Του Adam Grey (Faith and Heritage) / ΚΟ
Είναι Μάρτιος και αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα για το ετήσιο τελετουργικό του τουρνουά καλαθοσφαίρισης ανδρών NCAA(13/3/2018 – 2/4/2018), γνωστό και ως “March Madness”. Οι λευκοί έχουν απομακρυνθεί σταθερά από το μπάσκετ από τις δεκαετίες ’70 – ’80, όταν το κίνημα του ‘Black Power’ εισήγαγε την κουλτούρα του στην ABA (American Basketball Association / Αμερικανική Ένωση Καλαθοσφαίρισης) και οι ‘slam dunkers’“Dr. J.” Julius Erving, Ralph Sampson και Michael Jordan ανέλαβαν το NBA. Από τότε ο αριθμός των λευκών Αμερικανών ανδρών που συμμετέχουν στο άθλημα έχει μειωθεί σταθερά, μέχρι που ο μαύρος σχολιαστής του ESPN Michael Wilbon ρώτησε γιατί δεν υπήρχαν λευκοί Αμερικανοί στο 2006 All-Star Game NBA.
Η αθλητική ιστοσελίδα “The Undefeated” που υποστηρίζεται από την ESPN και ανήκει σε μαύρους Αμερικάνους, παρουσίασε ένα άρθρο το 2016 σχετικά με το θέμα του εξαφανισμένου λευκού παίκτη μπάσκετ της Αμερικής. Οι πέντε λευκοί άνδρες που συμφώνησαν να μιλήσουν για το θέμα υποστήριζαν με μία φωνή τις διαμαρτυρίες των μαύρων παικτών ενάντια στον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ και αγαπούσαν τη μουσική hip-hop. Ένας από αυτούς, ο Chandler Parsons, σκέφτηκε ότι ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχουν περισσότεροι λευκοί Αμερικανοί στο πρωτάθλημα είναι λόγω της γενετικής κατωτερότητας των λευκών.
«Το NBA είναι μια συλλογή από μερικούς από τους πιο αθλητικούς τύπους στον κόσμο. Και οι λευκοί τύποι δεν είναι τόσο αθλητικοί», είπε.
Ίσως ο συνδυασμός του αυτο-μίσους που έχει ο σύγχρονος λευκός και της απωθητικής κουλτούρας του hip-hop είναι η εξήγηση γιατί τόσοι λευκοί γονείς δεν ενθαρρύνουν τα αγόρια τους να ασχοληθούν σοβαρά με το μπάσκετ. Ο πρώην παίκτης της NBAκαι αναλυτής του ESPN Tim Legler, λέει:
«Ένας λευκός παίκτης που θέλει να πετύχει στο μπάσκετ, πρέπει να έχει κότσια. Πρέπει να έχει αυτή την ανταγωνιστική νοοτροπία και να παίζει με ένα τσιπ στον ώμο του».
Αυτό συμβαίνει όταν είστε μια περιφρονημένη μειοψηφία.
Ο Wilbon έκανε λάθος να απορρίπτει τον παράγοντα της αντι-λευκής φυλετικής διάκρισης ως μέρος του λόγου για τον οποίο τα λευκά αμερικανάκια αποφεύγουν το μπάσκετ. Για να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο σήμερα σημαίνει να βυθιστείς σε μια κυρίως μη λευκή κουλτούρα, στην οποία οι λευκοί μπασκετμπολίστες είναι μειοψηφία και οι λευκοί μπασκετμπολίστες αναμένεται να υιοθετήσουν την μαύρη κουλτούρα της πλειοψηφίας σε ντύσιμο, ομιλία και στάση. Το να είναι κανείς αυθεντικός, παραδοσιακός λευκός χριστιανός στο μπάσκετ είναι σαν να είναι ένα πορτοκαλί ελάφι την πρώτη ημέρα της κυνηγετικής περιόδου.
Ωστόσο, όσο οι λευκοί μπασκετμπολίστες και οπαδοί έχουν αγκαλιάσει την black thug κουλτούρα, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη ασυγχώρητη αμαρτία της λευκότητάς τους. Το σκάνδαλο του 2014 σχετικά με τον πρώην ιδιοκτήτη των Clippers του Λος Άντζελες Ντόναλντ Στέρλινγκ ήταν ένα παράδειγμα του πόσο αντι-λευκό έχει γίνει το άθλημα του μπάσκετ τα τελευταία πενήντα χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ο Στέρλινγκ είναι εβραϊκής καταγωγής και ότι έκανε τις παρατηρήσεις του “no-blacks-please” στην ερωμένη του, (διάβασε εδώ) κάπως το περιστατικό έγινε ένας «μώμος» για την ψυχή της λευκής χριστιανικής Αμερικής. Πω,πω…
Η παραίτηση των λευκών από το μπάσκετ είναι κατανοητή δεδομένης της σημερινής εχθρότητας του αθλήματος προς τους λευκούς, αλλά είναι ντροπή επειδή οι λευκοί Χριστιανοί Αμερικανοί κυριολεκτικά εφεύραν το μπάσκετ. Ο JamesNaismith ήταν ένας λευκός Καναδο-Αμερικανός γιατρός που φοιτούσε στη Διεθνή Σχολή Κατάρτισης της YMCA στοSpringfield της Μασαχουσέτης το 1891 όταν ο επιθεωρητής Δρ.Luther Gulick του ζήτησε να βρει ένα παιχνίδι που θα ήταν ενδιαφέρον, εύκολο να το μάθει κανείς και θα μπορούσε να παιχτεί σε εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Από το 1844, η YMCA, δηλαδή η “Young Men’s Christian Associations”υπήρχε για να προσελκύσει νέους ανθρώπους στον Χριστό και να παρέχει υγιεινούς τρόπους ψυχαγωγίας ως μέρος της ιεραποστολικής προσέγγισης της YMCA στους νέους (Η YMCAπου τα αρχικά της σημαίνουν “Χριστιανικοί Σύλλογοι Νεαρών Αντρών”, ιδρύθηκε το 1844 από τον Άγγλο χριστιανό George Williams, ο οποίος ήθελε να συνδυάσει την αθλητική ζωή του νέου με τις χριστιανικές αρχές).
