Στην Ελλάδα επί δεκαετίες, παρά την ήττα της στον τραγικό κι απόλυτα καταστροφικό για την πατρίδα μας Εμφύλιο Πόλεμο, η αριστερά κατόρθωσε να επικρατήσει ιδεολογικά. Συστηματικά μέσα από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τον καλλιτεχνικό και τον πνευματικό κόσμο, προβάλλοντας πρότυπα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, η ιδεολογική επικράτηση της αριστεράς υπήρξε απόλυτη. Έπεισε τους πάντες ότι το πρότυπο της ήταν μια πιο ανθρώπινη, ελεύθερη, προοδευτική κοινωνία με καλύτερη και πιο ισότιμη ζωή για όλους. Κάτι, που το δήθεν «απάνθρωπο πρόσωπο» του δυτικού καπιταλισμού, δεν επέτρεπε να υπάρξει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Τι κι αν τα αριστερά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης κατέρρευσαν με πάταγο τη δεκαετίας του 1990, οδηγώντας στην απελπισία τους κατοίκους των χωρών αυτών.
Τι κι αν σε ολόκληρη την Ευρώπη, η αριστερά απαξιώθηκε πλήρως εξαιτίας του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και του αυταρχικού τρόπου διακυβέρνησης. Στην Ελλάδα, μόνη χώρα από όλες τις ευρωπαϊκές, δυτικές κι ανατολικές, η επικράτηση της αριστεράς υπήρξε απόλυτη. Και μοιραία μετά την ιδεολογική επικυριαρχία της κατέκτησε και την πολιτική εξουσία. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, υπό το βάρος της χρεοκοπίας, που δοκιμάζει σκληρά την ελληνική κοινωνία μετά το 2010, ήταν αποτέλεσμα της ιδεολογικής αυτής επικυριαρχίας και των μύθων της αριστεράς. Όμως πλέον, οι μύθοι αυτοί καταρρέουν μοιραία λόγω της ανεπάρκειας και της ανικανότητας της αριστερής πολιτικής εξουσίας. Ιδού ένα καθοριστικό παράδειγμα, της αποτυχίας της αριστερής διακυβέρνησης αλλά κι ιδεοληψίας.
Στην Αμυγδαλέζα επί…”επαράτου δεξιάς” κανένας άνθρωπος δεν είχε χάσει την ζωή του η δεν είχε αφεθεί χωρίς φαγητό, θέρμανση, νοσοκομειακή περίθαλψη. Στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο, επί διακυβερνήσεων της…”ευαίσθητης¨αριστεράς, άνθρωποι πεθαίνουν μέσα σε άγριες συνθήκες, που δεν είναι κατάλληλες ούτε για ζώα. Οι δεξιοί χαρακτηρίζονται από τους συντρόφους “ρατσιστές”.
Ενώ οι αριστεροί είναι…”φιλάνθρωποι”. Κι όμως την Αμυγδαλέζα, η επικρατούσα αριστερή συλλογιστική την χαρακτήριζε ως «κολαστήριο», ενώ την Μόρια, όπου υποτίθεται ότι δραστηριοποιούνται οι ΜΚΟ των αριστερών «αλληλέγγυων», όλων αυτών, που κατέλαβαν προσπάθειες να έρθουν οι μετανάστες στη χώρα μας, την θεωρούν υπόδειγμα. Καταλαβαίνετε την διαστρέβλωση της λογικής και της αλήθειας, που έχει επιβάλλει η αριστερά επί δεκαετίες στη χώρα μας;
Εδώ και χρόνια γράφω ότι πιο αυταρχική κι απάνθρωπη ιδεολογία από την αριστερά δεν υπάρχει. Αυτό έχει αποδειχθεί όπου κι αν κυβέρνησε. Από την Σοβιετική Ενωση του Στάλιν και του Μπρέζνιεφ μέχρι την Αλβανία του Χότζα, την Ρουμανία του Τσαουσέσκου, την Κούβα του Κάστρο, τη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο, την Βόρειο Κορέα της οικογένειας Κιμ.
Τώρα αποδεικνύεται και στην Ελλάδα του Τσίπρα και του Μουζάλα. Ψευτοανθρωπιστές κι ιδεοληπτικοί, που το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι η πρόοδος της κοινωνίας, όπως ψευδώς έλεγαν, αλλά η κατάληψη κι η διατήρηση της εξουσίας με κάθε, θεμιτό η αθέμιτο, τρόπο.
Επειδή βαρέθηκα λοιπόν να ακούω για τα δήθεν “ανθρωπιστικά ιδεώδη” της αριστεράς, θα σας προκαλούσα να μου πείτε ΜΙΑ μόνο χώρα που να την κυβέρνησε η αριστερά κι ο κόσμος να ευημέρησε. Δεν γνωρίζω ούτε μια χώρα, όπου επικράτησε η αριστερά και να μην οδηγήθηκε στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην αγιοποίηση του κόμματος- κράτους, στον αυταρχισμό και τελικά στον ολοκληρωτισμό.
Το ξέρω ότι θα υπάρξουν ακόμα και πολλοί μη αριστεροί, που θα νομίσουν ότι είμαι κάπως υπερβολικός. Βλέπετε τόσες δεκαετίες, που η αριστερά εξιδανικεύτηκε στο μυαλό των Ελλήνων, έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στην συλλογική συνείδηση μας. Αλλά ακόμα το αντέχω. Γιατί φοβάμαι αυτό που έρχεται αν δεν αντιδράσουμε έγκαιρα.
Γιατί φοβάμαι ότι εκτός από την οικονομική κατάρρευση, που επέρχεται μετά βεβαιότητας και θα οδηγήσει σε ακόμα περισσότερη φτώχεια τους πολίτες αυτής της χώρας, η καθεστωτική αλλαγή που επιχειρείται είναι ότι πιο επικίνδυνο υπάρχει. Για όλους εμάς, που πιστεύουμε με ζέση στα ιδανικά του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του φιλελευθερισμού. Που θέλουμε η πατρίδα μας να είναι μια ελεύθερη, σύγχρονη, μεταρρυθμιστική, δημοκρατική, προοδευτική, αναπτυξιακή, δημιουργική Δημοκρατία. Μακριά από κάθε είδους ολοκληρωτισμό, μακριά από το ναζισμό και τον σταλινισμό.
