Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 μέχρι το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ το 1975, η έντονη βιομηχανική ανάπτυξη στον ανεπτυγμένο κόσμο δημιουργούσε καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για τους τεράστιους αριθμούς των μετρίως ειδικευμένων εργατών και των μεσαίου επιπέδου στελεχών. Η ανάπτυξη αυτή προήλθε από την επέκταση της μεταποίησης, των κατασκευών και των επαγγελματικών υπηρεσιών -στον τομέα της εκπαίδευσης, των τραπεζών, της υγειονομικής περίθαλψης, της μεταφοράς και της λιανικής πώλησης- η οποία προσέφερε σταθερή απασχόληση στην μεσαία τάξη.

Καθώς η μεσαία τάξη αναπτυσσόταν, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος αυξανόταν.
Στον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που πήγαινε το κορυφαίο 1% των μισθωτών πήγε από το 10%-16% πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο 7%-8% στα τέλη του 1970.

Στην ηπειρωτική Ευρώπη και την Ιαπωνία, οι οποίες είχαν ισχυρές πολιτικές υπέρ της εργασίας, το ποσοστό που πήγαινε στο κορυφαίο 1% εκατό μειώθηκε ακόμη πιο δραματικά, από 11%-18% πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο 4%-9% στις αρχές του 1980. Όπως μετράται από το συντελεστή Gini, η ανισότητα με βάση το διαθέσιμο εισόδημα (δηλαδή, μετά από φόρους και κυβερνητικές παροχές) μειώθηκε στα επίπεδα του 0,2 έως 0,3 σε όλη την Ευρώπη και την Ιαπωνία και σε 0,34 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εν τω μεταξύ, οι περισσότεροι άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες παρέμειναν βυθισμένοι στην αγροτική φτώχεια, μένοντας ακόμα πιο πίσω από τα πλουσιότερα έθνη.

Μετά από αυτή την χρυσή εποχή για τις μεσαίες τάξεις του αναπτυγμένου κόσμου, ωστόσο, η μείωση των παγκόσμιων ανισοτήτων αντιστρέφει απότομα πορεία.Η ενσωμάτωση της ασιατικής εργασίας και των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού εμπορευμάτων στην παγκόσμια οικονομία έχει μετατοπίσει τον πλούτο προς τα πάνω, στους διευθυντές των παγκόσμιων επιχειρήσεων. Αυτοί, μαζί με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που παρέχουν πίστωση για τις παγκόσμιες επενδύσεις, το εμπόριο και τις κατασκευές, έχουν δει το μερίδιό τους στο παγκόσμιο εισόδημα να κάνει άλμα προς τον ουρανό.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το μερίδιο του συνολικού εισοδήματος που πηγαίνει στο κορυφαίο 1% των μισθωτών σχεδόν διπλασιάστηκε κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών, από 8% το 1980 σε 18% το 2010. Στην Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιρλανδία, τη Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, το ποσοστό που πηγαίνει στο κορυφαίο 1% έχει ομοίως αυξηθεί κατά μιάμιση έως δύο φορές από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στις περισσότερες Σκανδιναβικές και νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες, το μερίδιο που πηγαίνει στο κορυφαίο 1% σχεδόν διπλασιάστηκε κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες.

Στην Γερμανία, για παράδειγμα, η ανισότητα σε ολόκληρη την κατανομή του εισοδήματος εξακολουθεί να αυξάνεται: Ο συντελεστής Gini για το διαθέσιμο εισόδημα αυξήθηκε από 0,25 το 1985 σε 0,29 το 2011, μια μεγαλύτερη αύξηση σε αναλογικούς όρους από ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου αυξήθηκε από 0,34 σε 0,39 κατά την ίδια χρονική περίοδο.

http://www.sofokleousin.gr/
Σημείωση:Πηγή φωτογραφίας  http://www.avgi.gr
Geopolitics

ΠΗΓΗ