Αν και ανεπίσημα έχουν ήδη αρχίσει, οι καθοριστικές ζυμώσεις για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην Ιταλία θα ξεκινήσουν μετά τις 23 Μαρτίου, με τις συμμαχίες που θα δημιουργηθούν για την εκλογή των προέδρων της Βουλής και της Γερουσίας. Αμέσως μετά, θα αρχίσουν οι διαβουλεύσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα με τα διάφορα κόμματα, ώστε να δοθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, τόσο για την Ιταλία όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι η ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού, γεγονός που αποτελεί τρόμο στο Ευρωϊερατείο, στην ευρωζώνη και στο Βερολίνο.
Νικήτριες οι αντι-ευρώ δυνάμεις
Το νέο εκλογικό σύστημα στην Ιταλία είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και καθυστερεί τις διαδικασίες. Για να εξασφαλιστεί ο σχηματισμός κυβέρνησης, ένα πολιτικό μπλοκ ή μία συμμαχία πολιτικών δυνάμεων, θα πρέπει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία του 50% συν ενός εκ των 630 βουλευτών και το 50% συν ενός εκ των 315 γερουσιαστών.
Ισχυρότερη πολιτική δύναμη αναδείχτηκε η συμμαχία της “Λέγκας” ( Πρώην Λέγκα του Βορρά) του Ματέο Σαλβίνι με 17,7% των ψήφων και 117 έδρες,με τη “Forca Italia” του Σίλβιο Μπερλουσκόνι με 14,4% και 102 έδρες και τους “Αδελφούς της της Ιταλίας” με 4,2% και 28 έδρες- και συνολικά 247 έδρες. Μεταξύ των τριών συμμάχων έχει προσυμφωνηθεί ότι, όποιο κόμμα λάβει περισσότερους ψήφους θα είναι εκείνο που θα προτείνει Πρωθυπουργό για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, η πρώτη ανάθεση Πρωθυπουργίας από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα θα πρέπει λογικά να γίνει στον Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος παραμένει σταθερά εχθρικός απέναντι στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης υπο τον Ματέο Σαλβίνι τον οποίο σκόπιμα τα συστημικά ΜΜΕ αποκαλούν ακροδεξιό προφανώς για να τον απαξιώσουν, αποτελεί τον μεγαλύτερο εφιάλτη για την ευρωζώνη.
Πολλά εξαρτώνται απο τη στάση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων που έλαβε 32% των ψήφων και 235 έδρες. Ο τριαντενιάχρονος αρχηγός του Λουίτζι ντι Μάιο που υποδείχτηκε στην ηγεσία του κόμματος από τον αντισυστημικό, απρόβλεπτο και αντιφατικό Μπέμπε Γκρίλο,έχει επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στην ευρωζώνη. Ο ίδιος πριν τις εκλογές έχει πάρει πίσω παλαιότερες αντι-ευρώ θέσεις και δηλώσεις του Γκρίλο και άλλων στελεχών του κόμματος και είναι άγνωστο τι θα πράξει στη σημερινή πραγματικότητα.
Το κίνημα των Πέντε Αστέρων προεκλογικά ήταν αρνητικό σε κυβερνητικές συμπράξεις με άλλα κόμματα. Για το λόγο αυτό, αλλά και για να μην υποστεί κυβερνητική φθορά, είναι πιθανό να στηρίξει μια κυβέρνηση υπό τον Ματέο Σαλβίνι χωρίς να συμμετέχει το κόμμα του με θέσεις στο Υπουργικό συμβούλιο, χωρίς να αποκλείεται και κάτι τέτοιο.
Εκείνο που αποκλείεται εκ των πραγμάτων είναι, μια κυβέρνηση υπο την ηγεσία του μέχρι πριν της εκλογές κυβερνώντος ευρωϋποτακτικού “Δημοκρατικού Κόμματος” το οποίο καταποντίστηκε στις εκλογές με 19,8%, με συνέπεια ο “ευρώφιλος” Ματέο Ράντζι να υποχρεωθεί να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος. Το Αριστερό κόμμα “Ελεύθεροι και Ίσοι” περιορίστηκε στο 3,2% των ψήφων.
Κυβέρνηση “ειδικού σκοπού”
Ένα από τα μετεκλογικά σενάρια που διαδίδει και στο οποίο προφανώς θα επιμείνει το κατεστημένο του Βερολίνου, είναι η κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» με εξωκυβερνητικό Πρωθυπουργό και Υπουργούς, η οποία θα επιχειρήσει την διατήρηση του σημερινού ευρωκατεστημένου. Όμως, ο διακριτικά “ευρώφιλος” Ιταλός Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα, δεν μπορεί παρά να εμπιστευτεί τη διερευνητική εντολή σε όποιον δείξει ότι μπορεί να εξασφαλίσει πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, δεν αποκλείεται να δούμε καταστάσεις αποστασίας βουλευτών απο το ένα κόμμα στο άλλο, με σκοπό τη δημιουργία ελεγχόμενου κυβερνητικού σχήματος.
Όποιοι κι αν είναι οι νέοι κυβερνητικοί σχηματισμοί, το εχθρικό προς την ΕΕ αποτέλεσμα των εκλογών δύσκολα ανατρέπεται μεσομακροπρόθεσμα. Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο αντιμετωπίζουν με τρόμο την ισχυροποίηση δυνάμεων με αντιευρωπαϊκή ατζέντα, στην τρίτη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, και μάλιστα τη χρονική στιγμή που η Ε.Ε. ετοιμάζεται να προωθήσει μείζονες οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Η μετανάστευση, η οικονομία και ένα γενικό συμπέρασμα
Περισσότεροι από 600.000 πρόσφυγες και μετανάστες κυρίως εισέρευσαν στην Ιταλία από το 2013, στα πλαίσια της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων της ΕΕ, με σκοπό την απονεύρωση των εθνών-κρατών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ισχυρά ανακλαστικά στην κοινωνία της Ιταλίας, τα οποία διοχετεύτηκαν εκλογικά σε κόμματα όπως η Λέγκα και η Forca Italia που αντιτίθενται σφόδρα στα ανοιχτά σύνορα για τους μετανάστες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών Ματέο Σαλβίνι χρησιμοποίησε το σύνθημα “Πρώτα η Ιταλία”, που από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 πρώτος ανέδειξε ο Ανδρέας Παπανδρέου ( Πρώτα η Ελλάδα)
Η Ιταλική οικονομία συνθλίβεται μέσα στην ευρωζώνη, με το δημόσιο χρέος της να έχει περίπου διπλασιαστεί τα τελευταία οχτώ χρόνια. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της παραμένει κατά 5,7% χαμηλότερο από τα επίπεδα πριν από την κρίση. Το 2016, περίπου 18 εκατομμύρια άνθρωποι κινδύνευαν από τη φτώχια και η ανεργία ανέρχεται σε περισσότερο από 11%.
Γεγονός είναι πως, τα κόμματα που κρατούν τα κλειδιά της επόμενης μέρας στην Ιταλία είναι εκείνα που βλέπουν εχθρικά την ευρωζώνη και δεν εμπιστεύονται τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο στους χειρισμούς που έχουν επιβάλει τα τελευταία χρόνια στον ευρωπαϊκό νότο. Για όλα τα παραπάνω, έρχονται δύσκολες μέρες για την γερμανική κατοχή της Ευρώπης.
