ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ
Στρατηγός
πρώην Α/ΓΕΣ
Ο Μακεδονικός Αγώνας δεν επερατώθη με την επικράτηση των Νεότουρκων στο πολιτικό σκηνικό της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά συνεχίζεται με άλλες μορφές μέχρι τις ημέρες μας, για την ολοκλήρωση του οράματος του Παύλου Μελά και της Μεγάλης Ιδέας του Έθνους, για την προστασία και τη διαφύλαξη της εθνικής ακεραιότητας και της εθνική αξιοπρέπειας της Πατρίδος μας .
Στη διαδρομή της ιστορίας της, η Μακεδονία βρέθηκε στην ” κλίνη του Προκρούστη” επανειλημμένα . Σέρβοι, Βούλγαροι συνάπτουν συμμαχίες με τους ισχυρούς της γης, ζητώντας από αυτούς την παραχώρηση της Μακεδονίας, για να έχουν έξοδο στη Μεσόγειο.
Κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βούλγαροι συμμάχησαν με τους Γερμανούς, ζητώντας να τους δοθεί για αντάλλαγμα η Μακεδονία και η Θράκη. Επί δυο χρόνια προσπάθησαν με κάθε απάνθρωπο μέσο να εξαναγκάσουν τους Έλληνες Μακεδόνες να φύγουν από τη Μακεδονία ή να δηλώσουν ότι είναι Βούλγαροι. Όμως ευρέθησαν στο πλευρό των ηττημένων και δεν πέτυχαν τους εθνικούς τους σκοπούς.
Μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στη Ρωσία το 1917, ανακινήθηκε και πάλι το Μακεδονικό Ζήτημα. Η Σοβιετική Ένωση υποστήριζε την εποχή αυτή τη δημιουργία μιας ενιαίας Ανεξάρτητης Μακεδονικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας στο πλαίσιο της Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών στα Βαλκάνια. Την πρόταση αυτή υποστήριξαν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα των γειτονικών χωρών και της Ελλάδος.
Θα ήταν παράλειψη, εάν δεν αναφέρω την ολέθρια πολιτική της Ελλάδος στο Σλαβομακεδονικό πρόβλημα την περίοδο του μεσοπολέμου,
που βέβαια έχει επιπτώσεις μέχρι τις ημέρες μας.
Το 1924 , υπογράφεται από τους Υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδος – Βουλγαρίας το εθνικά επιζήμιο Πρωτόκολλο Πολίτη – Καλφόφ, με το οποίο αναγνωρίζονταν ως Βούλγαροι συλλήβδην οι σλαβόφωνοι Έλληνες της Μακεδονίας. Το Πρωτόκολλο αυτό απετέλεσε κεραυνό εν αιθρία τόσο για τους σλαβόφωνους Έλληνες της Μακεδονίας όσο και για τις Ελληνοσερβικές σχέσεις, δίνοντας αναπάντεχη πλούσια τροφή στη Βουλγαρική προπαγάνδα, για να διαλαλεί και να θριαμβολογεί, ότι η Μακεδονία είναι Βουλγαρική. Το 1925 η Κοινωνία των Εθνών, κατόπιν αιτήματος της χώρας μας ακύρωσε το αμαρτωλό Πρωτόκολλο, βάζοντας τυπικά – όχι ουσιαστικά – τέλος σε μια απερίσκεπτη και συνάμα επικίνδυνη γκάφα των διπλωματών μας .
Το 1925 , ο Δικτάτορας Πάγκαλος, αποβλέποντας στη βελτίωση των Ελληνοσερβικών σχέσεων, αναγκάσθηκε να προβεί σε ανεπίτρεπτες προς τους Σέρβους παραχωρήσεις. Σ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι δηλώσεις του ότι αναγνωρίζει την ύπαρξη σερβικής μειονότητας στην Ελλάδα, δίνοντας και τις απαραίτητες εξηγήσεις. Η δήλωση του Πάγκαλου ήταν εξαιρετικά άστοχη και συνάμα επιζήμια και επικίνδυνη, με πολύ αρνητικές εθνικές επιπτώσεις στο θέμα των σλαβόφωνων Ελλήνων της Μακεδονίας.
