Με νωπή από χθες τηνμνήμη της εθνικής επετείου του 1821 καθώς δόθηκε σήμερα λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα στη δημοσιότητα η εγκύκλιος της «Ιεράς»,μέχρι πρότινος και οικουμενιστικής πλέον Μητροπόλεως Φλωρίνης δια της οποίας ενημερώνει τον λαό ότι απαγόρευσε την τέλεση κάθε ιεροπραξίας σε όσους ιερομονάχους διακόψαμε το μνημόσυνο του μητροπολίτη μας θυμήθηκα τον στρατηγό Μακρυγιάννη που γράφει: “Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν…Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:
«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας»”.
Θυμήθηκα και την Προφητική Επιστολή του ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ του ΝΕΩΤΕΡΟΥ της Οπτίνα ( + 1927), στην οποία γράφει: «…Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θά ενεργεί μέ πονηρία με σκοπό νά ελκύση εντός της αιρέσεως εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. Δέν θά αρχίσει κατ’ ευθείαν νά απορρίπτη τά δόγματα της Αγίας Τριάδος, την θεότητα του Ιησού Χριστού και την αρετή της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίση ανεπαισθήτως να διαστρέφη τις διδασκαλίες και τούς θεσμούς της Εκκλησίας και τό πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τούς Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τίς πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις τήν πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θά πάρουν τήν εξουσίαν επί της Εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς των υπηρέτας παντου, οι δέ πιστοί θά καταφρονώνται.
Ο Κύριος είπεν: «από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς» και έτσι από τούς καρπούς των, όπως επίσης και από τις ενέργειες των αιρετικών αγωνίσου νά διακρίνης αυτούς από τους αληθινούς ποιμένας. Αυτοί είναι πνευματικοί ληστές, λεηλατούντες τό πνευματικόν ποίμνιον και θά εισχωρούν εις τήν αυλήν των προβάτων (την Εκκλησίαν) αναβαίνοντες αλλαχόθεν (και όχι απο την πύλην), όπως ακριβώς προείπεν ο Κύριος. Θά εισχωρούν παρανόμως,μεταχειριζόμενοι βίαν και καταπατούντες τους θείους θεσμούς. Ο Κύριος τους αποκαλεί κλέπτας (Ιω. ι’, 1). Πράγματι, το πρώτο έργο που θά κάνουν θά είναι οδιωγμός των αληθινών ποιμένων, η φυλάκισης και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θά είναι αδύνατον σ’ αυτούς νά λεηλατήσουν τά πρόβατα.
Γι’ αυτό παιδί μου όταν ίδης την παραβίασιν της πατερικής παραδόσεως και της Θείας Τάξεως εις την Εκκλησίαν, της Τάξεως που εγκαθιδρύθη από τόν ίδιο τόν Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και πρός το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θά διαστρέφουν την Αγίαν Πίστιν (Ορθοδοξίαν) ανεπαισθήτως μέ σκοπό νά επιτύχουν, καλύτερα νά παραπλανήσουν και δελεάσουν τούς απείρους στά δίκτυα τους. Ο διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον εναντίον των ποιμένων, αλλά εναντίον όλων των υπηρετών του Θεού, διότι όλοι εκείνοι που θα κυβερνώνται από την αίρεσιν δεν θα ανέχονται την ευσέβειαν. Νά αναγνωρίζης αυτούς τούς λύκους μέ ένδυμα προβάτων, από τίς υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη τους για την εξουσία. Θα είναι συκοφάντες, προδότες, ενσπείροντες πανταχού έχθραν και κακίαν. Οι αληθινοί υπηρέται του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τόν πλησίον και είναι υπήκοοι εις τήν Εκκλησίαν.
Οι Μονάζοντες θά καταπιέζονται μεγάλως από τους αιρετικούς και ο μοναχικός βίος θά περιφρονείται. Τά Μοναστήρια θά λιγοστεύσουν, ο αριθμός των μοναχών θά μειωθεί και αυτοί που θά μένουν θά υποφέρουν ποικίλους εκβιασμούς. Αυτοί οι εχθροί του μοναχικού βίου τέλος πάντων έχοντες εμφάνισιν μόνον ευσεβείας, θά προσπαθούν νά ελκύουν τούς μοναχούς μέ τό μέρος των, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και γήινα αγαθά, κακοποιούντες τούς αντιτιθεμένους σ’ αυτούς με διώξεις.
Αυτές οι κακοποιήσεις θά προξενούν μεγάλη απόγνωση στούς ολιγοψύχους, αλλά εσύ παιδί μου να χαίρεσαι διότι έχεις ζήσει μέχρι τούτον τον καιρόν, επειδή σύμφωνα με τόν λόγον του Κυρίου (Ματθ., ι’, 32), πιστοί τότε, πού δέν έχουν δείξει τίποτα άλλες αρετές, θά λάβουν στεφάνους μόνον και μόνον επειδή εστάθησαν στερεοί είς την πίστιν. Νά φοβησαι τόν Κύριον παιδί μου.
