Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Εἶναι γνωστή ἡ τακτική τῶν ὑπέρμαχων τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ κινήματος νά στηρίζονται σέ ἀμφίβολης ἐπιστημονικῆς ὀρθότητας εὑρήματα, προκειμένου νά πείσουν γιά τά μέτρα πού θέλουν νά ἐπιβάλουν στήν κοινωνία.
Τό ἴδιο ἔγινε καί στό προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο περί ἀναδοχῆς τέκνων, κατά τό ὁποῖο παρουσιάστηκε στήν Ἑλληνική Βουλή κείμενο 55 ἀκαδημαϊκῶν, πού ἰσχυρίστηκαν ὅτι ἡ ἐπιστημονική βιβλιογραφία «καταλήγει στό ξεκάθαρο συμπέρασμα ὅτι ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός τῶν γονέων δέν ἔχει μετρήσιμες ἐπιπτώσεις στήν ποιότητα τῶν σχέσεων γονέα-παιδιοῦ».
Τό ἴδιο ἔγινε καί στό προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο περί ἀναδοχῆς τέκνων, κατά τό ὁποῖο παρουσιάστηκε στήν Ἑλληνική Βουλή κείμενο 55 ἀκαδημαϊκῶν, πού ἰσχυρίστηκαν ὅτι ἡ ἐπιστημονική βιβλιογραφία «καταλήγει στό ξεκάθαρο συμπέρασμα ὅτι ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός τῶν γονέων δέν ἔχει μετρήσιμες ἐπιπτώσεις στήν ποιότητα τῶν σχέσεων γονέα-παιδιοῦ».
Στηρίχθηκαν ὅμως σέ ξένη ἔρευνα μή ἀντιπροσωπευτικοῦ δείγματος (ἄτομα ὑψηλοῦ κοινωνικοῦ status πού ἔκαναν ἰδιωτικές υἱοθεσίες, ἐνῶ στήν Ἑλλάδα οἱ ἀναδοχές γίνονται συνήθως ἀπό δημόσιες κοινωνικές ὑπηρεσίες), δέν ἀνέφεραν τήν πιθανή ὕπαρξη ἄλλου φύλου στή διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ (π.χ. νταντᾶς, πού συνηθίζεται στίς πλούσιες οἰκογένειες), ἐνῶ ἡ ἀξιολόγηση γιά τήν ὕπαρξη προβλημάτων δέν ἔγινε ἀπό εἰδικούς ψυχικῆς ὑγείας, ὅπως θά περίμενε κανείς, ἀλλά… ἀπό τούς ἴδιους τούς ὁμόφυλους ἤ ἑτερόφυλους γονεῖς, πού φυσικά ἔχουν κάθε λόγο νά ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ὑπάρχουν προβλήματα στίς οἰκογένειές τους!
Περισσότερα διαβάστε ἐδῶ: https://sexualikiygeia.wordpress.com
