Το Σοβιετικό πόστερ του 1932 που βλέπετε γράφει: «Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα της επανάστασης των εργαζόμενων γυναικών ενάντια στη σκλαβιά της κουζίνας. Πείτε ΟΧΙ στην καταπίεση της οικιακής εργασίας!».
Από το Wikipedia: «Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση η Μπολσεβίκα Αλεξάνδρα Κολλοντάι και ο Βλαντιμίρ Λένιν την έκαναν (την 8η Μαρτίου) επίσημη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση».
Ποιά ήταν και τι πίστευε η Αλεξάνδρα Κολλοντάι;
«Η Κολλοντάι πίστευε ότι, όπως το κράτος, η οικογενειακή μονάδα θα έφθινε από τη στιγμή που το δεύτερο στάδιο του κομμουνισμού θα γινόταν πραγματικότητα. Έβλεπε το γάμο και τις παραδοσιακές οικογένειες ως κληρονομιά της καταπίεσης, βασισμένα σε ιδιοκτησιακά δικαιώματα, ένα εγωϊστικό παρελθόν».
Μέσα από το φεμινιστικό υποκατάστατό της, οι κομμουνιστές είχαν αφαιρέσει από τις γυναίκες μια ασφαλή και τιμημένη κοινωνική ταυτότητα ως σύζυγους και μητέρες, και τις έκαναν εργαζόμενες και σεξουαλικά εμπορεύματα, όμηρους της οικονομίας.
Προφανώς η «Ημέρα της Γυναίκας» δεν είναι για την αναγνώριση των γυναικών για τη χάρη, την ομορφιά, τη γοητεία και την ευφυΐα τους. Πρόκειται για την καλλιέργεια μιας ψευδούς αίσθησης αδικίας και δικαιωμάτων, προκειμένου να τις χειραγωγήσουν.
Η ελίτ χρησιμοποίησε την ίδια τακτική με τους Εβραίους, τους Μαύρους και τους εργαζόμενους και αξιοποίησε αυτές τις ομάδες για την δική της ατζέντα.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι στην πραγματικότητα μίσος κατά των γυναικών και της κοινωνίας που διαπράττεται από την προδοτική αποικιακή εγκαθίδρυση των τραπεζιτών, η οποία περιλαμβάνει πιο «φεμινιστές» πολιτικούς, εκπαιδευτικούς και μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι γυναίκες που συμμετέχουν είναι εργάτες-σκλάβοι και «χρήσιμοι ηλίθιοι».
Είναι ένα απομεινάρι των Κομμουνιστικών κινημάτων του «λαϊκού μετώπου» που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στα 1930 για να παγιδεύσει αφελείς ιδεαλιστές να χρησιμοποιούν κοινοτοπίες που σε κάνουν να νιώθεις καλά όπως «ισότητα», «ειρήνη» και «ανθρώπινα δικαιώματα». Δεν ήξεραν ότι τα κινήματα χρηματοδοτήθηκαν και διοικούνταν από τη Μόσχα. Ο σκοπός ήταν να αποξενώσουν τη διανόηση από τη δική τους κοινωνία και να τους κάνουν επιδεκτικούς της Κομμουνιστικής ατζέντας, σήμερα τελικά, «παγκόσμιας κυβέρνησης». Αυτό φαίνεται ότι σε μεγάλο βαθμό πέτυχε.
Η «Ημέρα της Γυναίκας» έχει σχεδιαστεί για να κάνει τις γυναίκες να νιώθουν καταπιεσμένες, ασχέτως αν οι δυτικές γυναίκες είναι η πιο ευνοημένη γενιά στην Ιστορία. Οι γυναίκες υπόκεινται σε πλύση εγκεφάλου για να πιστέψουν ότι τα συμφέροντά τους είναι ξεχωριστά από αυτά των συζύγων τους, των πατεράδων, των αδερφών, των γιων τους. Η μοντέρνα έκδοση αυτής της προπαγάνδας είναι η «ενδοοικογενειακή βία».
Το πραγματικό όμως νόημα της φράσης «αλλάξτε τον κόσμο» είναι η εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος μέσω του διαίρει και βασίλευε.
Είναι σαν να επιβεβαιώνει την διάσημη αξίωση του Norman Dodd ότι ο Πρόεδρος Rowan Gaither του Ιδρύματος Ford του είπε, το 1954, ότι η ατζέντα ήταν να «μηχανοποιήσει κοινωνικά» τη ζωή στις ΗΠΑ, έτσι ώστε «να μπορεί άνετα να συγχωνευθεί με τη Σοβιετική Ένωση» στο πλαίσιο μιας ελεγχόμενης παγκόσμιας κυβέρνησης από τους τραπεζίτες.
