Κι όμως γίνεται
Η γερμανική εταιρεία απομονώνει την πρωτεϊνική καζεΐνη από το γάλα και τα απόβλητα τυριών και φτιάχνει ίνες που είναι εξαιρετικά απαλές για το δέρμα
Μια επιδέξια επιχειρηματίας επεξεργάζεται γαλακτοκομικά απόβλητα για να κατασκευάζει υφάσματα που είναι ιδιαίτερα ευγενικά για το δέρμα.
Η Άνκε Ντόμασκε, 34 ετών, είναι σχεδιάστρια μόδας. Η γιαγιά της ήταν μοδίστρα το ίδιο η μητέρα της. «Μεγάλωσα με τη ραπτομηχανή», λέει. Στη συνέχεια σπούδασε βιολογία, γιατί αυτό είναι το δεύτερό της πάθος: τα βακτήρια. Ήδη ως φοιτήτρια κέρδισε το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό καινοτομίας Jugend forscht. «Πάντα πίστευα ότι θα πρέπει να αποφασίσω τι θα κάνω τελικά μεταξύ μόδας και βιολογίας», λέει η Άνκε. Όταν ξαφνικά ο πατριός μου αρρώστησε σοβαρά, συνειδητοποίησα ότι η λύση ήταν στον συνδυασμό.
Ο πατριός της αρρώστησε από λευχαιμία το 2009. Δεν ήταν μόνο η χημειοθεραπεία και ο πόνος το πρόβλημά του, αλλά και μια σοβαρή αλλεργία στα ρούχα. «Δεν ξέρανε τι θα μπορούσε να φορέσει», θυμάται η Άνκε. Διάβασα κάπου ότι οι ίνες κατασκευάζονταν από πρωτεΐνες γάλακτος μέχρι να αντικατασταθούν από τις φθηνότερες συνθετικές ίνες στην αγορά.
Έκανε έρευνα και διαπίστωσε ότι οι ίνες γάλακτος θα μπορούσαν να παρασκευάζονται χωρίς χημικά. Άρχισε να πειραματίζεται στο στούντιό της, καθώς δεν είχε εργαστήριο.
Μετά από δύο χρόνια, ο πατριός της ήταν σε θέση να φορέσει το πρώτο μπλουζάκι: φυσικό, χωρίς χημικά και ιδιαίτερα ευγενικό στο δέρμα. Η ίνα μπορεί να πλυθεί κανονικά στους 60 βαθμούς, δεν διαλύεται στη βροχή και είναι πιο ανθεκτική στη διάβρωση από το βαμβάκι.
Το 2011 η Άνκε ίδρυσε την εταιρεία QMilk κοντά στο Ανόβερο και από το 2015 ξεκίνησε μαζική παραγωγή, για την οποία κέρδισε, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Πράσινης Εταιρείας. Από το ληγμένο γάλα, το ξινόγαλα ή τα απόβλητα τυριών παίρνει την πρωτεϊνική καζεΐνη. «Με μια διαδικασία απομονώνουμε την καζεΐνη, την στεγνώνουμε, τη θερμαίνουμε ώστε να είναι ανθεκτική και την περνάμε μέσα από μια συσκευή που μοιάζει με μια μηχανή ζυμαρικών, μόνο οι τρύπες είναι απλώς πολύ, πολύ λεπτότερες, λεπτότερες από μια τρίχα. Έτσι φτιάχνουμε τις ίνες» λέει η Άνκε και διευκρινίζει: «Το γάλα που χρησιμοποιούμε είναι ένα απόβλητο προϊόν το οποίο θα πρέπει να πεταχτεί ούτως ή άλλως επειδή έχει λήξει. Μιλάμε για δύο εκατομμύρια τόνους στη Γερμανία μόνο».
Τα προϊόντα της Άνκε πωλούνται ήδη σε 30 χώρες, από τις ΗΠΑ ως την Κορέα και την Κίνα. Σύντομα μπορεί να επεκτείνει την παραγωγή σε 1.000 τόνους το χρόνο. «Θεωρητικά», λέει η Άνκε «θα μπορούσα να χτίσω ένα ολόκληρο σπίτι από την ίνα γάλακτος, τόσο σταθερή είναι».
Επειδή η ίνα γάλακτος είναι φυσικά αντιβακτηριακή, η Άνκε έχει επίσης υποβάλει αίτηση για έγκριση για να κατασκευάζει επιδέσμους τραυμάτων. «Οι ίνες γάλακτος αφήνουν το δέρμα να αναπνεύσει, είναι ανθεκτικές στο οινόπνευμα και τις χημικές ουσίες και δρουν φυσικά αντιβακτηριακά κατά των E. coli και ακόμη και κατά των σταφυλόκοκκων που είναι από τα πιο επικίνδυνα νοσοκομειακά μικρόβια».
ΠΗΓΗ
