπικών του δεδομένων, ριχνόμενος σε «λάκκο των λεόντων», οι οποίοι «λέοντες» , δηλαδή οι τράπεζες , έχουν αποδείξει την αγριότητα τους, δηλαδή την αφερεγγυότητα τους επί του θέματος αυτού. Και επίσης ο πολίτης είναι απολύτως δικαιολογημένος να διαμαρτύρεται ότι παραβιάζεται το Συνταγματικό του Δικαίωμα (Άρθρο 5 παράγραφος 1) να επιλέγει πως θα κινηθεί στην οικονομική του Ζωή σύμφωνα με τα Χρηστά ήθη στα οποία κυριαρχούν οι συναλλαγές με μετρητά και όχι με πλαστικό χρήμα.
Του καταπατείται το δικαίωμα αυτό της επιλογής ,να μην θέλει δηλαδή να προσδένεται με τράπεζες / εκδότες πιστωτικών καρτών επί τους χτισίματος του αφορολογήτου λόγω της εν τοις πράγμασι αφερεγγυότητος τους στο θέμα της μεταβίβασης προσωπικών δεδομένων ή λόγω άλλων πολυποικίλων και τεκμηριομένων ενστάσεων. Δεν θα μας φαινόταν και δεν θα ήταν Αντισυνταγματικό αν στον πολίτη επεβάλλετο να επιλέξει μέσα από κόμματα Μόνο μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας ή πολιτικών και κοινωνικών πρακτικών τα οποία έχουν αποδειχθεί και είναι κατά την κρίση του αφερέγγυα ή γενικά απωθητικά;
Κάτι παρόμοιο πάει να γίνει και με τις τράπεζες για το θέμα του αφορολογήτου και της επιβολής πλαστικού χρήματος. Η Ιστορία και τα Στοιχεία επίσης Δείχνουν Ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να εγγυηθεί, παρά τις ποινές, ότι αυτές οι Τράπεζες / Εκδότες Πιστωτικών Καρτών θα γίνουν ξαφνικά «καλά παιδιά» και θα σέβονται τα προσωπικά δεδομένα των συναλλασομένων . β) Σύμφωνα με το Ν. 2472/1997, «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» :
» (Η)«Συγκατάθεση» του υποκειμένου των δεδομένων, (είναι) κάθε ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βουλήσεως, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επιγνώσει και με την οποία το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν. Η ενημέρωση αυτή περιλαμβάνει πληροφόρηση τουλάχιστον για το σκοπό της επεξεργασίας, τα δεδομένα ή τις κατηγορίες των δεδομένων που αφορά η επεξεργασία, τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και το όνομα, την επωνυμία και τη διεύθυνση του υπεύθυνου επεξεργασίας και του τυχόν εκπροσώπου του……»
Δηλαδή Σύμφωνα με το νόμο ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Συγκατάθεση του υποκειμένου (πολίτη) για να προβεί σε παραχώρηση της επεξεργασίας των προσωπικών του δεδομένων , όπως γίνεται στο θέμα τραπεζών και πιστωτικών καρτών. Άρα ο πολίτης έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ΜΗΝ δώσει αυτη τη συγκατάθεση του ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ να προβεί σε αγορές μέσω τραπεζών και πιστωτικών καρτών, κάτι που όμως η Κυβέρνηση με τον Άθλιο και Αντισυνταγματικό της Νόμο Επιβολής Πλαστικού Χρήματος και Τραπεζικών Συναλλαγών ΤΟΥ ΤΟ ΑΦΑΙΡΕΙ, Εκβιάζοντας τον (δια του αφορολογήτου) και Επιβάλλοντας του Να ΠΡΟΒΕΙ σε συγκατάθεση για επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων (δια της έκδοσης πιστωτικής κάρτας) ενω ΔΕΝ το επιθυμεί όπως ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ έχει Δικαίωμα.
