Δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να κατέχει και να κάνει χρήση όπλου, απλά γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι. Δεν είμαστε Φαρ Ουέστ», δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, σχολιάζοντας το περιστατικό με τον 88χρονο που πυροβόλησε κατά δύο επίδοξων ληστών που εισέβαλαν στο σπίτι του.
Η τοποθέτηση αυτή, με την οποία ο αρμόδιος υπουργός για την ασφάλεια των πολιτών καταφέρθηκε εμμέσως πλην σαφώς εναντίον ενός γέροντα που έκανε χρήση όπλου επειδή φοβήθηκε για τη ζωή του, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ομως, η πλέον αποστομωτική απάντηση για τον κ. Τόσκα ήλθε από την ίδια την αμείλικτη πραγματικότητα, με την αιματηρή απόπειρα ληστείας που σημειώθηκε στην Κηφισιά, με θύμα έναν 52χρονο επιχειρηματία που πυροβολήθηκε εξ επαφής από αδίστακτους ληστές, που επίσης εισέβαλαν στο σπίτι του, όταν τους αντιστάθηκε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προστατέψει την οικογένειά του.
Σε αντίθεση με τον ηλικιωμένο ο ίδιος, δεν έστρεψε όπλο εναντίον των δραστών. Εάν αυτό συνέβαινε, ο κ. Τόσκας θα είχε συνδέσει τα δύο περιστατικά για να παρουσιαστεί δικαιωμένος.
Τώρα είναι έκθετος στα μάτια εκατομμυρίων πολιτών, στους οποίους η έξαρση της εγκληματικότητας έχει εμπεδώσει το αίσθημα της ανασφάλειας με αποτέλεσμα να δικαιολογούν, καλώς ή κακώς, απόλυτα τα φαινόμενα (ένοπλης) αυτοάμυνας, τα οποία είναι βέβαιο ότι με τον καιρό θα πολλαπλασιαστούν.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δεν είμαστε Φαρ Ουέστ, όπως πάει το πράγμα δεν απέχουμε πολύ από το να γίνουμε. Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται απαραίτητα ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός, δεν φταίει ούτε η Ελληνική Αστυνομία, η οποία με τον υψηλό επαγγελματισμό της καταφέρνει συνεχώς σημαντικά πλήγματα στη δίωξη του εγκλήματος σε όλες τις μορφές του.
Είναι η ραγδαία μεταβολή των κοινωνικών συνθηκών, σε συνδυασμό τα τελευταία χρόνια με την εντεινόμενη οικονομική κρίση, που το έχει γιγαντώσει και καθιστά την αντιμετώπισή του δύσκολη και πολύπλοκη.
Ωστόσο, στο σημείο αυτό εντοπίζεται η ευθύνη των διωκτικών Αρχών, οι οποίες καλούνται να έχουν σε ένα δυσμενές περιβάλλον τις υψηλότερες δυνατές επιδόσεις, με τον πολιτικό προϊστάμενό τους να δίνει τις δέουσες κατευθύνσεις και εντολές για την εντατικοποίηση της αστυνόμευσης, αποφεύγοντας παράλληλα τα πολλά λόγια, τις διαπιστώσεις και τις προσωπικές κρίσεις. Αυτή ακριβώς (πρέπει να) είναι η δουλειά του κ. Τόσκα.
Οι άνω των σαράντα, θα θυμούνται ότι, κάποτε, τα καλοκαίρια, κοιμόμασταν τα καλοκαίρια με τα παράθυρα ορθάνοιχτα. Στις μέρες μας ούτε που το σκεφτόμαστε να το επιχειρήσουμε, ενώ η αλήθεια είναι ότι από το μυαλό αρκετών περνάει πια να έχουν κάπου κρυμμένο κι ένα κουμπούρι, που θα τους κάνει να νιώθουν περισσότερο ασφαλείς.
Ως εκ τούτου, το ενδεχόμενο να αυξηθεί θεαματικά η οπλοκατοχή στην Ελλάδα είναι πλέον κάτι παραπάνω από ορατό, ενώ δεν είναι μακριά η μέρα που αυτή θα μας απασχολήσει ως μείζον κοινωνικό θέμα.
