Στὸ συγκεκριμένο ἠχητικὸ ἀπόσπασμα ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἐξηγεῖ γιατί οἱ μεμονωμένες ἀποτειχίσεις ἐν ὄψει σοβαρῶν θεμάτων δογματικῆς ἀλλοίωσης καταλήγουν σὲ ἀποτυχία, ἐνῶ οἱ μαζικὲς μποροῦν νὰ ἔχουν θετικὸ ἀποτέλεσμα ὡς μέσον ἀντίδρασης κατὰ τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Συνεπῶς, ὁ παπα-Γιώργης δέχεται ἐννοεῖται τὴν «ἀποτείχιση», ἀλλὰ κατόπιν συντονισμοῦ, ἄνευ «καπετανάτων» καὶ ἐγωισμῶν. Ἂς προσέχουμε λοιπὸν τὶς πατερικὲς θέσεις καὶ τὰ λεγόμενα τοῦ πατρός, εἰδάλλως θὰ καταλήγουμε σὲ ἠθελημένες ἢ ἀθέλητες παρερμηνεῖες.