Και Εκτός από το συγκεκριμένο νόμο βλέπουμε και πάλι πόσο κατάφορη είναι η παραβίαση του άρθρου 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος που μιλάει για ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας του πολίτη , εν προκειμένω επί της οικονομικής ζωής, άρα και για δικαίωμα επιλογής το οποία η κυβέρνηση αφαιρεί από τον πολίτη. γ) Η διεθνής καταγεγγραμένη Συλλογή, Επεξεργασία, Χρήση και Δόσιμο ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ του Χρήστη / Συναλλασομένου με την Τράπεζα / Κατόχου Πιστωτικής Κάρτας που αποδείξαμε παραπάνω ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ και στην ΕΛΛΑΔΑ Επισήμως, και μάλιστα καταδικάστηκε. δ) Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι πέρα από τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις δοσίματος προσωπικών στοιχείων από Τράπεζες / Εκδότες (Issuers) Πιστωτικών Καρτών Δεν υπάρχουν και μη καταγεγγραμένες που δεν υπέπεσαν στην αντίληψη της Δικαιοσύνης κατά της οποίες τα Προσωπικά Δεδομένα να έχουν Δοθεί σε «Άλλους Τρίτους» με τρόπο ,κάτω από το τραπέζι, μυστικό και αόρατο. Το Παράδειγμα της Αμερικής (που δίνει όπως είπαμε παραπάνω, κατά κόρον, το στίγμα και στον υπόλοιπο, λιγότερο αναπτυγμένο κόσμο, ) μας Δείχνει ότι όχι μόνο δεν θα πρέπει να απορρίψουμε το ενδεχόμενο να έλαβαν ή να λάβουν χώρα τέτοιου είδους πρακτικές και στην Ελλάδα, αλλά μάλλον να το θεωρήσουμε πιθανόν να συνέβει , να συμβαίνει ή να συμβεί. ε) Η Κυβέρνηση και τα Περισσότερα Μμε με βάση τα παραπάνω Ωθούν, ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ και στέλνουν «στο λακκο το λεόντων» εκατομύρια ανυποψίαστους πολίτες διακινδυνεύοντας «εν τοις πράγμασιν», με βάση τα στοιχεία, τα προσωπικά τους δεδομένα με τρόπο που είναι αντίθετος με το Σύνταγμα και Στερώντας τους το Δικαίωμα της Ελέυθερης Ανάπτυξης της Προσωπικότητός του επί οικονομικών θεμάτων δια της εκβιαστικής και ύπουλης Αφαίρεσης της Επιλογής χρήσης του συνηθισμένου τρόπου, αυτού των μετρητών για το «χτίσιμο» του αφορολογήτου με τον τρόπου των παραδοσιακών αποδείξεων όπως γίνοται έως σήμερα. Όταν μάλιστα αυτή η επιλογή του πολίτη έχει καταγεγραμμένο και υπαρκτό για πολλούς ηθικό, θρησκευτικό, καταναλωτικό, ουσιαστικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο, αντιλαμβανόμαστε πως και σε πόσο μεγάλο βαθμό καταπατείται το άθρο 5 παράγραφος 1 περί ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Αλλά ακόμη και αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι παρά τα Αποκαλυπτικά και Αποδεικτικά που εκθέσαμε παραπάνω, εξακολουθούν να έχουν ενστάσεις και να λένε ότι «Όχι αυτά δεν ισχύουν, δεν πιστεύουμε σε αυτά που βλέπουμε παρότι είναι από έγκυρες πηγές. Όλα είναι καλα και κανείς κίνδυνος δεν υπάρχει» Απαντούμε. Λυπούμαστε αλλά ακόμη και αν κάνουμε το πέρα από κάθε λογική να συμφωνήσουμε μαζί σας ,υπάρχουν περαιτέρω στοιχεία τα οποία σας διαψεύδουν και μάλιστα με Ακαδημαϊκά επιβεβαιωμένο τρόπο.
