Είναι οφθαλμοφανές ότι οι μορφές των Αγίων και Θεοφόρων πατέρων, οσίων και ασκητικών μορφών, έχουνε διαχρονική την πνευματική τους ακτινοβολία στο έργο της Αγίας μας Εκκλησίας.
Είναι μια ησυχαστική τάση που από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες εμφανίσθηκε από τον 3ο μ.Χ. αιώνα στους κόλπους της μίας Αγίας Καθολικής, Αποστολικής και Ορθόδοξης εκκλησίας.
Μία τέτοια αντιπροσωπευτική αγιασμένη μορφή είναι και ο Μέγας Αντώνιος που γεννήθηκε το 251 μ.Χ. σε ένα Αιγυπτιακό χωριό κοντά στην αρχαία Μέμφιδα. Είχε αριστοκρατική καταγωγή και έμαθε μόνος του, τα λίγα γράμματα που πίστευε απαραίτητα. Μικρό παιδί με την αδελφή του ακόμα μικρότερη έμεινε ορφανός.
Έγινε γνώστης της Αγίας Γραφής, που την αποστήθησε και συγκινημένος από το παράδειγμα της πρώτης χριστιανικής κοινότητας, που μοίραζαν τις περιουσίες τους σε φτωχούς, ο Άγιος Αντώνιος από νεαρός μοίρασε την περιουσία του σε φτωχούς συνανθρώπους του, την αδελφή του, την εμπιστεύτηκε σε γνωστές παρθένες σε μοναστήρι και ο ίδιος πήγε, για ασκητική ζωή στην έρημο.
Ζούσε λιτή και πνευματική ζωή, έτρωγε πολύ λίγο. Μετά από 20 χρόνια, αυστηρής μοναχικής ζωής και προσευχής εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στους ανθρώπους. Μοναχοί, πολίτες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, έτρεχαν ακατάπαυστα να ακούσουν και να ζήσουν το θαύμα ενός αγίου μεταξύ τους.
Αμέτρητα τα θαύματά του και προπαντός, ο μεγάλος πόλεμος εναντίον του διαβόλου και των αδυναμιών του. Αφού κατόρθωσε με φοβερή πάλη και συνεχή αγώνα, την κάθαρσή του, μπορούσε να επικοινωνεί με τους ανθρώπους και να τους θεραπεύει, από ασθένειες και αμαρτίες.
Το 311 μ.Χ. στους φοβερούς διωγμούς των Χριστιανών, που έγιναν επί Μαξιμιλιανού, εγκατέλειψε το ερημητήριό του και έδωσε μεγάλη μάχη εναντίον της απάτης και της ειδωλολατρίας. Τον ίδιο αγώνα έκανε και μετά από 40 χρόνια σε ηλικία 100 ετών, όπου κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια, για να καταπολεμήσει την αίρεση του Αρείου. Είχε αλληλογραφία με τον Μέγα Κων/νο και τους γυιούς του, που τον συμβουλευόταν και τον υπάκουαν.
Ο Μέγας Αντώνιος έτσι ονομάστηκε έγινε ο ιδρυτής του υγιούς μοναχισμού και δικαίως πήρε τον τιμητικό τίτλο “ο καθηγητής της Ερήμου”. Η αγία και υποδειγματική ζωή του, οι λόγοι του και οι άγιοι που πήρανε μηνύματα από εκείνον, αποτελούν την διαχρονική και πάντα διδάσκουσα παρουσία του.
Ο Μέγας Αντώνιος θεωρεί την σωματική άσκηση, ισόρροπη με την ψυχή του καθενός. Η προσευχή και η νηστεία είναι ένα μέρος της ζωής του κάθε μοναχού, που είναι βοηθητικά μέσα, απαραίτητα για την ανθρώπινη τελείωση. Προέβλεψε τον θάνατό του με ακρίβεια όπου γαλήνια και ειρηνικά κοιμήθηκε το 356 μ.Χ. σε ηλικία 105 χρονών. Η εκκλησία μας τον τιμά κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου. Στην μεγάλη κοινότητα του Αφάντου στα παλιά χρόνια έδιναν για προίκα εικόνα του Αγίου Αντωνίου. Για ειρήνη και γαλήνια συζυγική ζωή.
Έβγαζαν πολύ το όνομα του Αγίου Αντωνίου. Στην Κοινότητα Αρχαγγέλου στην πλατεία του χωριού έχει παλιό εκκλησάκι του Μεγάλου Αντωνίου. Στην Παναγία της Φανερωμένης στη Ρόδο υπάρχει εκκλησία στην κατακόμβη του Μεγάλου Αντωνίου. Μνημονεύουμε τον μακαριστό πατέρα Αντώνιο Αλεβιζόπουλο και την πρεσβυτέρα του Αντωνία που ήταν κόρη πάστορα προτεστάντη στη Γερμανία και βαπτίστηκε με μεγάλο έργο.
Η ευχή τους μαζί μας. Επίσης τον μακαριστό καλλικέλαδο Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο πνευματικό πατέρα του αξέχαστου Μητροπολίτη μας Ρόδου Σπυρίδωνος Συνοδινού. Η ευχή του μαζί μας. Επίσης τον ασκητικό ιερέα πατέρα Αντώνιο Ρούσσο, που εκόσμησε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (κάτω) επί 60 χρόνια από τα Λάερμα Ρόδου. Ένας σύγχρονος έγγαμος υπερπολύτεκνος άγιος ιερέας. Η ευχή του μαζί μας. Έχω την χαρά να έχω παλιά εικόνα του Αγίου Αντωνίου.
Σε όσους γιορτάζουν και τιμούν το όνομα του μεγάλου ασκητικού Αγίου Αντωνίου η ευλογία του μαζί μας και μακάρι οι σύγχρονοι μοντέρνοι και ψιλοξυρισμένοι καλόγεροι και μοναχοί, που μόνον σκανδαλισμό στους πιστούς προσφέρουν, να διδαχθούν από τον βίο του Αγίου Αντωνίου, και να ζήσουν την χαρά που ο ίδιος έζησε και δίδαξε. Άλλωστε αυτό τον όρκο, οι επίορκοι αυτοί μοναχοί, ιερομόναχοι και επίσκοποι έδωσαν μπροστά στον δικαιοκριτή Κύριο.
Ακτημοσύνη, παρθενία, υπακοή. Όχι σκανδαλώδη κοσμική ζωή, φαγοπότι και επίδειξη σύγχρονης μοντέρνας ζωής. Η κριτική μας δεν έχει σκοπό κακόβουλο, αλλά σωτήριο και αυτοέλεγχο του καθενός μας. Όπως λένε οι προφητείες. Έλεγχε σοφόν και αγαπήσει σε. Δίδου αφορμήν σοφού και σοφώτερος έσται…”. Δεν τα λέμε μόνο αυτά για τους άλλους μόνον, αλλά πρωτίστως για τον δικόν μας εαυτόν και την προσωπική μας βελτίωση και σωτηρία. Αμήν.
Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναπ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου
