Οι ανασφάλειες και μια μεγάλη πρόκληση
Η Αμερικανίδα συγγραφέας Μπρίτανι Γκίμπονς δυσκολευόταν να αγαπήσει και να αποδεχθεί το σώμα της μετά τη γέννηση του τρίτου της παιδιού.
Η συγγραφέας του βιβλίου «Fat Girl Walking» περιέγραψε σε ένα άρθρο τις ανασφάλειές της: «Είχα κλειστά τα φώτα στη διάρκεια του σεξ, έκρυβα την κοιλιά και το στήθος μου σε ένα φαρδύ ρούχο και περίμενα να βγει ο άνδρας μου από το δωμάτιο για να συρθώ από το ντους στη ντουλάπα μου και να ντυθώ.
Κι έτσι, αποφάσισε να βάλει στον εαυτό της μία πρόκληση: Να κάνει σεξ 365 μέρες συνεχόμενα για να «αναγκάσει τον εαυτό της να αντικρίζει το σώμα της κάθε μέρα».
Στην αρχή ήταν δύσκολο, στη συνέχεια όμως το πήρε πιο ζεστά. «Όμως μετά σταμάτησε να είναι αγγαρεία» περιγράφει σε άρθρο της στη Huffington Post που αναδημοσιεύει η εφημερίδα Independent, «κι έγινε η στιγμή της ημέρας που είχα τη μεγαλύτερη ηρεμία. Η στιγμή που θα μπορούσα να έχω μια αληθινή συζήτηση με τον άνδρα μου και να ξέρω πως με ακούει και δεν βλέπει κρυφά τηλεόραση ή συναρμολογεί Lego».
Αυτό που έμαθε η Γκίμπονς, ήταν πως η επικοινωνία είναι το κλειδί για να αγαπήσεις τόσο το σώμα σου όσο το σεξ. Πριν το «πείραμά» της, το να μιλήσει στον άνδρα της για τις ανασφάλειές της είχε ως αποτέλεσμα εκείνος να της κάνει κομπλιμέντα αλλά να μην μπορεί να της αλλάξει γνώμη.
Με το σεξ κάθε μέρα, η γυναίκα βρήκε τρόπο να το ξεπεράσει αυτό. «Χρειαζόταν να του εξηγήσω πως ήταν υπέροχο που με έβλεπε έτσι, αλλά αν δεν είχα κι εγώ την ίδια εικόνα, δεν μετρούσε. Χρειάστηκε πολλή συζήτηση για να τον κάνω να συνειδητοποιήσει πως το να μη νιώθω σέξι δεν ήταν επίθεση εναντίον του, και το να πληγώνεται με έκανε μόνο να νιώθω χειρότερα. Ήθελα να απολαύσω και το σεξ. Και το κλειδί για να το απολαύσω ήταν να νιώθω γεμάτη αυτοπεποίθηση και πανέμορφη, κι αυτό ήταν ένα εσωτερικό μου ταξίδι, δικό μου και όχι δικό του- αν και βοηθούσε να έχω κάποιον να με υποστηρίζει».
Με την αυτοπεποίθηση ήρθε και η συνειδητοποίηση πως το να λες στον σύντροφό σου αυτό που θέλεις είναι απίστευτα σημαντικό. «Μου αξίζει καλό σεξ, όσο κι εκείνου, κι αντί να περιμένω να μαντέψει το θέλω- κάτι που είναι εντελώς άδικο ούτως ή άλλως- έπρεπε να μιλήσω» καταλήγει.
