To Λυκόφως Κάποιων Πλαστικών Ειδώλων
Του Μιχαήλ Στυλιανού
Σε ποιο στάδιο πικρής μεταμέλειας πρέπει να βρίσκεται άραγε η καημένη η φράου ΄Ανγκελα Μέρκελ, για την παράτολμη πρόκλησή της στην μοίρα και στην ιστορία, με την διεκδίκηση μιας τέταρτης θητείας, για την παγίωση και αναγνώριση της εξουσίας της ως ουσιαστικής αυτοκράτειρας του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ -σε πανευρωπαϊκές διαστάσεις;
Σε οίστρο μείγματος αλαζονείας και απληστίας, τροφοδοτούμενο από την δουλικότητα των Ευρωπαίων
Επιπλέον, από την μια πλευρά, η παγερή αδιαφορία του Πούτιν στις εισαγγελικές πόζες και στις κυρώσεις της καγκελαρίου για την Κριμαία -που αντιφάσκουν με την δίψα της για φτηνή ρωσική ενέργεια και πρόσβαση στην ρωσική αγορά- σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα εξέγερση των Γερμανών επιχειρηματιών κατά των καταστροφικών για τις δουλειές τους κυρώσεων. Και από την άλλη πλευρά, η βάναυση απόρριψη της γερμανικής γοητείας της από τον άξεστο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, που την αντιμετωπίζει σε κάθε τους συνάντηση κραδαίνοντας απλήρωτους λογαριασμούς.
Η απόσυρση της αμερικανικής υπογραφής από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και η επαναφορά και επιβάρυνση των αμερικανικών κυρώσεων κατά των συνεργαζομένων με το Ιράν χωρών, ερμηνεύτηκε από σοβαρούς αναλυτές ως στοχευμένο πλήγμα κατά του ευρωπαϊκού (γερμανικού κυρίως) επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για κρίσιμο πλήγμα στην υποστύλωση του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», που οικειοποιήθηκε το δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε , με την ληστρική διαχείρισή του.
Οι καταλυτικές επιπτώσεις που έχουν ήδη αρχίσει, με την άρνηση γιγάντιων επιχειρήσεων να πειθαρχήσουν σε «ευρωπαϊκό μέτωπο αντίστασης», είναι η απαρχή νέων ρηγμάτων αποσύνθεσης. Με την μύτη μεσίστια και χωρίς την παλαιά αυστηρή συνοφρύωση, η κυρία Μέρκελ επισκεπτόταν την λήξασασα εβδομάδα το Πεκίνο μετά την Μόσχα, σε αναζήτηση σωσιβίων.
Το αποτέλεσμα των Ιταλικών εκλογών και το πρόγραμμα της νέας ιταλικής κυβέρνησης συμπληρώνουν τον εφιάλτη για την κυψέλη κηφήνων στις Βρυξέλλες, για τις κατευθύνουσες κεφαλές του Βερολίνου και για τον ύπατο Αρμοστή της Παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη ,Γκεόργκι Σόρος..
Από την αποφασιστικότητα και την επινοητικότητα της νέας κυβέρνησης στην Ρώμη και από την αντοχή του ιταλικού λαού στις δοκιμασίες που του επιφυλάσσει η πολιορκία και υπονόμευση από το «εταιρικό» ληστρικό Σύστημα, θα εξαρτηθεί η έκταση, δραστικότητα και ταχύτητα της κατεδάφισης και σάρωσης αυτού του συστήματος, από το διογκούμενο κύμα των δυνάμεων, που με γκριμάτσα αποτροπιασμού χαρακτηρίζονται «λαϊκίστικες» από γαλαζοαίματους και μη διανοουμένους εστέτ «θερμοκηπίων» και καφενέδων.
Η αντοχή και ο βαθμός επιτυχίας της νέας ιταλικής κυβέρνησης δεν θα καθορίσει μόνο τον ρυθμό ταχύτητας της εξάπλωσης- ντόμινο των εξεγέρσεων κατά της -καλυπτόμενης από την δεσποτεία των Βρυξελλών- γερμανικής εξουσίας. Θα καταφέρει επίσης αποφασιστικό πλήγμα και στο «γλωσσάριο ψευδούς σημαίας» του ΄Οργουελ, που έχει επιβάλλει σαν «ορθή σκέψη» το υπερεθνικό Διευθυντήριο της Παγκοσμιοποίησης, μέσω του πλήρως ελεγχόμενου στην Δύση Μηχανισμού Μαζικού Επηρεασμού (ΜΜΕ), ή συστήματος πλύσεως εγκεφάλων.
Θα εισφέρει μέγιστη υπηρεσία στους λαούς, με την αποκατάσταση της σαφήνειας στην επικοινωνία και της καθαρότητας στην σκέψη και στην κρίση επιλογής.