Η επαναφορά του Σλαβομακεδονικού Προβλήματος σε σωστή εθνική ρότα , το 1928 από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο , άμβλυνε τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί από κακούς χειρισμούς της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής της περιόδου 1924-1926. Μάλιστα οι πληγές , σε αυτό το ευαίσθητο από εθνικής πλευράς θέμα , θα είχαν τελείως επουλωθεί αν δεν εξακολουθούσαν συσσωρευτικά τα ολέθρια σφάλματα της ηγεσίας του ΚΚΕ Δυτικής Μακεδονίας την περίοδο της κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου .
Τα παραπάνω ολέθρια σφάλματα της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικης στο Σλαβομακεδονικό πρόβλημα και η ανοχή του Κομμουνιστικού τμήματος του ΕΑΜ στα επεκτατικά σχέδια του Τίτο κατά τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής είναι χωρίς κανένα ενδοιασμό οι γενεσιουργές αιτίες :
• Του Αυτονομιστικού Κινήματος των Σλαβόφωνων Ελλήνων της δυτικής Μακεδονίας κατά τη Γερμανική. Κατοχή .
• Του αιματηρού εμφυλίου 1946-1949, γύρω από τον άξονα των ορεινών περιοχών του Γράμμου – Βιτσίου – Βόρα, όπου κατοικούσαν συμπαγείς μάζες σλαβόφωνων πληθυσμών, οι οποίες επί κατοχής διαβρώθηκαν εθνικά από τις διεθνιστικές φανφάρες της γιουγκοσλαβικής προπαγάνδας, με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια του Τίτο.
• Της σημερινής Ελληνοσκοπιανής διένεξης, με όλα τα παρελκόμενα και και τα παρεπόμενά της.
Κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βούλγαροι ξέχασαν και πάλι τους προστάτες τους Ρώσους και εξήλθαν στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών, ζητώντας και καταλαμβάνοντας και πάλι τη Μακεδονία και τη Θράκη. Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το γεγονός ότι η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση υπέγραψε σύμφωνο συμμαχίας με τον Χίτλερ στις 25 Μαρτίου 1941 στη Βιέννη με αντάλλαγμα τη Θεσσαλονίκη. Όμως δυο ημέρες αργότερα η γερμανόφιλη κυβέρνηση ανατράπηκε με αγγλόφιλη. Η νέα κυβέρνηση δεν αναγνώρισε το σύμφωνο συμμαχίας με αποτέλεσμα στις 6 Απριλίου 1941 ο Χιτλερ να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδος. Έτσι περιστασιακά η Γιουγκοσλαβία βρέθηκε σύμμαχος της Ελλάδος, αφού πρώτα φάνηκαν οι πραγματικές της προθέσεις.
Οι προθέσεις αυτές θα φανούν και πάλι τρία χρόνια αργότερα, όταν ο Τίτο κυριαρχεί σαν αρχηγός της αντίστασης και εφαρμόζει ένα νέο σταλινικής προέλευσης, τέχνασμα επιβουλής κατά της Μακεδονίας. Ο Στάλιν είχε κατασκευάσει την εθνότητα των Λευκορώσων για να εξυπηρετήσει δικά του σχέδια. Έτσι και ο Τίτο απεφάσισε να κατασκευάσει την εθνότητα των ” Μακεδόνων” με τα γνωστά επακόλουθα μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Δυο εβδομάδες μετά την κατάληψη της Ελλάδος από το ναζιστικό στρατό, βουλγαρικός στρατός κατέλαβε την Ανατολική Μακεδονία ,τη δυτική Θράκη και το μεγαλύτερο μέρος της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι και πάλι επιδόθηκαν στο γνωστό έργο τους του εκβουλγαρισμού του Ελληνικού πληθυσμού,χρησιμοποιώντας και πάλι ότι πιο απάνθρωπο μέσο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, με σκοπό την προσάρτησή τους στο κράτος της Βουλγαρίας.