Καθώς με βάση Πανεπιστημιακή Έρευνα «Είναι Πανεύκολο για επίδοξους απατεώνες να κλεψουν τα προσωπικά δεδομένα του Πολίτη μέσω της Πιστωτικής του Κάρτας». Το Οποίο σημαίνει ότι ακόμη και αν δεν ισχύουν τα παραπάνω προφανή Στοιχεία η Ακαδημαϊκη έρευνα μας ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ότι ο Ανυποψίαστος Πολίτης στέλνεται με επικίνδυνο και Αντισυνταγματικό τρόπο «στο λάκκο των λεόντων» από κυβέρνηση και ΜΜΕ , δηλαδή του επιβάλλεται να εκτεθεί ,δια νόμου, στην Ακαδημαϊκως Αποδεδειγμένη , Εύκολη «Συλλογή, Επεξεργασία και Εκμετάλευση» (Δια Κλοπής) των Προσωπικών του Δεδομένων» . Πιο Συγκεκριμένα βλέπουμε ότι:
[5]ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΗ Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ: Η επικινδυνότητα και το διάτρητο των συναλλαγών με πιστωτικές κάρτες μέσω του τραπεζικού συστήματος και η κατ’επέκταση εύκολη και ανεγξέλεκτη έκθεση του χρήστη της κάρτας και των προσωπικών του πληροφοριών σε -δια κλοπής- συλλογή, χρήση,επεξεργασία και εκμετάλλευση από επιδόξους απατεώνες, έχει ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ. Όπως παρουσιάσαμε αναλυτικά και στο προηγούμενο μας άρθρο με τίτλο «Για Ποιους Λόγους με Ακαδημαϊκά / Επιστημονικά, Συνταγματικά, Θεολογικά και Λογικά Επιχειρήματα Λέμε:
ΌΧΙ Στο Αντίχριστο και Εκβιαστικό Νομοσχέδιο Επιβολής Πλαστικού Χρήματος Δια του Αφορολογήτου» : Σύμφωνα με την Επίσημη Ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του NewCastle (ncl.ac.uk) είναι πολύ ΕΥΚΟΛΟ, σε χρονικό διάστημα μόλις λίγων δευτερολέπτων, να ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΙ ΜΙΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ από επίδοξους απατεώνες οι οποίοι μπορούν εύκολα να «μαντέψουν το νούμερο, την ημερομηνία λήξης, αλλά και τον κωδικό ασφαλείας της πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας σας Visa μόλις μέσα σε έξι δευτερόλεπτα».
Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην κάλυψη του θέματος από τα ελληνικά ΜΜΕ: (Enikonomia.gr) Λιγότερα από έξι δευτερόλεπτα χρειάζονται οι εγκληματίες για να βρουν τον αριθμό της πιστωτικής ή χρεωστικής σας κάρτας, την ημερομηνία λήξης της, καθώς και τον κωδικό ασφαλείας. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Newcastle, ο χρόνος αυτός είναι υπερ-αρκετός για έναν χάκερ που διαθέτει απλώς έναν φορητό υπολογιστή και μία σύνδεση στο ίντερνετ.
Όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία της έρευνας, οι παραβάτες καταφέρνουν να εντοπίσουν τα χαρακτηριστικά του συστήματος ασφαλείας των πιστωτικών ή χρεωστικών μας καρτών χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα συστήματα «Distributed Guessing Attack», για τα οποία γίνεται πολύς λόγος από τους ειδικούς σε θέματα κυβερνο-ασφάλειας.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε από το επιστημονικό περιοδικό IEEE Security & Privacy, επισημαίνει πως οι συγκεκριμένοι χάκερ έχουν τη δυνατότητα να «ρίξουν» το σύστημα ασφαλείας εκατοντάδων ιστοσελίδων ταυτόχρονα. ( http://www.enikonomia.gr/timeliness/128591,exi-defterolepta-arkoun-gia-na-klapoun-ta-stoicheia-tis-kartas-sa.html )
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μετά από όλες αυτές τις Συγκλονιστικές Αποδείξεις που ΟΤΑΝ τις βάλει κάποιος ΔΙΠΛΑ στα άρθρα 9Α και 5 παράγραφος 1 του Ελληνικού ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΙΛΑΝΕ μόνες τους, θα πούμε και εμείς τα εξής σε περίπτωση που κάποιοι είναι ή θέλουν να κάνουν τους «κουφούς»:
Α)Στην Αδιανόητη Συλλογή, Επεξεργασία, Χρήση και Δόσιμο σε Τρίτους των προσωπικών δεδομένων που εξετέθησαν παραπάνω ότι έχουν καταγραφεί να γίνονται εκ μέρους Τραπεζών / Εκδοτων (Issuers) Πιστωτικών Καρτών Σε Διεθνές Επίπεδο και Στην Ελλάδα και Β) Στην Ακαδημαϊκά Αποδεδειγμένη ως Εύκολη Δυνατότητα επίδοξων απατεώνων για Συλλογή, Επεξεργασία και Δόσιμο, δια κλοπής, προσωπικών δεδομένων μέσω πιστωτικών καρτών, κάποιοι άνθρωποι έχουν το Δικαίωμα να μην ενδιαφέρονται, να μην τους νοιάζει (Κακό του κεφαλιού τους κατά τη γνώμη μας και μακάρι να το σκεφθούν και να το δουν αλλιώς, με μεγαλύτερο βάθος και προσοχή, αλλα εν πάσει περιπτώσει είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα τους).
