Ο πενταπλασιασμός των δαπανών για φάρμακα είναι αρκετός για να αποδείξει την ενοχή όλων όσων κυβερνούσαν – ενώ η μη αποκάλυψη τους από κανέναν υπουργό ή πρωθυπουργό, τους καθιστά συλλήβδην ενόχους και αιτιολογεί πλήρως την απέχθεια των Πολιτών για τα κόμματα
.
«Αντίπαλος μου είναι ο Σύριζα και στόχος μου να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο πιο γρήγορα γίνεται Πρωθυπουργός, για το καλό της Ελλάδος που έχει πέσει στα χέρια της πιο άθλιας Κυβερνήσεως και ενός αδίστακτου Πρωθυπουργού. Για να γίνει αυτό πρέπει να αποκτήσουμε τη νοοτροπία της φάλαγγας, με την οποία οι προγονοί μας κατάφεραν ενώ ήταν λίγοι να νικούν τους πολλούς. Αλλά φάλαγγα χωρίς ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει.
Υπάρχουν δύο σκάνδαλα Novartis: Το πρώτο αφορά στο χρηματισμό γιατρών και των αθέμιτων πρακτικών που χρησιμοποιούσε η εταιρεία στην Ελλάδα για να αυξήσει τα κέρδη, το οποίο είναι απολύτως πραγματικό, και το δεύτερο της δήθεν εμπλοκής πολιτικών προσώπων. Η μόνη χώρα που υπάρχει αναφορά για εμπλοκή πολιτικών προσώπων είναι η Ελλάδα. Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες αποτελεί σκάνδαλο γιατρών«.
.
Επικαιρότητα
Η παραπάνω δήλωση είναι του αντιπροέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης (πηγή) για το σκάνδαλο Novartis – στην οποία, όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα εξής:
«Όσον αφορά τους ισχυρισμούς, με βάση τους οποίους οι κατηγορίες εναντίον των πολιτικών είναι έωλες επειδή σε καμία άλλη χώρα δεν υπήρξε κάτι ανάλογο, μόνο ως «τραγικό αστείο» μπορεί να το αντιληφθεί κανείς – αφού μόνο στην Ελλάδα δεν μπορεί δυστυχώς να λειτουργήσει τίποτα χωρίς να συμμετέχουν οι πολιτικοί και τα κόμματα. Μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο σημαντικές οι «κομματικές προσβάσεις» για τα πάντα (διαπλοκή) – ενώ η αυξημένη δαπάνη στα φάρμακα (γράφημα) αποδεικνύει ξεκάθαρα πως η διαφθορά στο χώρο της υγείας ήταν τεράστια, οπότε εντελώς αδύνατον να μη συμμετείχαν κυβερνητικά στελέχη» (πηγή).
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, έχουμε την άποψη πως δραστηριοποιείται πράγματι μία πέμπτη φάλαγγα στην Ελλάδα, στηριζόμενη από τους πιστωτές – οι οποίοι έχουν στόχο με τη βοήθεια της να υφαρπάξουν ότι έχουμε και δεν έχουμε. Εξ όσων δε γνωρίζουμε, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να είναι εναντίον της – αφού υποστηρίζει βασιλικότερα του βασιλέως τα μνημόνια, τα οποία έχουν υπογράψει όλα της τα στελέχη. Η φάλαγγα πάντως αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη συγκεκριμένη των προγόνων μας – αφού ο σκοπός της δεν είναι η νίκη, αλλά η εξασφάλιση της ήττας της πατρίδας μας.
Ειδικά όσον αφορά τώρα την κυβέρνηση, έχουμε αναφέρει πολλές φορές τα τεράστια λάθη και τις παραλήψεις της – εάν υποθέσουμε πως δεν επρόκειτο για ενδοτικότητα. Εν τούτοις, είναι αυτονόητο το ότι δεν ευθύνεται για τη μη αμφισβητήσιμη διαφθορά των πολιτικών κομμάτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως η διαφθορά ήταν η αιτία της χρεοκοπίας της χώρας, όπως θέλουν να μας πείσουν εκείνοι που συνέβαλλαν στην αποκάλυψη του σκανδάλου της Novartis – για να μπορέσουν να υφαρπάξουν ήρεμα ότι έχουμε και δεν έχουμε.
