Του Κώστα Ευθυμίου*
Το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ ταλαιπωρεί την εξωτερική μας πολιτική τα τελευταία 27 χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ως έναρξη του ζητήματος αναφέρεται πάντα η απόφαση του Τίτο να δημιουργήσει το ομόσπονδο κρατίδιο με το όνομα «Μακεδονία» εντός της Γιουγκοσλαβίας, η αλήθεια είναι ότι οι ρίζες του προβλήματος εντοπίζονται πολύ βαθύτερα στον χρόνο.
Η κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας δημιούργησε ένα εκρηκτικό μίγμα στα Βαλκάνια. Η ανάγκη για εθνική συνείδηση και δημιουργία εθνικών κρατών οδήγησε σε διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας σε κάθε βαλκανική χώρα. Μια διαστρέβλωση τόσο έντονη που μετέτρεψε το εθνικό «ζωτικό ψεύδος» του καθενός σε πεποίθηση αλήθειας. Και ως γνωστόν, όπου «λαλούν» πολλές «αλήθειες» αργεί να φανεί η Αλήθεια και προκύπτουν αληθινοί καυγάδες…
Εμείς πληρώσαμε βαρύ τίμημα για τις δικές μας ζωτικές υπερβολές και τις Μεγάλες Ιδέες μας. Και αν κάτι μας διδάσκει σταθερά η Ιστορία είναι ότι τελικά τα ζωτικά ψεύδη και οι μεγάλες ιδέες επιφυλάσσουν καταστροφές και εθνικές απώλειες στους εκφραστές τους (ασχέτως χώρας). Αντίθετα, όποτε προχωρήσαμε με ρεαλισμό και ομοψυχία πετύχαμε.
Αυτό αξίζει να το θυμόμαστε πριν από κάθε υστερική αντίδραση σε ανιστόρητες επιδιώξεις γειτόνων μας. Η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται εν θερμώ και δημοσίως, καθώς τότε είναι πολύ εύκολος στόχος για σοβαρούς διπλωμάτες. Ασκείται εν ψυχρώ, με γνώση, προετοιμασία, συνεργασίες, στόχευση, σοβαρότητα και κυρίως ομοψυχία.
Δυστυχώς, σε αυτόν τον τόσο ιστορικό τόπο λείπει η ιστορική γνώση και έλειψαν σε πολλές κρίσιμες στιγμές οι εμπνευσμένες ηγεσίες. Και όπου λείπει η ιστορική γνώση, θεριεύει ο μαξιμαλισμός και ξεστομίζονται κορώνες. Φυτρώνουν εύκολα λαϊκιστές πολιτικοί (και φερέλπιδες πολιτευτές) που χτίζουν καριέρα πάνω σε διχαστικά διλήμματα και στις εύλογες ανασφάλειες του λαού. Αυτοπροβάλλονται ως εθνικοί εκφραστές και σωτήρες και υιοθετούν τις εύκολες φιλο-λαϊκές θέσεις που τελικά βλάπτουν τη χώρα, αλλά ευνοούν την ψηφοθηρία τους…
Και αυτό αξίζει να το θυμόμαστε κάθε φορά που κάποιο πολιτικό πρόσωπο εκφράζει την εύκολη, φιλο-λαϊκή, ασφαλή για τον ίδιο θέση, χωρίς όμως ουσιαστικά να προτείνει και κάτι εφικτό. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς που λένε τι δεν πρέπει να γίνει. Έχει ανάγκη από πολιτικούς που θα πουν τι πρέπει να γίνει και πώς. Από ανθρώπους με άποψη τεκμηριωμένη στην Αλήθεια και όχι στην αλήθεια που συμφέρει στη συγκεκριμένη συγκυρία.
Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει ανάγκη από άκαπνους «γιαλαντζί» Μακεδονομάχους που καπηλεύονται τη λαϊκή ευαισθησία, αλλά από σοβαρούς ανθρώπους που θα διασφαλίσουν τα καλύτερα δυνατά οφέλη για τη χώρα με βάση την πραγματικότητα και όχι τα όνειρα.
Η αλήθεια λοιπόν στο θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ χωρίζεται σε 2 επιμέρους αλήθειες: Α) την ιστορική αλήθεια και Β) τη σημερινή πραγματικότητα.
Η ιστορική αλήθεια είναι ότι ο όρος Μακεδονία χρησιμοποιήθηκε διαχρονικά από γείτονές μας για εθνικιστικούς λόγους. Για 1η φορά το 1893, οι Βούλγαροι εθνικιστές του VMRO (το γράμμα «Μ» αντιστοιχεί στη λέξη Makedonska) εφευρίσκουν το στρατήγημα της «βουλγαρικής ενιαίας Μακεδονίας». Το 1902 η οργάνωση πρωτοστατεί στο κίνημα του Ίλιντεν κατά των Οθωμανών με σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες».
Το VMRO εξελίχθηκε σε οργάνωση που προωθούσε τα βουλγαρικά συμφέροντα σε Μακεδονία και Θράκη δια των όπλων και της προπαγάνδας, καλλιεργώντας τη βουλγαρική παμμακεδονική ταυτότητα. Είναι αξιοσημείωτο ότι το σημερινό κόμμα VMRO της πΓΔΜ αποτελεί επίσημο ιδεολογικό απόγονο της παλαιάς βουλγαρικής οργάνωσης.