Όμως στη Συλλογή και Επεξεργασία αυτή είναι και κάποιοι άλλοι, πιο συνετοί, οι οποίοι έχουν επίσης το Αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα να έχουν «Κόλλημα», να έχουν ενστάσεις, να μην τη θέλουν για τους δικούς τους λόγους, που συνήθως, και δυστυχώς για κάποιους, οι λόγοι αυτοί έχουν Ουσιαστικό και βαθύτατο υπόβαθρο. Ε, λοιπόν με το νόμο αυτόν περι Πλαστικού Χρήματος η Κυβέρνηση ΕΚΒΙΑΖΕΙ αυτούς τους ανθρώπους και ΚΑΤΑΠΑΤΑ το ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαίωμα τους να ΜΗΝ θέλουν να ανοίξουν τους Ασκούς του Αιόλου της ΣΥΛΛΟΓΗΣ, ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ και δοσίματος αυτών προσωπικών δεδομένων, που μόλις αποδείχτηκε ότι γίνεται από τράπεζες / εκδότες (issuers) πιστωτικών καρτών που σύμφωνα με την αντίληψη πολλών εξ ημών αλλά και τον καθηγητή της Νομικής στο άρθρο που επισυνάψαμε παραπάνω «αποτέλεσαν πριν λίγα χρόνια τον «Δούρειο Ίππο» για την οικονομική υποδούλωση των απερίσκεπτων καταναλωτικά εξαρτημένων Νέο-Ελλήνων!» Μιλάμε δηλαδή για εκδότες και ιδρύματα, (πολύ) επιεικώς ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΑ.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι επειδή ακριβώς αυτά τα ιδρύματα (Τράπεζες / Εκδότες ) είναι Αμφιλεγόμενα, βάσει των προαναφερθέντων και βάσει της αντίληψης του μέσου Έλληνα , είναι απολύτως λογικό ένας άνθρωπος που δεν τα συμπαθεί, που έχει βάσιμες επιφυλάξεις ή που του είναι απωθητικά (σύμφωνα με το ΙΝΚΑ επίσης «Το περιβάλλον των τραπεζών, εκτός από μετρημένες εξαιρέσεις, είναι απωθητικό από την πλειοψηφία των καταναλωτών, γιατί ανακαλεί μνήμες από πανωτόκια, υπερδανεισμό, κατασχέσεις κτλ inka.gr/?p=1156 ) να ΜΗΝ θέλει και να νιώθει άβολα και ανασφαλής στο να διεξάγει Συναλλαγές δια μέσου αυτών των Τραπεζών επι της αγοράς και κατανάλωσης Διαφόρων Προιόντων ή Υπηρεσιών.
Καταλήγουμε λοιπόν στο Λογικό Συμπέρασμα ότι το ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαίωμα του πολίτη να ΜΗΝ θέλει να είναι ανεγξέλεκτη και σε αμφιλεγόμενα χέρια η Συλλογή ,Επεξεργασία και Χρήση ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ του δεδομένων που σχετίζονται με το ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ του προφίλ και δύνανται να σκιαγραφήσουν το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ / ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ του Προφίλ όντας εκτεθειμένα σε ανθρωπους (ή ιδρύματα), που αποδεδειγμένα έχουν Διαιωνιζόμενα ΑΦΕΡΕΓΓΥΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ επί του θέματος και κατ’ επέκταση ΔΕΝ είναι της Εμπιστοσύνης του, ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΤΑΙ Χωρίς Λογική, Χωρίς Καμία Βάση Συνταγματική (Και Πάλι το ΙΝΚΑ συμφωνεί μαζί μας λέγοντας «Τέτοια προγραμματιζόμενα μέτρα δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, γιατί δεν έχουν την αποδοχή της κοινωνίας και δεν στηρίζονται σε κανένα Σύστημα Δικαιοσύνης και σε κανένα Σύνταγμα.” ( http://www.inka.gr/?p=1156 ) .
Καταπατείται το Συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη (Άρθρο 5 παράγραφος 1) να αναπτύσσει ελέυθερα την προσωπικότητα του στην ,εν προκειμένω, οικονομική ζωή αφαιρουμένης από αυτόν της επιλογής να μην θέλει να προσδένεται σε αποδεδειγμένα κατά τα στοιχεία και την κρίση του, Αφερέγγυα επι του θέματος της μεταβίβασης προσωπικών δεδομένων, ιδρύματα , όπως οι τράπεζες.
