Όταν ένας γιατρός ή ένας υδραυλικός δεν κόψει απόδειξη, όλοι οι γιατροί και οι υδραυλικοί αυτομάτως γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι ως φοροφυγάδες. Όταν ένας συνδικαλιστής βρεθεί να έχει βάλει “το δάχτυλο στο μέλι”, αυτομάτως τα τρολ κατακεραυνώνουν το συνδικαλισμό. Όταν κάποιοι δικαστές παίρνουν μια απόφαση που θίγει την κοινή λογική και το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τι πρέπει να υποθέσει ο πολίτης για τη Δικαιοσύνη;
Αφορμές οι δικαστές έχουν δώσει ουκ ολίγες τα τελευταία χρόνια, είτε ξεκινώντας απ’ τη θεωρία πως η μόνη περικοπή μισθών που κρίθηκε αντισυνταγματική ήταν αυτή των δικαστικών είτε αν θυμηθεί κανείς τις κατά καιρούς αποφάσεις του Μισθοδικείου είτε αν θυμηθεί κανείς τη δίκη για το σκάνδαλο της Proton Bank, αν κι εδώ δικαιούστε να ρωτήσετε “ποια δίκη της Proton Bank;” ή “ποιο σκάνδαλο;”, αφού οι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσεται δείχνει πως όλοι περιμένουν απ’ το Μεγαλοδύναμο πρώτα να πάρει κοντά του το βασικό κατηγορούμενο, μην τυχόν κι ανοίξει το στόμα του και πει πού πήγαν τα 700 εκατομμύρια ευρώ, μπροστά στα οποία η Τράπεζα Κρήτης ήταν απλώς πενταροδεκάρες.
Πιο πρόσφατο κρούσμα βεβαίως αποτελεί η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων επί της ενοχής των εμπλεκομένων στην υπόθεση της Energa – Hellas Power, αυτών που, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, υπεξαίρεσαν 256,5 εκατομμύρια ευρώ του Ελληνικού Δημοσίου και τα πάρκαραν στην Ελβετία, το μεγαλύτερο παγκόσμιο διαχρονικό πλυντήριο κλεμμένου χρήματος. Όπως μάλιστα λέει το γράφημα, αφενός είχαν δικηγόρο το Βορίδη κι αφ’ ετέρου οι Στουρνάρας- Καμίνης δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο το 2014 να δηλώσουν παράσταση πολιτικής αγωγής.
Μετά την κατακραυγή ο Στουρνάρας είχε αναγκαστεί να ψελίσσει πως ΘΑ παρασταθεί, αλλά, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα αν τελικά όντως παραστάθηκε. Στη συνέχεια πάντως μεταπήδησε στην Τράπεζα της Ελλάδας και μπορεί από εκεί να συνεχίζει να μας χλευάζει ανενόχλητος, με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κι όσων βρίσκονται από πίσω της. Όπως λοιπόν μάθαμε, για τους καταχραστές τέτοιου τεράστιου ποσού του δημόσιου χρήματος δεν υπάρχουν ισόβια, αυτά προφανώς μάλλον επιφυλάσσονται αν κλέψει κανείς ένα κουλούρι επειδή πεινά. Κάτι τέτοιες αποφάσεις είναι που δείχνουν πως σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα απ’ το 1954, τότε που ο αξέχαστος Σταυρίδης μας ανέλυε, στην ταινία “Οι παπατζήδες”, τις ποινές για κλοπή και κατάχρηση στην Ελλάδα.
Στον Αριστείδη Φλώρο της Energa επιβλήθηκε κατά συγχώνευση ποινή κάθειρξης 21 ετών και χρηματική ποινή ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης, του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος και της λαθρεμπορίας.
Στον πατέρα του, Αχιλλέα Φλώρο, επίσης κατά συγχώνευση, ποινή κάθειρξης 14 ετών και χρηματική ποινή 1 εκατομμυρίου ευρώ για τα ίδια αδικήματα, δόθηκε όμως αναστολή στην έκτιση της ποινής με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και εγγυοδοσία ύψους 300 χιλιάδων ευρώ.
Στον Βασίλη Μηλιώνη της Hellas Power επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης δέκα ετών, για το αδίκημα της απλής συνέργειας στην υπεξαίρεση. Δόθηκε αναστολή εκτέλεσης ποινής με την υποχρέωση εμφάνισης σε αστυνομικό τμήμα και επιβολή εγγύησης 70 χιλιάδων ευρώ.
Συνολικά δηλαδή απ’ τα 256,5 εκατομμύρια ευρώ, που κατηγορούνταν ότι υπεξαίρεσαν, πρέπει να επιστρέψουν τα 2,5 και συνεπώς δικαιούνται, με τη βούλα του δικαστηρίου, να κρατήσουν για πάρτη τους τα 254, καθώς δεν είδα να υπάρχει δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, παρά το ό,τι καταδικάστηκαν για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και συνέργεια σε υπεξαίρεση!
Καταπληκτική πραγματικά η απόφαση, εγγυάται πως σε μερικά χρόνια όλοι οι καταδικασθέντες θα μπορούν να συνεχίζουν να προκαλούν την κοινωνία στα τρελά εβδομαδιαία πάρτυ της Μυκόνου και στα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν της Πεντέλης, ξοδεύοντας τα κλεμμένα σε σαμπάνιες και χαβιάρι και Πόρσε Καγιέν χωρίς να μπορεί να τους ακουμπήσει κανείς, αφού “θα έχουν ξοφλήσει το χρέος τους στην κοινωνία”. Και με μια μείωση των ποινών σε επόμενο βαθμό δίκης, μάλλον πρέπει από τώρα να φροντίσουμε να τους κρατήσουμε τραπέζι στη Μύκονο, παρέα ίσως με το Βορίδη και κάποιους δικαστές;
Είναι βεβαίως περισσότερο από προφανές πως όσο κι αν “η Δικαιοσύνη είναι τυφλή”, κάτι τέτοιες καταστάσεις ρίχνουν νερό στο μύλο της ακροδεξιάς, καθώς κάνουν τους πολίτες να πιστεύουν πως “όλοι ίδιοι είναι” κι “ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει”, όπως ακριβώς είχε “σώσει” κι ένας Εβρέν τους Τούρκους, όταν φυλάκισε όλο το παλιό πολιτικό σύστημα και διέλυσε τα τότε κόμματα, ανοίγοντας το δρόμο στους Ισλαμιστές του Ερντογάν. Το μήνυμα λοιπόν που δίνει η απόφαση του δικαστηρίου, όπως τουλάχιστον το κατάλαβα εγώ, είναι ένα και ξεκάθαρο: “Κλέψε και συ -αν μπορείς- 256 εκατομμύρια ευρώ, όλο και κάποιοι δικαστές θ’ αφήσουν να μπορέσεις να τα χαρείς!”
