Τις τελευταίες ημέρες ένας ακόμα κίνδυνος προστέθηκε σ’ αυτούς που διακινούν τα περιορισμένης αξιοπιστίας μέσα, προκειμένου να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού. Αυτή τη φορά μάθαμε πως η Μύκονος ενδέχεται να μείνει χωρίς νερό μέσα στο καλοκαίρι, καθώς στο ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου είναι χαμηλά τα αποθέματα στα δυο φράγματα, της Μαραθιάς και της Άνω Μεράς.
Το τουριστικό προϊόν της Μυκόνου φημίζεται περισσότερο για τη ροή της σαμπάνιας και λιγότερο του νερού, αλλά πάλι, χωρίς νερό τουρισμός δεν γίνεται. Επιπλέον η Μύκονος φημίζεται για τους ανέμους της και τους πολυφωτογραφημένους ανεμόμυλους, οπότε “ιδού η Μύκονος, ιδού και το πήδημα”, αντί να βάλουν εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, ας βάλουν ανεμογεννήτριες!
Δεν πρόκειται για αστείο, καθώς μια ολλανδοκαναδική εταιρεία εδώ και λίγα χρόνια έχει εξελίξει ανεμογεννήτριες για να παράγουν νερό απ’ τον ατμοσφαιρικό αέρα. Η εικόνα, αλλά και το πιο κάτω βίντεο, δείχνουν την αρχή λειτουργίας, με μια διαδικασία που …
θυμίζει το νερό που βγάζουν το καλοκαίρι όλα τα κλιματιστικά. Πρακτικά χρησιμοποιείται ανανεώσιμη ενέργεια για να δουλεύει ένα σύστημα εναλλαγής θερμότητας και ψύξης του ατμοσφαιρικού αέρα με αμμωνία μέχρι το σημείο δρόσου, οπότε η υγρασία που περιέχεται στον ατμοσφαιρικό αέρα συμπυκνώνεται και συλλέγεται σε κατάλληλες δεξαμενές. Αντί για ανεμογεννήτριες μπορούν να χρησιμοποιηθούν Φ/Β πλαίσια ή οποιαδήποτε άλλη πηγή ενέργειας είναι διαθέσιμη για να δουλέψει το σύστημα εναλλαγής θερμότητας. Η ελάχιστη απαιτούμενη θερμοκρασία του ατμοσφαιρικού αέρα είναι 15οC.
Σύμφωνα με όσα υπόσχεται η εταιρεία, μια παρόμοια μηχανή συμπύκνωσης, ανάλογα με το μέγεθος, μπορεί να παράγει 5, 10 ή 20 κυβικά μέτρα πόσιμου νερού ανά ημέρα, οπότε η εφαρμογή έχει ενδιαφέρον, καθώς οι ΑΠΕ στη συγκεκριμένη περίπτωση ΔΕΝ παράγουν ηλεκτρισμό, που δεν αποθηκεύεται οικονομικά, αλλά νερό, που αποθηκεύεται πολύ εύκολα και πολύ οικονομικά.
Η νέα εφαρμογή έχει δοκιμαστεί στην Ολλανδία, στο Κουβέιτ και φέτος εγκαθίσταται στο Μαρόκο. Λόγω της τυχαίας λειτουργίας τους οι ανεμογεννήτριες είναι επιζήμιες στο δίκτυο ηλεκτρισμού, οπότε το νέο πεδίο εφαρμογής στην παραγωγή νερού θα μπορούσε να τις στρέψει σε αντικείμενο που να είναι χρήσιμες. Αλλά αυτό απαιτεί ορθολογική σκέψη και πολιτική βούληση, που και τα δυο είναι είδη σε ανεπάρκεια.
Για να αντιλαμβανόμαστε πάντως τα μεγέθη, οι υδρευτικές και αρδευτικές ανάγκες της Μυκόνου είναι πάνω από 3 εκατ. κυβικά μέτρα νερού το χρόνο και η μέση θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω απ’ τους 15oC απ’ τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Συνεπώς, παίρνοντας περίπου 210 ωφέλιμες για παραγωγή νερού ημέρες και με τις μεγάλου μεγέθους μηχανές για 20 κυβικά μέτρα πόσιμου νερού ανά ημέρα και μηχανή, απαιτούνται τουλάχιστον 715 τέτοιες μηχανές. Η ΔΕΥΑ Μυκόνου είχε εγκαταστήσει στην Άνω Μερά από το 2000, σε συνεργασία με το ΚΑΠΕ, μια μικρή ανεμογεννήτρια, ισχύος μόλις 330kW και ύψους πυλώνα 35μ. Αλλά οι νέες ανεμογεννήτριες δεν έχουν σχέση με τις παλιές μικρές, είναι πολύ ψηλότερες.
Μπορεί λοιπόν κανείς να φανταστεί τη Μύκονο με 715 μεγάλες ανεμογεννήτριες, για να λύσει το πρόβλημα της λειψυδρίας; Και να συγκρίνει το αιολικό δήθεν “πάρκο”, με τους πολυφωτογραφημένους ανεμόμυλους; Ποιοι ακριβώς τουρίστες θα πήγαιναν ξανά στη Μύκονο; Αφήστε καλύτερα, μια χαρά είναι οι μονάδες αφαλάτωσης!