Με κριτήριο τα 150 δις € δαπάνες για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας, τα 100 δις € για τις κατασκευές και τα 85 δις € για φάρμακα, καθώς επίσης το 10% που υπολογίζονται συνήθως οι μίζες, αποκλείεται να ξεπέρασαν τα 35 δις € – ένα ποσόν που είναι βέβαια τρομακτικό, αλλά όχι ικανό να χρεοκοπήσει μία χώρα. Οι υπερτιμολογήσεις δε είναι συνήθως ανάλογες με το ύψος των προμηθειών που δίνονται στους πολιτικούς – όπου θα ήταν ανόητο να ισχυρισθούμε ότι, η διαφθορά της πολιτικής περιορίζεται στο χώρο των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των κατασκευών, με την Υγεία να αποτελεί εξαίρεση.
Όσον αφορά τη χρονική στιγμή που επιλέχθηκε για την αποκάλυψη του σκανδάλου, δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως οφειλόταν στο μέγεθος του συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα – όπου η κυβέρνηση αντιλήφθηκε πολύ σωστά ότι, δεν επρόκειτο μόνο για τη Μακεδονία, αλλά για την αφύπνιση των Ελλήνων που ξεπέρασαν επιτέλους το σοκ που η ίδια τους προκάλεσε. Πως φοβήθηκε ότι, ήλθε η ώρα να τιμωρηθεί από τους Έλληνες που έπαψαν πια να φοβούνται – ενώ είμαστε σίγουροι πως ήταν μόνο η αρχή, ότι η συνέχεια είναι δεδομένη.
Από το σημείο όμως αυτό, έως το θράσος όσων κατηγορούνται για το οφθαλμοφανές σκάνδαλο, να ισχυρίζονται πως πρόκειται για σκευωρία ή ότι είναι καθαροί και αθώοι, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πόσο μάλλον όταν το ποσόν που έχει κλαπεί είναι τεράστιο και μία πράξη, η οποία δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη – ενώ η αποκάλυψη της δεν θα συνέβαινε ποτέ, εάν δεν υπήρχαν οι παραπάνω συγκυρίες. Στα πλαίσια αυτά φίλος μας έκανε το εξής σχόλιο:
”Το σκάνδαλο υπάρχει. Όλοι το βλέπαμε και πρέπει να το καταδικάσουμε. Τα σύκα – σύκα και η σκάφη – σκάφη. Η εικόνα της Βουλής είναι αποκαρδιωτική για το επίπεδο της. Οι φερόμενοι ως ένοχοι, αντί να φωνασκούν και να απειλούν με μηνύσεις, να δεχθούν την άρση της ασυλίας τους και την παραπομπή τους στην Δικαιοσύνη. Είναι υπεύθυνοι ως προϊστάμενοι των Υπουργείων.
Όταν το δω να συμβαίνει, τότε θα είμαι αισιόδοξος για το μέλλον αυτού του τόπου. Είμαι σίγουρος όμως από τώρα ότι, κάθε κόμμα θα βγάλει το δικό του πόρισμα στην εξεταστική. Αναζητήστε την ευθύνη και θα βρείτε τον ηγέτη (G. Courtois. Η Τέχνη του Αρχηγού)».
