Έπειτα έκανε λόγο για συνεργασία μεταξύ τους, υπό την ανάγκη αντιμετώπισης του υλιστικού λαϊκισμού και τον κίνδυνο στέρησης της γνήσιας πίστης για τον σύγχρονο άνθρωπο!
Εννοείται πως ο Μητροπολίτης Ρόδου συμφωνεί 100%, ούτε λόγος.
Αντιλαμβάνεται έτσι ο καλοπροαίρετος αναγνώστης τον Οικουμενιστικό κατήφορο, τη διγλωσσία και τη σύγχυση της πλάνης. Βαριά κληρονομιά όλα τούτα τα παράδοξα του Κολυμπαρίου.
Επιβάλλεται η συνεργασία των εκκλησιών«Στην Εποχή που διανύομε, οι Εκκλησίες διαφορετικών δογμάτων χρειάζεται να συνεργαστούν μεταξύ τους, καθώς αναδύονται νέες προκλήσεις στον κόσμο μας σήμερα, από το ονομαζόμενο υλιστικό λαϊκισμό, του οποίου οι ακόλουθοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνον για αλλά πράγματα, και εθελοτυφλούν για το πνεύμα. Για αυτούς ο Θεός φαίνεται εντελώς εκτός τόπου. Συνεπώς, θα μπορούν να στερηθούν τη γνήσια πίστη, ελπίδα και ευσπλαχνία. Όταν ο Θεός είναι εντελώς απών στην καθημερινή ζωή, θα είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και αδύνατον, για τους ανθρώπους να είναι πραγματικοί άνθρωποι, και να συμπεριφέρονται στους άλλους συνανθρώπους ως ίσοι. Ο «εαυτός» ή το εγώ», θα γινόταν η μοναδική αναφορά για οποιαδήποτε αξία ή συμπεριφορά. Ο τρόπος που μια τέτοια εκλαΐκευση ωθεί την παρουσία του Θεού εκτός θέασης, δυστυχώς υπονομεύει την οικουμενικότητα της αδελφοσύνης πάνω στην οποία η κάθε κοινωνία βρίσκει σταθερότητα και ασφάλεια. Ανυπαρξία Θεού, σημαίνει ανυπαρξία αδελφοσύνης. Εάν δεν υπάρχει αδελφοσύνη, τότε η πολιτική και η δύναμη, είναι τα μόνα μέσα για αυτούς που την οικειοποιούνται, ως ένα τρόπο για να σκλαβώσουν άλλους και δεν μπορούν ποτέ να ασκήσουν πραγματική υπηρεσία προς τους ανθρώπους».
