Ηγουμενίτσα. Μια κλασική ελληνική επαρχιακή πόλη, με πολύ… τσιμέντο, χτισμένη στα χρόνια της αντιπαροχής -με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Μια πόλη που αναπτύχθηκε γύρω από το πολύ σημαντικό λιμάνι της, μια πόλη κατά κάποιον τρόπο εμπορική και κυρίως μια πόλυ που αναπτύχθηκε οικιστικά ως… σταθμός. Ενδιάμεσος σταθμός συγκεκριμένα. Ενδιάμεσος σταθμός για την Κέρκυρα και κυρίως ενδιάμεσος σταθμός για τα ιταλικά λιμάνια.
Αλλά όπως αποδεικνύει το βραβείο που μόλις κέρδισε ο δήμος Ηγουμενίτσας η ομορφιά μιας πόλης δεν έχει απαραίτητα σχέση με την ποιότητα ζωής σε αυτή, με τα όσα κινούνται, γίνονται σε αυτή και έχουν επίπτωση στη ζωή των κατοίκων της.
Η Ηγουμενίτσα κέρδισε ένα καινούργιο βραβείο αστικής κινητικότητας για το 2017 που αφορά τις πόλεις με «λιγότερους από 50.000 κατοίκους». Ενα βραβείο που απονέμεται από την Κομισιόν.
Σύμφωνα με την Επιτροπή, ο Δήμος Ηγουμενίτσας βραβεύτηκε για την «υποδειγματική δουλειά του για την ενημέρωση των κατοίκων ως προς τα οφέλη της βιώσιμης κινητικότητας, συμπεριλαμβανομένων όσων ζουν σε κοντινές μικρές πόλεις».
Ειδικότερα, οι κάτοικοι μπορούσαν να επωφεληθούν από τη δωρεάν μεταφορά με λεωφορείο σε επιλεγμένες ώρες, να λάβουν μέρος σε εκδηλώσεις ποδηλασίας που διοργανώνονται κατά μήκος του παράκτιου μέτωπου της πόλης και να συμμετάσχουν σε μια πολιτιστική πεζοπορία μέσα στο δάσος. Επίσης, διεξήχθησαν σεμινάρια για τη βιώσιμη κινητικότητα με μαθητές δημοτικών σχολείων, ενώ διοργανώθηκε έκθεση ζωγραφικής για μαθητές σχολείων σχετικά με τα οφέλη της ποδηλασίας και του περπατήματος. Η πόλη διοργάνωσε ακόμα έναν φωτογραφικό διαγωνισμό στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, βραβεύοντας το φωτογράφο με την καλύτερη εικόνα βιώσιμης κινητικότητας με ποδήλατο.
Οι πόλεις Λιντάου (Γερμανία) και Τίβατ (Μαυροβούνιο) ήταν επίσης φιναλίστ στη νέα αυτή κατηγορία βραβείων.
Τέλος, η Βιέννη (Αυστρία) έλαβε το βραβείο Europeanmobilityweek για μεγάλους δήμους, ενώ η Τούρντα (Ρουμανία) έλαβε το βραβείο για τον σχεδιασμό βιώσιμης αστικής κινητικότητας (Sustainable Urban Mobility Planning).