Ο Naismith πήρε ένα τελάρο που είχε μέσα ροδάκινα, το κάρφωσε στο τοίχο του γυμναστηρίου και έριξε μια στρογγυλή μπάλα μέσα από αυτό. Το μπάσκετ γεννήθηκε. Από τα παραρτήματα τηςYMCA εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε ολυμπιακό άθλημα στους θερινούς ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου του 1936.
Η λευκή χριστιανική Αμερική που δημιούργησε το μπάσκετ εκπροσωπήθηκε στην εξαιρετική ταινία του 1986 “Hoosiers”. Εκεί ο Gene Hackman απεικόνιζε έναν σκληρό προπονητή μπάσκετ που ξεπέρασε τους δικούς του δαίμονες ανυψώνοντας μια μικρή ομάδα μπάσκετ από την Ιντιάνα στο να κατακτήσει τον πολιτειακό τίτλο. Μάλιστα, η λευκή ομάδα της μικρής πόλης νίκησε μια “integrated” (ανάμικτη/πολυφυλετική) ομάδα από τη μεγάλη πόλη. Αυτού του είδους οι integrated ομάδες που χρησιμοποιούνται ως απόδειξη των «πολιτικών δικαιωμάτων» όπως απεικονίζονται στο“Glory Road” και στην ταινία αμερικάνικου ποδοσφαίρου“Remember the Titans” δεν είναι το αληθινό τέλος-καλό-όλα-καλά της αθλητικής ιστορίας. Οι ρίζες του μπάσκετ είναι ξεχασμένες στην ιστορία των λευκών της Αμερικής.
Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο λευκός θρύλος τουNBA Jerry West κοσμεί ακόμα κάθε προϊόν του NBA, ως το λογότυπο του πρωταθλήματος. Αλλά πριν υπάρξει ο LeBronJames, ο Michael Jordan και ο Dr. J, υπήρχε ο John Havlicek, οJerry West, ο Pete Maravich, ο Bob Cousy και πολλοί άλλοι. Ακόμη και μετά τον «ένδοξο ερχομό» του ΝΒΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 -90, οι λευκοί παίκτες όπως ο John Stocktonκαι ο Chris Mullin συνέχισαν να υπερέχουν. Παρά την πλημμύρα των έγχρωμων και τις εισαγωγές από το εξωτερικό, εξακολουθεί να υπάρχει μια χούφτα λευκών Αμερικανών που παίζουν πολύ καλά στο NBA σήμερα. Η φυλετική ανισότητα δεν είναι πολύ διαφορετική στο NCAA.
Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του φετινού March Madness λίγες ομάδες θα έχουν ένα πλειοψηφικό λευκό ρόστερ. Οι περισσότερες από τις μεγάλες ομάδες θα έχουν λίγους ή και καθόλου λευκούς παίκτες. Ακριβώς όπως με τη μετατροπή της Αμερικής από ένα κράτος λευκών χριστιανών σε ένα μη λευκό κοσμικό κράτος, οι αναλυτές, οι οπαδοί, οι προπονητές και οι παίκτες που συμμετέχουν στο μπάσκετ γνωρίζουν ακριβώς τι συμβαίνει, αλλά είτε χαίρονται για αυτό είτε φοβούνται να μιλήσουν εναντίον του. Σε αντίθεση με τον μύθο του Χόλυγουντ, οι λευκοί άνδρες «μπορούν να πηδήσουν» και είναι συχνά τόσο καλοί ή καλύτεροι στο μπάσκετ από τους μαύρους. Εάν οι λευκοί άνθρωποι έχουν την επιθυμία να ξαναγίνουν δύναμη στο άθλημα, είναι δυνατόν με βάση την επίδοση.
ΚΟ: Προφανώς η φρενήρης ατεντοκουμπομανία στην χώρα μας (που έχει παράδοση στο μπάσκετ) δεν έχει διαφορετικό υπόβαθρο και σκοπό. Μέσω ενός ικανού αθλητή (που στο κάτω – κάτω, δεν δοξάζει την Ελλάδα περισσότερο από τον Πετρούνια και την Στεφανίδη ή την Εθνική Ποδοσφαίρου του 2004), υπόγεια δουλεύει στις συνειδήσεις των νέο-Ελλήνων ώστε να αποδεχθούν την μετάλλαξή τους σε μια “integrated” πολυφυλετική πληθυσμιακή ομάδα που όλοι είναι «Έλληνες» και ίσως ακόμα πιο βαθιά, την εξύψωση της μαύρης “power” φυλής και την ενοχοποίηση της λευκής.
ΚΟ / πηγή