Επιβάλλεται εκβιαστικά και ύπουλα, δια του χτισίματος του αφορολογήτου μέσω πιστωτικών καρτών και τραπεζών, στον πολίτη να μην μπορεί ελεύθερα να αναπτύξει την προσωπικότητα του έχοντας βάσιμα στοιχεία που αποδεικνυουν την αρνητική του στάση απέναντι σε ιδρύματα, όπως εν προκειμένω οι τράπεζες αλλά και σε βαθύτερη ανάλυση έχοντας ηθικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό, καταναλωτικό και ουσιαστικό υπόβαθρο στην αρνητική επί του πλαστικού χρήματος και τραπεζικής εξαρτήσεως θέση του.
Είναι εν τέλει, κατά την άποψη και ανάλυση μας, ο Νόμος Του «Χτισίματος» Του Αφορολογήτου εκβιαστικά δια Του Πλαστικού Χρήματος και των Τραπεζών, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ. Είναι Απλά πράγματα. Και δυστυχώς αναγκαζόμαστε να εξάγουμε αυτό το συμπέρασμα με ανάλυση «μέχρι αηδίας» παρότι είναι απλό και αυτονόητο. Φαίνεται πως αυτοί που νομοθετούν ξεχνάνε (ή τους επιβάλλουν να ξεχνάνε) και τα αυτονόητα…
Λυπούμαστε, αλλά, Αν Μετά από Τη ΛΑΙΛΑΠΑ η οποία εκτέθηκε και Αποδείχτηκε με τα παραπάνω στοιχεία που βασίζονται είτε σε βιβλία επιστημόνων, είτε σε Ακαδημαϊκές Έρευνες, είτε σε Αποκαλύψεις εγκύρων ιστοσελίδων, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να λένε ότι ΔΕΝ παραβιάζεται και μάλιστα ΚΑΤΑΦΟΡΑ το Σύνταγμα μας και συγκεκριμένα το άρθρο 9Α, τότε σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Απλά λοιπόν ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟ. Δείξτε ότι έχουν απομείνει έστω κάποια ίχνη λογικής σε αυτή τη χώρα.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΩ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΩ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΩ ΤΡΙΑΔΙ. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ / ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] (Από το Βιβλίο «Critical Infrastructure Protection in Homeland Security: Defending a Networked Nation» , του * *Ted G. Lewis, Ακαδημαϊκού Καθηγητή Πληροφορικής / Υπολογιστών στη Ναυτική Μεταπτυχιακή Σχολή στην Αμερική και πρώην Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον. Σελ. 318)
Assuming an online buyer uses his or her credit card to purchase an item from a merchant’s website, a series of transactions begin when the user completes all purchases and checks out. These transactions involve the user, merchant, and two banks – the merchant and user’s banks:
Step 1. The online cardholder enters his or her name and card number into a web page provided by merchant.
Step2 … Step3….Step 4…Step 5… Step 6: The user’s bank records the transaction information in the credit card transaction history database….
Step7…Step 8… Step 9…Step10…
(*Ted G. Lewis (computer scientist) – Wikipedia: Ted Lewis is an American computer scientist and mathematician. A professor at the Naval Postgraduate School and formerly a professor at Oregon State University, he has also held positions at Eastman Kodak Company, for which he served as Director, Digital Business Development and Senior Vice President, and DaimlerChrysler Research and Technology, North America, Inc., where he was President and CEO.)
[2] (Από το Βιβλίο “Reductions of Consumer Credit Limits Based on Certain Information as to Experience or transactions of the Consumer” του Barry Leonard , σελ. 1 )
Creditors consider a wide variety of information in managing and assessing credit risk and acount profitability. Over the past year or so, concerns have been raised about the types of information some creditors may consider when setting and adjusting credit terms on credit cards they issue to consumers. For the most part, the types of information that have been the focus of the attention relate to the possible use of transaction-specific details, such as the identity or location of the merchant or store involved in a credit card transaction or the types or prices of the items purchased. In order to learn more about the practices of credit card issuers in this regard, section 505 of the Credit Card Accountability Responsibility and Disclosure Act (Credit CARD Act) of 2009 requires the Federal Reserve Board to prepare a report to the Congress. This report was prepared in response to the congressional request. To prepare this report, Federal Reserve staff held conversations with credit card issuers.
Conversations with the leading credit-card-issuing institutions (defined hereafter to include commercial banks, savings institutions, and credit unions) and their federal regulators inticate that Credit Card Issuers consider a wide range of information when deciding whether to reduce the credit limit or increase the interest rate on a credit card account, Card Issuers draw on information from (1) their own records on their cardholders account usage and payment behavior and (2) credit records maintained by the credit-reporting agencies about cardholders use of credit more broadly, including their payment experience on other debts…. Concerns have been raised about whether credit card issuers reduce credit limits or raise interest rates on credit card accounts based on certain types of information about the purchases cardholders make with their cards.