Συνεχίζοντας, ο πενταπλασιασμός των δαπανών για φάρμακα είναι αρκετός για να αποδείξει την ενοχή όλων όσων κυβερνούσαν – ενώ η μη αποκάλυψη τους από κανέναν υπουργό ή πρωθυπουργό, τους καθιστά συλλήβδην ενόχους και αιτιολογεί πλήρως την απέχθεια των Πολιτών για τα κόμματα. Η ανοχή είναι ασφαλώς ταυτόσημη με τη συνενοχή, ενώ οι «μίζες» στα εξοπλιστικά, στις κατασκευές και στην υγεία είναι κοινό μυστικό – κάτι που ενοχοποιεί όλους τους υπουργούς, αφού κανένας μέχρι σήμερα δεν αποκάλυψε κάτι και δεν ανέλαβε την ευθύνη (με τη γνωστή μία και μοναδική εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα).
Εκτός αυτού απλά και μόνο η ύπαρξη του επαίσχυντου νόμου περί μη ευθύνης των υπουργών, λόγω του οποίου η πατρίδα μας χαρακτηρίζεται διεθνώς ως η χώρα της μίζας, είναι αρκετή για να τεκμηριώσει την ενοχή του πολιτικού συστήματος – ενώ εάν επιχειρηθεί ακόμη μία φορά η συγκάλυψη ενός σκανδάλου, εν προκειμένω της Novartis, οι Έλληνες πρέπει να πλημμυρίσουν ξανά τους δρόμους. Το κατωτέρω σχόλιο ενός φίλου μας πάντως είναι αποκαλυπτικό για το τι πιστεύουν οι Πολίτες για την Πολιτεία – κάτι που θα έπρεπε να προβληματίσει τους πολιτικούς, οι οποίοι καταλαμβάνουν την τελευταία θέση σε θέματα εμπιστοσύνης στις δημοσκοπήσεις:
«Όταν μικρό παιδί πρωτόμαθα ότι, ο καθαρισμός των στάβλων του Αυγεία ήταν ένας από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή απόρησα πολύ. Αναρωτήθηκα, είναι δυνατόν αυτός ο καθαρισμός να είναι στο ίδιο επίπεδο με την εξόντωση του φοβερού λιονταριού της Νεμέας για παράδειγμα; Κάποιες δεκαετίες μετά κατάλαβα ότι ήταν σωστό, αλλά από μία άλλη οπτική γωνία:
Το λιοντάρι της Νεμέας είναι πταίσμα μπροστά στον καθαρισμό που πρέπει να γίνει στη χώρα μας ύστερα από όλα αυτά τα σκάνδαλα που συσσωρεύτηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μετά από όλη αυτή τη συσσώρευση, η εξυγίανση μεταμορφώθηκε πλέον σε τιτάνιο έργο. Πρέπει όμως να γίνει, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια έστω στοιχειώδη Δημοκρατία στην Ελλάδα«.
Ολοκληρώνοντας, ασφαλώς όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε το μεγάλο θέμα της Μακεδονίας, από το οποίο τεκμηριώνεται πως οι πιστωτές μας δεν έχουν στόχο μόνο την υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας – αλλά, επίσης, την εδαφική μας ακεραιότητα, έτσι ώστε να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα το εξαθλιωμένο, φθηνό εργατικό δυναμικό που θα απασχολούν στις επιχειρήσεις που θα μας κλέψουν.
Φυσικά σε συνδυασμό με την πολυπολιτισμική κοινωνία που μάλλον σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα, με τη βοήθεια των μεταναστευτικών ροών – τονίζοντας πως σύμφωνα με τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της CIA, οι μετανάστες αποτελούν ήδη σχεδόν το 20% του εργατικού μας δυναμικού (άρα υπάρχουν περί το 1.000.000 ξένοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα), απασχολούμενοι κυρίως στη γεωργία και ως ανειδίκευτοι (πηγή).*
* Greece has a capitalist economy with a public sector accounting for about 40% of GDP and with per capita GDP about two-thirds that of the leading euro-zone economies. Tourism provides 18% of GDP. Immigrants make up nearly one-fifth of the work force, mainly in agricultural and unskilled jobs. Greece is a major beneficiary of EU aid, equal to about 3.3% of annual GDP (CIA World fact book).