Να φοβήσαι μήπως απωλέσης τόν στέφανον που ετοιμάσθηκε γιά σένα. Να φοβήσαι μήν αποβληθής παρά του Κυρίου εις τό σκότος το εξώτερον και την αιώνιον κόλασιν. Στέκε ανδρείως εις την πίστιν και εάν είναι αναγκαίον υπόμενε διωγμούς και άλλες θλίψεις διότι ο Κύριος θά είναι μαζί σου’ και οι άγιοι Μάρτυρες και Ομολογηταί θά βλέπουν με χαρά τούς αγώνας σου.
Όμως αλλοίμονον στούς μοναχούς σ’ αυτές τις ημέρες που θά είναι δεμένοι μέ υπάρχοντα και πλούτη, οι οποίοι ένεκα της αγάπης, της «ειρήνης» θά ειναι έτοιμοι νά υποταχθούν εις τους αιρετικούς.Αυτοί θά αποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους μέ τό νά λένε «εμείς συντηρούμε και σώζομε τό μοναστήρι, και ο Κύριος θά μας συγχωρήση». Οι ταλαίπωροι και τυφλοί δέν αντιλαμβάνονονται ότι διά μέσου της αιρέσεως οι δαίμοντες θά εισέρχονται στό μοναστήρι, το οποίον δεν θα είναι πλέον τότε ένα άγιο μοναστήρι, αλλά γυμνοί τοίχοι από όπου η χάρις θα αποχωρεί. (Εδώ ενθυμούμεθα το πρόσφατο θαύμα στον Σχοινά Ημαθίας που έγινε έξω από το άγιο βήμα).
Ο Θεός οπωσδήποτε ειναι ισχυρότερος από τούς εχθρούς και ποτέ δέν θά εγκαταλείψη τούς υπηρέτας του. Αληθινοί Χριστιανοί θα ευρίσκονται έως τέλους αιώνος τούτου, μόνον πού θα προτιμούν να ζουν σέ απομακρυσμένους και ερημικούς τόπους. Νά μήν φοβησαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβήσαι τήν ολέθριον αίρεσιν, διότι αυτό ειναι πού μας γυμνώνη από τήν θεία χάρη και μας χωρίζει από τον Χριστόν. Αυτός είναι και ο λόγος διά τόν οποίον ο Κύριος μας έδωσε τήν εντολή να θεωρούμε τούς αιρετικούς σαν Χριστοκαπήλους και ειδωλολάτρας. Και έτσι παιδί μου ενδυνάμου μέ την χάριν του Ιησού Χριστού. Βιάσου νά ομολογήσεις υπέρ της πίστεως και νά υπομένεις θλίψεις σάν καλός στρατιώτης του Κυρίου Ιησού Χριστού (2 Τιμ. Β’, 1-3), ο οποίος είπε «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τόν στέφανον της ζωής» (Αποκ. β’, 10).
Είς Αυτόν σύν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι άς είναι Δόξα, Τιμή και Κράτος εις αιώντα αιώνων. Αμήν.
Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμενος σέ μοναχούς, πού εἶχαν ταλαιπωρηθεῖ ἀπό τούς ἀρειανούς, τούς συμβουλεύει πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν τούς διωγμούς. Γράφει λοιπόν ὁ Ἅγιος: «Σᾶς παρακαλῶ νά μή ἀπογοητεύεσθε ἀπό τίς θλίψεις, ἀλλά νά ἀνανεώνεσθε στήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη καί καθημερινά νά αὐξάνετε τό ζῆλο σας, γνωρίζοντας ὅτι σέ σᾶς πρέπει νά διασωθεῖ τό ὑπόλειμμα τῆς εὐσεβείας, τό ὁποῖο ἐρχόμενος ὁ Κύριος θά βρεῖ στή γῆ. Ἐάν διώχθηκαν ἐπίσκοποι (τότε, τώρα υπάρχουν τέτοιοι επίσκοποι;) ἀπό τίς Ἐκκλησίες τους, αὐτό νά μή σᾶς ταράσσει.
Ἐάν ἀναδείχτηκαν προδότες ἀπό τούς κύκλους τῶν κληρικῶν, οὔτε αὐτό νά κλονίζει τήν ἐμπιστοσύνη σας στό Θεό. Διότι δέν εἶναι τά ὀνόματα αὐτά πού μᾶς σώζουν, ἀλλά οἱ προαιρέσεις καί ἡ ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν Κτίστη μας. Θυμηθεῖτε ὅτι καί στήν περίπτωση τῆς ἐπιβουλῆς κατά τοῦ Κυρίου μας, ἐνῶ τόν δόλον σχεδίασαν οἱ ἀρχιερεῖς καί γραμματεῖς καί πρεσβύτεροι, λίγοι ἀπό τόν λαό ἦταν αὐτοί, πού παραδέχονται γνησίως τό λόγο, καί ὅτι δέν σώζεται τό πλῆθος, ἀλλά οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ.
Νά μή σᾶς πτοεῖ ὁ πολύς ὄχλος, τά πλήθη πού μεταφέρονται ἀπό ἀνέμους, ὅπως τό νερό τῆς θάλασσας. Καί ἕνας μόνο ἐάν σωθεῖ, ὅπως ὁ Λώτ στά Σόδομα, ὀφείλει νά μένει ἀμετακίνητος στήν ὀρθή γνώμη, διατηρώντας τήν ἐλπίδα στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος δέν θά ἐγκαταλείψει τούς ὁσίους του».
Αυτά ας μην τα λησμονούμε!
