Η αναβίωση νεκρών ανθρώπινων εγκεφάλων είναι ένα σχέδιο της επιστήμης το οποίο ήδη διερευνάται εκτενώς αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει για τους «τυχερούς» οι οποίοι θα… ξαναζήσουν.
Ειδικοί προειδοποιούν ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε μοίρα χειρότερη από τον θάνατο. Για την ακρίβεια ο καθηγητής Ηθικής και Φιλοσοφίας από το πανεπιστήμιο του Νότινγχαμ, Μπέντζαμιν Κέρτις, υποστήριξε πως τέτοιου είδους πειράματα μπορούν να δημιουργήσουν μια «αιώνια κόλαση».
Πειράματα με στόχο την αναβίωση νεκρών εγκεφάλων πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία τον περασμένο μήνα στο πανεπιστήμιο Yale, καθώς οι ερευνητές κατάφεραν να επαναφέρουν στην ζωή τους εγκεφάλους περισσότερων από 100 νεκρά γουρούνια, τους οποίους κράτησαν ζωντανούς έως 36 ώρες.
Οι ερευνητές υποστήριξαν πως αυτή η επιτυχία θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για μεταμοσχεύσεις εγκεφάλων και μια μέρα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να γίνουν αθάνατοι, μεταφέροντας τις συνειδήσεις σε τεχνητά συστήματα μετά τον θάνατο του ανθρώπινου σώματος.
Αυτό το σενάριο έγινε ευρέως γνωστό από την εκπληκτική λογοτεχνική σειρά βιβλίων του Φρανκ Χέρμπερτ, το περίφημο «Dune».
Κάπου στο μέλλον κάποιοι πολύ κακοί και φιλόδοξοι άνθρωποι τοποθέτησαν τους εγκεφάλους τους σε μηχανικά υπερ-σώματα και διαμέσου του ελέγχου της μηχανοποιημένης διαδικτυακής ζωής της Ανθρωπότητας η οποία στο μεταξύ είχε πέσει στην απάθεια, κατάφεραν να την κατακτήσουν.
Ήταν οι περιβόητοι «Τιτάνες» με αρχηγό τον «Αγαμέμνονα».
Η Ανθρωπότητα υπέφερε κάτω από την εξουσία των παρανοϊκών αυτών τύπων οι οποίοι με την σειρά τους έχασαν την εξουσία από τις ίδιες τις Μηχανές. Για πολλές χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έγιναν σκλάβοι των Μηχανών μέχρι την περιβόητη «Μπατλεριανή Τζιχάντ», την Επανάσταση κατά των Μηχανών.
Ο Κέρτις, ωστόσο, τονίζει πως: «Ακόμα και αν ο συνειδητός εγκέφαλος διατηρούνταν ζωντανός μετά τον θάνατο του σώματος, θα έπρεπε να συνεχίσεις να ζεις ως ένας εγκέφαλος χωρίς κορμί, κλειδωμένος μέσα στο μυαλό σου, χωρίς καμία πρόσβαση στις αισθήσεις που μας επιτρέπουν να ζήσουμε και να αλληλεπιδράσουμε με τον κόσμο.
Στην καλύτερη περίπτωση θα περνούσες τη ζωή σου με μόνη συντροφιά τις σκέψεις σου».
Ο ίδιος συμπλήρωσε πως: «Κάποιοι υποστηρίζουν πως ακόμα και με ένα απόλυτα λειτουργικό σώμα, η αθανασία θα ήταν ανιαρή. Χωρίς καμία επαφή με τον εξωτερικό κόσμο θα ήταν μια ζωντανή κόλαση. Το να καταλήξεις ένας ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίς υλική υπόσταση θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι μια μοίρα χειρότερη από τον θάνατο».
Για την διεκπεραίωση του πειράματος, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Yale κατάφεραν να αφαιρέσουν τα κεφάλια μεταξύ 100 και 200 γουρουνιών και επανέφεραν στη ζωή τους εγκεφάλους τους. Ο επικεφαλής της έρευνας, Νέναντ Σεστάν, αποκάλυψε πως το επόμενο βήμα θα είναι να επαναφέρουν την αντίληψη, κάτι ωστόσο που δεν θα επιχειρήσουν οι ίδιοι, καθώς πρόκειται για «αχαρτογράφητη περιοχή».
Ο ίδιος υποστήριξε πως κατά την αναβίωση των εγκεφάλων των γουρουνιών, δεν υπάρχει περίπτωση να είχαν ανακτήσει και την αντίληψη τους.
Και αν λέμε, αν κάποιοι εγκέφαλοι τελείως «σκοτεινών» προσωπικοτήτων επανέλθουν στην ζωή. Μυαλά τύπου Χίτλερ, Στάλιν, Πολτ Πο ή ενός Αλ Καπόνε, ή ενός serial Killer όπως ο Ζωδιακός Δολοφόνος, τι καλό θα επιφέρει αυτό στην Ανθρωπότητα;