[2α] Ιστοσελίδα Σχετική Με Πιστωτική Κάρτες: «Οι Εταιρείες Πιστωτικών ΚαρτώνΜαθάινουν, Με τα Στοιχεία που Συγκεντρώνουν Και Επεξεργάζονται, Σχετικά με τοΧαρακτήρα και τη Συμπεριφοράς σας» : What electronic payments reveal about you to lenders , Your credit card is a tattletale, telling creditors about your behavior
Every time you make a purchase on a credit card or debit card, a record of that transaction is logged into a database of information collected by your credit card issuer. In exchange for the convenience of using plastic, you also give up something some people hold dear — privacy. Many privacy experts warn that consumers should be mindful of what they buy with plastic. How much do credit card issuers know about your purchases?
«Obviously that is something that most credit cardholders are not going to think about,» says Paul Stephens, director of policy and advocacy for the Privacy Rights Clearinghouse, a San Diego-based privacy rights groups. «Cash is the ultimate privacy protector,» says Stephens. «It’s kind of hard to trace. Most other payment mechanisms there is going to be a trail.»
Mining for data
Known by a number of terms in the industry, including behavioral modeling, data mining and psychographic behavior analysis, the practice of mining internal credit card issuer databases for customer spending trends and other patterns is not new. Issuers have been analyzing data perhaps since the first credit cards were issued.
Representatives from the four top credit card issuers — Bank of America, Citi, Chase and Wells Fargo — declined to discuss details of how they use purchasing data internally. Many consider this highly proprietary information. A spokeswoman from a banking industry trade group acknowledged that the practice is common.
«The issuing bank has the date of transaction, name of the merchant and the amount of the transaction that allows them to process that transaction,» says Nessa Feddis, senior counsel and vice president of the American Bankers Association. She says specific information about items purchased (that you bought a gallon of milk, for example) is not included in the data transferred from the merchant. «As a general rule, the specific transaction information is not transmitted to the issuing bank. They are going to know where the person used the card.»
Keeping track
Tracking is conducted for four primary reasons:
- Marketing. Issuers use past purchasing patterns as a basis for offering additional products. Someone purchasing airline tickets with their credit card may get offers of airline rewards credit cards or travel-related services from the issuer or an affiliate.
‘A pretty clear picture’
Stephens says the database’s purchasing information can provide a pretty clear picture of credit card users. «What do they know about you? Depending on how extensively you use your credit card, they conceivably have a very clear, distinct picture of an individual. It’s not only your retail purchases, but your online purchases. It can really paint a very complete picture. The stores that you shop at can paint a picture. You also may use it at a doctor’s office if you pay for care with a credit card. Some people pay for their utilities with credit cards.»
( Πηγή: http://www.creditcards.com/credit-card-news/credit-card-purchase-privacy-1282.php )
[3] (Από Ιστοσελίδα zerohedge.com , άθρο με τίτλο «Multiple Government Agencies Are Keeping Records Of Your Credit Card Transactions» ) : Submitted by Michael Snyder of The Economic Collapse blog,
Were you under the impression that your credit card transactions are private? If so, I am sorry to burst your bubble. As you will see below, there are actually multiple government agencies that are gathering and storing records of your credit card transactions. And in turn, those government agencies share that information with other government agencies that want it. So if you are making a purchase that you don’t want anyone to know about, don’t use a credit card.
This is one of the reasons why the government hates cash so much. It is just so hard to track. In this day and age, the federal government seems to be absolutely obsessed with gathering as much information about all of us as it possibly can. But there is one big problem. What they are doing directly violates the U.S. Constitution. For those that are not familiar with it, the following is what the Fourth Amendment actually says:
«The right of the people to be secure in their persons, houses, papers, and effects, against unreasonable searches and seizures, shall not be violated, and no Warrants shall issue, but upon probable cause, supported by Oath or affirmation, and particularly describing the place to be searched, and the persons or things to be seized.»
Unfortunately, the Fourth Amendment is essentially dead at this point. The federal government is investigating all of us and gathering information on all of us all day, every day without end.
Many Americans have never even heard of the Consumer Financial Protection Bureau, but Judicial Watch has discovered that they are spending millions of dollars to collect and analyze our financial transactions…
Judicial Watch announced today that it has obtained records from the Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) revealing that the agency has spent millions of dollars for the warrantless collection and analysis of Americans’ financial transactions. The documents also reveal that CFPB contractors may be required to share the information with “additional government entities.”
