ΟΤΑΝ κατά τη δεκαετία του 1960 υπουργός Εθνικής Άμυνας του Καραμανλή ήταν ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ, ο επονομαζόμενος και… «βλάχος», γιατί καταγόταν από το Μέτσοβο, όπου διατηρούσε αμπέλια, χωράφια, πρόβατα και έκανε και τον τυροκόμο, πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό σε κάθε από τα ακατοίκητα νησάκια του Αιγαίου να εγκαταστήσουμε ένα τσοπάνη, να του πάρουμε λίγα πρόβατα, να του φτιάξουμε μια στάνη για να μείνει και μια στέρνα για να πίνει νερό και μια φορά το μήνα να περνάει ένα πολεμικό και να του αφήνει λίγα εφόδια και να συντηρείται οικονομικά από τα γαλακτοκομικά προϊόντα που θα έφτιαχνε.
ΑΝ είχαμε ακούσει τότε τον «βλάχο» σήμερα ίσως δεν θα αντιμετωπίζαμε ιστορίες σαν τα Ίμια…
ΑΡΓΟΤΕΡΑ, στη δεκαετία του 1980 η «Αυριανή» έριξε την ιδέα να φτιάξει το κράτος 500 – 1.000 μικρές βίλες και να τις μοιράσει δωρεάν σε μεγάλους ξένους εκδότες, δημοσιογράφους και άλλους διεθνείς επωνύμους για να κατοικηθούν σιγά – σιγά τα ξερονήσια μας με τις καταγάλανες θάλασσές μας και τις πεντακάθαρες ακρογιαλιές μας.
ΟΙ πολιτικοί μας προτίμησαν να δανειστούν 350 δισεκατομμύρια και να τα φάνε ή να τα σπαταλήσουν, παρά να κοιτάξουν το εθνικό συμφέρον.
ΕΤΣΙ τώρα τρέχουμε και δεν φθάνουμε για να βρούμε το δίκιο μας και να υπερασπιστούμε τα εθνικά συμφέροντά μας, ξοδεύοντας πάλι τα μαλλιοκέφαλά μας…