Το 1924, η Κομμουνιστική Διεθνής (Komintern) – εκμεταλλευόμενη την προπαγάνδα που είχε κάνει το VMRO – επιβάλλει στα Κομμουνιστικά Κόμματα (και στο ΚΚΕ) τη θέση για μια «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη», ως εργαλείο για τη δημιουργία κομμουνιστικού κράτους στην καρδιά της Βαλκανικής, με πρόσβαση και έλεγχο στο Αιγαίο.
Το 1934, η Βαλκανική Γραμματεία της Komintern αποφάσισε την ενίσχυση και εκμετάλλευση του «Μακεδονισμού», μέσα από την ανάδειξη «Μακεδονικού Έθνους» που θα επεδίωκε αυτοδιάθεση και τελικά σύσταση «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Να σημειωθεί ότι το 1934 στη Μόσχα επικεφαλής της Βαλκανικής Γραμματείας γίνεται ο Τίτο…
Το 1946 ο Τίτο (ιδρυτής και επικεφαλής πλέον της Γιουγκοσλαβίας) αξιοποίησε τη «μακεδονική» προπαγάνδα των 50 προηγούμενων ετών. Ιδρύοντας τη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως ομόσπονδο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας πετύχαινε πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς στόχους: α) μείωνε το γεωγραφικό εύρος και την επιρροή των Σέρβων, β) καλλιεργούσε μια πλαστή εθνική ταυτότητα για να αμβλύνει τις εθνολογικές διαφορές Αλβανών, Σλάβων και Ελλήνων, γ) με την πλαστή «μακεδονική εθνότητα» μπορούσε να εκφράσει αλυτρωτικές θέσεις περί βασανιζόμενων και σκλαβωμένων Μακεδόνων από τους Έλληνες, στοχεύοντας στην πιθανή ενσωμάτωση της Ελληνικής Μακεδονίας και στην πολυπόθητη έξοδό του στο Αιγαίο (δεδομένου μάλιστα του Ελληνικού Εμφυλίου, στον οποίο είχε έντονη συμμετοχή).
Συνεπώς ο σλαβικής έμπνευσης «Μακεδονισμός» προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το Δωρικό (και άρα Ελληνικότατο) φύλο των αρχαίων Μακεδόνων. Συνεπώς, κάθε αναφορά στο Μέγα Αλέξανδρο και στα εδάφη συνολικά της Μακεδονίας αποτελεί προφανή αλυτρωτική ρητορική. Η ιστορική αλήθεια είναι αυτή για κάθε αντικειμενικό μελετητή της.
Ποιά είναι όμως η σημερινή εξίσου αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα;
Η πραγματικότητα είναι ότι όλος ο πλανήτης έχει αναγνωρίσει τη πΓΔΜ ως «Μακεδονία». Η δική μας διπλωματία οφείλει πάντα να εμμένει ότι η χώρα αυτή δεν έχει καμμία σχέση με τον ιστορικό όρο «Μακεδονία». Αλλά, γεωγραφικά, Μακεδονία αποτελούν και τα εδάφη του σημερινού Πετριτσίου, του Σαντάνσκι, του Μοναστηρίου κοκ, τα οποία προφανώς δεν αποτελούν τμήματα της Ελληνικής Επικράτειας.
Συνεπώς, οι Έλληνες οφείλουμε να επισημαίνουμε την ιστορική Αλήθεια και ταυτόχρονα να κατανοούμε και την τρέχουσα γεωγραφική πραγματικότητα. Και να μην ξεχνάμε ότι η χώρα αυτή ΉΔΗ αποκαλείται επισήμως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Συνεπώς, όσοι το παίζουν σήμερα «Νέοι Μακεδονομάχοι» αποκαλούν και οι ίδιοι τα Σκόπια επισήμως π.Γ.Δ.Μακεδονίας. Οι λεονταρισμοί λοιπόν περί μηδενικής αναφοράς της λέξης «Μακεδονία» γίνονται εκ του πονηρού και για λόγους εκμετάλλευσης της κοινής γνώμης…
Κάθε διεθνής λύση έχει μέσα της συμβιβασμό. Και ενώ ΔΕΝ συμβιβαζόμαστε – και δεν θα συμβιβαστούμε ποτέ – με ιστορικές αλλοιώσεις και αλυτρωτισμούς, θα πρέπει να συμβιβαστούμε έντιμα με τη γεωγραφική πραγματικότητα. Αλλιώς θα καταλήξουμε μόνοι και γραφικοί να μοιράζουμε μεταξύ μας Πιστοποιητικά ποιος είναι ο πιο Μακεδονομάχος…
* Ο Κώστας Ευθυμίου ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι πατέρας 3 παιδιών. Είναι μέλος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για τη σύνταξη του Κυβερνητικού Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας για την Ενέργεια. Νομικός ειδικευμένος στην οργάνωση & λειτουργία αγορών ενέργειας και επιχειρηματίας ΑΠΕ, έχει αναδειχθεί στο Μητρώο Στελεχών της ΝΔ.
Πηγή: http://voria.gr/article/makedoniko-istoriki-alithia-ke-simerini-pragmatikotita