Judicial Watch was able to obtain some absolutely shocking documents thanks to a Freedom of Information Act request that it filed in April. The following is a summary of some of the things those documents show…
- Overlapping contracts with multiple credit reporting agencies and accounting firms to gather, store, and share credit card data as shown in the task list of a contract with Argus Information & Advisory Services LLC worth $2.9 million
- An “indefinite delivery, indefinite quantity” contract with Experian worth up to $8,426,650 to track daily consumer habits of select individuals without their awareness or consent
- $4,951,333 for software and instruction paid to Deloitte Consulting LLP
- A provision stipulating that “The contractor recognizes that, in performing this requirement, the Contractor may obtain access to non-public, confidential information, Personally Identifiable Information (PII), or proprietary information.”
- A stipulation that “The Contractor may be required to share credit card data collected from the Banks with additional government entities as directed by the Contracting Officer’s Representative (COR).”
How do you feel about the fact that the government has contracts with «multiple credit reporting agencies and accounting firms to gather, store, and share credit card data»?
How do you feel about the fact that your credit card data and other «non-public, confidential information» may be shared with «additional government entities»?
Judicial Watch President Tom Fitton put it very well when he said that this «warrantless collection of the private financial information of millions of Americans is mind-blowing. Is there anything that this administration thinks it can’t do?»
But of course the Consumer Financial Protection Bureau is not the only one keeping records of your credit card transactions.
We have also recently learned that the NSA is doing it too. The following is from a recent Time Magazine article…
Networks are most likely giving the government “metadata.” That is, the credit card issuers could provide the NSA details such as an account or card number, where and when a purchase was made, and for how much. Even though the exact items purchased aren’t revealed, Brian Krebs, who blogs at KrebsOnSecurity.com, says “merchant category codes” in such data give clues about what was bought.
If the NSA is collecting data at the processor level, “at that point the transaction gets cleared and posts to an account, so, yes, you can track it down to a person,” Aufsesser says.
The NSA conceivably could — and probably would — be able get the names of individual account holders from banks issuing credit cards. ”I don’t see how you would anonymize it,” says Al Pascual, senior analyst for security, risk and fraud for Javelin Strategy & Research.
We are rapidly becoming a «Big Brother society» where the government tracks virtually every move that we make.
[3α] Judicial Watch (Από Wikipedia): Judicial Watch is an American conservative, non-partisan[dubious – discuss] watchdog group[1] that files Freedom of Information Act (FOIA) lawsuits to expose alleged misconduct by government officials.[2] Founded in 1994, it has sued the administrations of Bill Clinton, George W. Bush, and Barack Obama. Most of its lawsuits have been dismissed.[2] As of October 2016 it was the plaintiff in more than 20 ongoing lawsuits involving Hillary Clinton.[2] . Judicial Watch was founded in 1994 by attorney and right-wing activist Larry Klayman, who hired the current president Tom Fitton before leaving in 2003.[2] Klayman has since accused Fitton of claiming credit for the early successes of Judicial Watch.[3]
( https://en.wikipedia.org/wiki/Judicial_Watch )
[3β] (Από Ιστοσελίδα περιοδικού “TimeMagazine” , business.time.com ): Big Brother Is Watching You Swipe: The NSA’s Credit Card Data Grab: The National Security Agency isn’t just snooping into phone and online communications. It also appears to be keeping a close eye on credit card transactions. Why? And what can they see? (..) Networks are most likely giving the government “metadata.” That is, the credit card issuers could provide the NSA details such as an account or card number, where and when a purchase was made, and for how much. Even though the exact items purchased aren’t revealed, Brian Krebs, who blogs at KrebsOnSecurity.com, says “merchant category codes” in such data give clues about what was bought.
If the NSA is collecting data at the processor level, “at that point the transaction gets cleared and posts to an account, so, yes, you can track it down to a person,” Aufsesser says.
The NSA conceivably could — and probably would — be able get the names of individual account holders from banks issuing credit cards. “I don’t see how you would anonymize it,” says Al Pascual, senior analyst for security, risk and fraud for Javelin Strategy & Research. (πηγή: http://business.time.com/2013/06/11/big-brother-is-watching-you-swipe-the-nsas-credit-card-data-grab/ )
[3γ] Consumer Financial Protection Bureau (Wikipedia) : The Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) is an agency of the United States government responsible for consumer protection in the financial sector.
https://en.wikipedia.org/wiki/Consumer_Financial_Protection_Bureau
[3δ] (National Security Agency από Wikipedia): The National Security Agency (NSA) is an intelligence organization of the United States government, responsible for global monitoring, collection, and processing of information and data for foreign intelligence and counterintelligence purposes, a discipline known as signals intelligence (SIGINT)
https://en.wikipedia.org/wiki/National_Security_Agency
[4] http://www.tovima.gr/society/article/?aid=852608 και http://www.huffingtonpost.gr/2016/12/18/oikonomia-trpaezwe-porostima-prosopika-dedomena_n_13708424.html
[4α] ( Κατεβάζει Αρχείο Doc -Word-) https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0ahUKEwiao6me-r3RAhVFyRQKHXAWC3sQFggbMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.dpa.gr%2FAPDPXPortlets%2Fhtdocs%2FdocumentDisplay.jsp%3Fdocid%3D225%2C122%2C123%2C15%2C41%2C162%2C1%2C89&usg=AFQjCNHtISgtsKDv3hxWdSoxSs4KZ84yKg&bvm=bv.144210762,d.d24&cad=rja
[4γ] http://www.protothema.gr/greece/article/385716/dikastikos-kolafos-gia-tis-eispraktikes/ και http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/efath1437_2014.htm
[4δ] http://www.huffingtonpost.gr/anastasiamiliou/-_4274_b_9297302.html : “Ο συγκεκριμένος οφειλέτης είχε αιτηθεί το 2008 την χορήγηση πιστωτικής κάρτας από την Τράπεζα και γνωστοποίησε στην τελευταία τα απλά προσωπικά δεδομένα του, που ήταν αναγκαία για την κατάρτιση της αντίστοιχης σύμβασης, ήτοι το όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, αριθμό δελτίου ταυτότητας, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου και επάγγελμα.
Αποδείχθηκε ότι η τράπεζα, που είχε υπογράψει με εισπρακτική εταιρεία τη μεταξύ τους σύμβαση παροχής υπηρεσιών -λόγω ανώμαλης εξέλιξης της ενοχής από την ως άνω πιστωτική κάρτα, ήτοι υπερημερίας του δανειολήπτη- διαβίβασε, χωρίς την προηγούμενη οφειλόμενη, κατ’ άρθρο 11 Ν. 2472/1997 και της, κατ’ εξουσιοδότηση αυτού, εκδοθείσας υπ’ αρ. 1/1999 κανονιστικής πράξης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΦΕΚ 555 Β76.5.1999), ενημέρωσή του, τα ως άνω (απλά) προσωπικά δεδομένα του ως και το ύψος της ληξιπρόθεσμης οφειλής του, στην ως άνω εταιρεία, η οποία προέβη σε χρήση αυτών, καλώντας τον τηλεφωνικά, δια προστηθέντος υπαλλήλου της, στις 17.2.2015.
Σημειώνεται δε ότι πριν από κάθε γνωστοποίηση των προσωπικών δεδομένων των πελατών-οφειλετών οποιασδήποτε τράπεζας ή άλλης εταιρείας σε εισπρακτική εταιρεία για την περαιτέρω διευθέτηση οφειλής μέσω εισπρακτικής, η τράπεζα ή όποια άλλη πιστώτρια εταιρεία ΟΦΕΙΛΕΙ να ενημερώσει τον πελάτη-οφειλέτη της ότι πρόκειται να μεταβιβάσει τα στοιχεία της οφειλής του, το τηλέφωνο και την διεύθυνση του, δηλαδή τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του. ”
[5] Από την Επίσημη Ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του NewCastle, http://www.ncl.ac.uk/press/news/2016/12/cyberattack/ :
«Six seconds to hack a credit card -Published on: 2 December 2016 – New research reveals the ease with which criminals can hack an account without any of the card details.Working out the card number, expiry date and security code of any Visa credit or debit card can take as little as six seconds and uses nothing more than guesswork, new research has shown.
Research published in the academic journal IEEE Security & Privacy, shows how the so-called Distributed Guessing Attack is able to circumvent all the security features put in place to protect online payments from fraud.
Exposing the flaws in the VISA payment system, the team from Newcastle University, UK, found neither the network nor the banks were able to detect attackers making multiple, invalid attempts to get payment card data.
By automatically and systematically generating different variations of the cards security data and firing it at multiple websites, within seconds hackers are able to get a ‘hit’ and verify all the necessary security data.
Investigators believe this guessing attack method is likely to have been used in the recent Tesco cyberattack which defrauded customers of £2.5m and which the Newcastle team describe as “frighteningly easy if you have a laptop and an internet connection.»
