Θεόδωρος Κατσανέβας
Σύμφωνα με όλες τις συστημικές δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί λάθος την ένταξη της χώρας μας στο ευρώ και ένα ποσοστό της τάξης του 25-30%,θεωρεί ότι πρέπει να αποχωρήσουμε άμεσα από την ευρωζώνη. Υπενθυμίζουμε ότι, στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, το 62% του ελληνικού λαού ψήφισε “όχι πάση θυσία στο ευρώ”. Και όλες οι συστημικές δημοσκοπήσεις, δείχνουν αυξανόμενο το κύμα του ευρωσκεπτικισμού.
Το τελευταίο ευρωβαρόμετρο που έγινε το καλοκαίρι του 2017, έδειξε ότι, το 69% του ελληνικού λαού διάκειται εχθρικά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγουν και όλες οι επιμέρους δημοσκοπήσεις όπως και η τελευταία του ερευνητικού οργανισμού διανΕΟσις που έγινε από την ΜΡΒ. Όσον αφορά ειδικότερα την ευρωζώνη, παραμένει ακόμα ένα μέρος των πολιτών που είναι επηρεασμένοι από την ασύδοτη, την ανεκδιήγητη τρομοκρατία από τα συστημικά ΜΜΕ που επιμένουν ότι, αν γυρίσουμε στη δραχμή θα πέσουμε στα βράχια.
Πρόκειται για μια εντέχνως διαδεδομένη φοβία που δεν έχει λογική αλλά στηρίζεται στη συνεχή επανάληψη με την οποία χτίζεται μια εξωπραγματική πραγματικότητα στο μυαλό πολλών ατόμων που βομβαρδίζονται καθημερινά από τα ψέματα και τις στρεβλώσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ και των δοσίλογων ψευτοαναλυτών του συτήματος. Είναι η μεταμοντέρνα αναπαραγωγή του κλασσικού ιστορικού Γκεμπελικού δόγματος “πες, πες ψέματα, όλο και κάτι μένει στο τέλος”
Παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να αντιπαρέρχεται άκριτα το γεγονός ότι, με την ένταξή μας στην ευρωζώνη βιώνουμε μια απέραντη φτωχοποίηση η οποία συνεχώς χειροτερεύει παρ’ όλες τις εκάστοτε εξαγγελίες περί του αντιθέτου για την ανάπτυξη που έρχεται και συνεχώς αναβάλλεται. Το επιχείρημα ότι, τα σημερινά μας βάσανα οφείλονται σε χρέη που σωρεύτηκαν από το παρελθόν, έχει πλέον κουρελιαστεί από τις αποκαλύψεις για τον υπερδιαπλασιασμό του χρέους μέσα στην ευρωζώνη και μόνο όσοι έχουν παρωπίδες, δεν ακούν ή δεν διαβάζουν τίποτε άλλο από τα καθεστωτικά ψέματα, παραμένουν κολλημένοι σε τέτοιες γελοίες αιτιάσεις.
Οι φοβίες ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή δεν θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα κλπ, έχουν ξεθωριάσει πλέον και μόνο από το γεγονός ότι, τώρα και όχι στην εποχή της δραχμής, υπάρχουν πρωτόγνωρες ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Επί πλέον, δεν μπορούν να μην βλέπουμε ότι, η Ελλάδα συνεχίζει να βουλιάζει, ενώ γειτονικές μας χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αλβανία, η Τουρκία και πολλές άλλες τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα με το δικό τους νόμισμα.
Το τελευταίο οχυρό της καλλιεργούμενης έντεχνα «δραχμοφοβίας» είναι ότι, ενώ ήταν λάθος που μπήκαμε στο ευρώ, τώρα είναι αργά. Και ότι, η επιστροφή στη δραχμή πιθανό να οδηγήσει σε άγνωστους κινδύνους. Η άποψη αυτή είναι εντελώς λάθος. Αν το 2002, όταν μπήκαμε στην ευρωζώνη, υπήρχαν κάποιες ενστάσεις για την επιλογή αυτή, τώρα η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει στην πράξη την καταστροφική που έχει επιφέρει. Ποτέ στην ιστορία της χώρας, στην εποχή της δραχμής, δεν ζήσαμε τόσο βαθειά και παρατεταμένη ύφεση και φτωχοποίηση όπως η σημερινή.
Τώρα πια έχουμε δει όλο το καταστροφικό έργο της νεο – γερμανικής κατοχής που δεν έγινε με τη βία όπως στο παρελθόν, αλλά με ένα πιο αποτελεσματικό τρόπο, με τις τράπεζες και το ευρώ. Το τραγικό και εξωφρενικό του θέματος είναι ότι, ενώ υπάρχει λύση που την έχουν προτείνει διεθνείς κύκλοι και οι ίδιοι οι Γερμανοί, χωρις ακρότητες και εμπλοκές με γεωπολιτικούς κινδύνους, εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι στο ευρω-μαρτύριο με ένα αδικαιολόγητο εθνικό μαζοχισμό που δεν μας τιμά.
Αλλά για να έρθουμε στο αρχικό ζήτημα, αυτό των δημοσκοπικών ευρημάτων σχετικά με το ευρώ και τη δραχμή. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι, μόνο το 25-30% του ελληνικού λαού θέλει την άμεση έξοδό μας από το ευρώ, τίθεται εύλογα το ερώτημα, γιατί δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που να εκπροσωπεί αυτό το τεράστιο εκλογικά ποσοστό στο υποτίθεται δημοκρατικό ελληνικό κοινοβούλιο;
Πόσο δημοκρατικό είναι να μην υπάρχει καμιά πολιτική εκπροσώπηση αυτού τους συμπαγούς αυτού ποσοστού που υποστηρίζει τη μετάβαση στη δραχμή, το οποίο είναι πολύ-πολύ μεγαλύτερο από αυτό που εκπροσωπούν τα περισσότερα ευρω-μνημονιακά κόμματα που υπάρχουν σήμερα στη Βουλή.
Γεγονός είναι ότι, σήμερα οι «δραχμηστές» είναι αποβλητέοι, θεωρούνται περίπου παράνομοι, όπως παλαιότερα οι κουμουνιστές! Και αυτό γιατί είναι οι μόνοι που αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για το κατοχικό καθεστώς. Κάποιοι εκπρόσωποί τους είναι αιθεροβάμονες, εγωκεντρικοί επαναστάτες της κατσαρόλας ή πάσχουν από εθνομηδενιστικά σύνδρομα. Οι κανονικοί πατριώτες και δημοκράτες «δραχμηστές» απλώς δεν έχουν μέσα και οικονομική υποστήριξη. Και έτσι ο χορός των κατοχικών ευρω-μνημονίων και της καταστροφής της χώρας καλά κρατεί.
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Και ότι, «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ». Και υπομονή.