Και ενώ ο Ελληνισμός παρακολουθεί με αγωνία την εξέλιξη του πολέμου, μια καινούργια συνωμοσία άρχιζε να εξ υφαίνεται εναντίον της Μακεδονίας. Ήδη από την άνοιξη του 1943 ,πράκτορες του Τίτο διέρχονται τα χωριά των περιοχών Καστοριάς και Φλώρινας και προπαγανδίζουν ότι ο σλαβόφωνος πληθυσμός των παραμεθορίων περιοχών δεν μπορεί να είναι Έλληνες, ούτε Βούλγαροι ( όπως προσπαθεί να πείσει η Βουλγαρία από το 1870 ) αλλά είναι ” Σλαβομακεδόνες ” η απλά ” Μακεδόνες ” . Επίσης προπαγανδίζουν τη συνένωση της Ελληνικής Μακεδονίας με τα αλλά δυο τμήματα της Μακεδονίας (βουλγαρικό και γιουγκοσλαβικό ) σε ένα ενιαίο κράτος.
Η εδαφική περιοχή του σημερινού κράτους των Σκοπίων με την ψευδεπίγραφη ονομασία “Μακεδονία” αποτελούσε επαρχία της Σερβίας από το 1912, όταν απαλλάχθηκε από τον τουρκικό ζυγό, μέχρι τα τέλη του 1943 αρχές του 1944, έτος που επικράτησε ο κομμουνισμός στην Σερβία . Ονομάζονταν Μπανοβίνα Βαρδάρσκα δηλαδή Διοίκηση Άξιου. Η επινόηση του ” Μακεδονικού Έθνους ” από τον Τίτο ,παρά το γεγονός ότι το έθνος αυτό ήταν κίβδηλο και ανύπαρκτο ,απετέλεσε καταχθόνια πολιτική πράξη.
Η υποχώρηση και αποδοχή του ονόματος «Μακεδονία», δεν θα πρέπει να επιτραπεί από την Ελληνική Κυβέρνηση και ειδικά στις σημερινές γεωστρατηγικές συγκυρίες. Τα Σκόπια γνωρίζουν , πολύ καλά ,ότι η αδυναμία ένταξης τους, στο ΝΑΤΟ και εν συνεχεία στην Ε.Ε., θα κυρώσει τελεσίδικα την επερχόμενη διάλυση του Κρατιδίου και
τότε ας επιλέξουν την μακροβιότητα τους, έναντι των αλυτρωτικών τους επιδιώξεων. Για την Ελλάδα, δεν θα υπάρχει κάποια σημαντική επίπτωση, αν δεν επιλυθεί το ζήτημα.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ , ΕΑΝ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΟΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΛΟΙΚΟ , ΑΛΛΑ ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ , ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ . Ποια θα είναι η εθνικότητα των κατοίκων της Νέας ή Άνω ή Βόρειας ή Βαρντάρσκα κλπ Μακεδονίας; Θα ονομάζονται διεθνώς Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες ή Βορειομακεδόνες ή Βαρνταρσκομακεδόνες; Προφανώς όχι. Μακεδόνες θα λέγονται. Άρα η Ελλάδα ουσιαστικά δεν θα έχει λύσει το πρόβλημα. Θα προβάλλονται διεθνώς μία ψευδεπίγραφη μακεδονική εθνότητα και μία κατασκευασμένη επί Τίτο «μακεδονική» γλώσσα.
ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΑΥΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ δεν προσφέρεται ούτε για εσωτερική κατανάλωση, ούτε για πολιτική εκμετάλλευση , ούτε βεβαια για εθνικιστικές κορώνες , που εκστομίζουν μερικοί ” ΑΚΑΠΝΟΙ ” και ” ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ ” της πολιτικήςς , ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ , ζωής της χώρας μας ,αλλά θα πρέπει να το διαχειριστούμε, με στρατηγική συνέπεια και για να τα καταφέρουμε, οφείλουμε να ζυγίσουμε προηγούμενως, τις ακριβείς επιπτώσεις της λύσης η μη λύσης του προβλήματος .
Τελικά φαίνεται οτι εθνικά ωφέλιμο ,απο το διακύβευμα της «μη επίλυσης ή μίας κακής λύσης», είναι να επιλέξουμε την μη επίλυση. Τα Εθνικά μας Θεματα δεν μπορούν να εμπαίζονται, ούτε και να χαρίζονται .ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ , ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ , ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ .Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ , ΔΕΝ ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ , ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ . Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ .
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ .
