Γράφει ο
Νίκος Καρατουλιώτης
Υποστράτηγος Ε.Α.
Ρωσία και Γερμανία εξοπλίζουν πυρετωδώς την Τουρκία, η κάθε μια για τους δικούς της γεωπολιτικούς λόγους.
Η Γερμανοτουρκική συνεργασία, έχει βάθος χρόνου και συνέπεια. Η Γερμανία θεωρεί την Τουρκία ως χώρο προβολής ισχύος στον ευρύτερο χώρο Μεσογείου- Μέσης Ανατολής. Δεν είναι τυχαίο ότι η εθνοκάθαρση που πραγματοποιήθηκε ήταν σχέδιο γερμανικής έμπνευσης.
Ως ιδέα την είχε συλλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς (ο οποίος είχε αναλάβει την στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας από το τέλος το 1913). Προκειμένου μετά την κάθαρση την Αρμενίων και Ελλήνων, η Γερμανία να μπορέσει να κάνει την οικονομική διείσδυση στη περιοχή και να ελέγξει τον ευρύτερο χώρο, πράγμα και το οποίο επετεύχθη.
Η Ρωσία παρά τις Ρωσοτουρκικές διενέξεις και παρόλο που γνωρίζει ότι η παρούσα Ρωσοτουρκική προσέγγιση είναι ευκαιριακή και δεν πρόκειται να έχει βάθος χρόνου (16 Ρωσοτουρκικούς πολέμους είχαμε έως τώρα), εν τούτοις εφοδιάζει με κορυφαία στρατηγικά όπλα την Τουρκία προκειμένου να δημιουργήσει ρήγμα στην Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η δε ολική σύγκρουση Ελλάδας Τουρκίας, θα ήταν ότι το καλύτερο για τον «ομόδοξο» Πούτιν.
Τόσο η Ρωσία, αλλά και η Γερμανία γνωρίζουν ότι τα εν λόγω οπλικά συστήματα θα χρησιμοποιηθούν σε βάρος του ελληνισμού (Ελλάδα- Κύπρος). Αυτό όμως ουδόλως τους ενοχλεί καθόσον το ζητούμενο είναι η επίτευξη των γεωπολιτικών στόχων τους.
Η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και να δημιουργήσει κατάλληλες συμμαχίες προκειμένου να θωρακιστεί γεωστρατηγικά στο μέτρο του δυνατού.
Η επανεμφάνιση της Γαλλίας (αν και ποτέ δεν είχε αποσυρθεί) στην Μεσόγειο, με τα διαχρονικά συμφέροντα της στην περιοχή, έρχεται σε σύγκρουση με τον Γερμανοτουρκικό άξονα. Η Γαλλία εφοδίασε με στρατηγικά όπλα την Ελλάδα, τα οποία και κάνουν την διαφορά στο Αιγαίο- Μεσόγειο. Η Τουρκία παρά την επιθυμία της για απόκτηση των αντιστοίχων οπλικών συστημάτων, η Γαλλία της το αρνήθηκε επιμόνως (είχαμε και διπλωματικά επεισόδια).
Η Γερμανία παρόλο που υπέγραψε σύμβαση με την Ελλάδα για τα τελευταίου τύπου υποβρύχια, σε πολύ υψηλή τιμή (μιας και ήταν τα πρώτα και έπρεπε να γίνει απόσβεση του υψηλού κόστους τεχνογνωσίας), τα παράτησε στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά ημιτελή, αφού είχε πάρει το 80% ως προκαταβολή (ακούει κανένας εισαγγελέας);. Τώρα έρχεται να κάνει συμπαραγωγή με την Τουρκία τα αντίστοιχα υποβρύχια σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
Η ύπαρξη των υδρογονανθράκων στη ευρύτερη περιοχή του ελληνισμού, δημιουργούν ενεργειακές ευκαιρίες συμμαχιών, οι οποίες θα μπορούσαν να μετεξελιχθούν και σε στρατιωτικές.
Ο γεωενεργειακός άξονας Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, είναι μια ευκαιρία μοναδική. Εάν δε τα παραπάνω συνδυαστούν με την γεωστρατηγική ισχύ της Γαλλίας, η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με τον γεωοικονομική ισχύ της Γερμανίας, ενδεχομένως να αποτελεί μια καλή λύση.
Αλλά δυστυχώς σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, όταν όλα στην περιοχή μας επαναπροσδιορίζονται γεωπολιτικά, ο ελληνισμός βρίσκεται σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του, ακέφαλος από ισχυρή πολιτική αλλά και πνευματική ηγεσία, με μια Ελλάδα οικονομικά «χρεωκοπημένη» με καταλυτικές συνέπειες στο κύρος και την ισχύ της.