Θα προβάλλει πειστικά την επικίνδυνα παγιδευτική χρήση των ψευδεπίγραφων πλέον χαρακτηρισμών «Δεξιά», «Αριστερά», «Δημοκρατία», «Φασισμός», «Φιλελευθερισμός» , «Ανθρωπισμός» «Αντισημιτισμός», «Λαϊκισμός» κλπ, όταν στο τρίτο ιδρυτικό μέλος της ΕΕ, την Ιταλία, χώρα της αγεφύρωτης ιστορικής σύγκρουσης αυτών των εννοιών, οι παρατάξεις που χαρακτηρίζονται ως ακραία ενσάρκωσή τους, ομονοούν και συνεργάζονται σε απόλυτη σύμπνοια για την διεκδίκηση των λαϊκών και των εθνικών δικαιωμάτων της πατρίδας τους και για την αποκατάσταση του σεβασμού, από τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, των Ιερών –υποτίθεται- αρχών της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης.
Η θεραπευτική κάθαρση, από τις συνεργαζόμενες «ακραίες δυνάμεις» στην Ιταλία, των κενωμένων και εκπορνευόμενων, από αχρείους προαγωγούς, λέξεων και εννοιών και η αναστύλωση της σαφήνειας στην επικοινωνία και της καθαρότητας στην σκέψη και κρίση, θα βοηθήσει να συνειδητοποιηθεί ότι η προστασία των λαών από τον Μολώχ της παγκοσμιοποίησης, με την χαλύβδωση της άμυνας των θεσμών και των ανθρώπινων δεσμών του έθνους, είναι το υπαρξιακό πρόσταγμα για την διάσωση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Μέσα σ’ αυτό το πρόσφορο θερμοκήπιο, γερμανικοί στρατηγικοί εγκέφαλοι συνέλαβαν και έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο «εισοδισμού» (με την μέθοδο του «πειθήνιου και πιστού υπηρέτη», εταίρου και συμμάχου) για την εκμετάλλευση προς ίδιον όφελος του συντριπτικού οικονομικοτεχνικού εξοπλισμού της παγκοσμιοποίησης, της Ε.Ε. και της Ατλαντικής συμμαχίας, για την προώθηση των αμετάβλητων εθνικών τους στόχων. Αυτό καταδείχτηκε και στην γερμανό-αμερικανική σύγκρουση για τον έλεγχο της Ουκρανίας, μετά το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014, κάτι που επιβεβαιώνεται στην πολλαπλά αποκαλυπτική τηλεφωνική συνομιλία της βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτώριας Νούλαντ με τον Αμερικανό πρεσβευτή Πάϊατ στο Κίεβο, για την σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Υπολογίζοντας στα αυξανόμενα παρακμιακά φαινόμενα κόπωσης, σύγχυσης και εσωτερικής κοινωνικής κρίσης της ατλαντικής αυτοκρατορίας, η πολιτική αυτή, που βαθμιαία αναδύθηκε στην επιφάνεια επί των ημερών της «σιδηράς καγκελαρίου», και που απέβλεπε να καταλάβει τον έλεγχο της ευρωπαϊκής αρχικά σατραπείας, συγκρούστηκε και εξώκειλε στο παγόβουνο Τραμπ. Και συνέβη αυτό το μοιραίο ναυάγιο στην τελευταία και κρίσιμη, για την ιστορική κρίση, θητεία της ΄Ανγκελας Μέρκελ.
Στην αλυσιδωτή διαδικασία ξηλώματος και κατάρρευσης του ανδριάντα (!) της Μέρκελ και στο εσωτερικό γερμανικό θέατρο, έχουμε τώρα και τις πολλαπλές μεταστάσεις του καρκίνου, που η ίδια εισήγαγε στην γερμανική κοινωνία (όσο και στην Ελλάδα και στην Ιταλία), με το δελεαστικό προσκλητήριο που εσάλπισε σε υποψήφιους μετανάστες από παντού της γης.
Με την συμβολή φιλάνθρωπων ανακλαστικών, παραδόσεων φιλοξενίας, «αριστερής» συνέπειας (!), εκατοντάδων ΜΚΟ του Σόρος και συμμοριών σωματεμπόρων, η εισβολή πήρε τις διαστάσεις επιδρομής ακρίδων και «μάστιγας του θεού.» Στην Σουηδία 62 περιοχές της χώρας έχουν κηρυχτεί άβατα για την αστυνομία, εξουσιαζόμενα από εγκληματικές συμμορίες. Στην Γερμανία έχει τελευταία διαρραγεί η πειθαρχία στις εντολές λογοκρισίας στην αστυνομία και στα ΜΜΕ για την έκταση της εγκληματικότητας κάθε μορφής από το μεταναστευτικό εμφύτευμα στην κοινωνία.
Το τελευταίο μεγάλο σκάνδαλο, που κατατρώγει τώρα τα υπολείμματα του υποδείγματος Μέρκελ, είναι η ανακάλυψη της έκτασης διαφθοράς στην ομοσπονδιακή υπηρεσία μετανάστευσης με την εκχώρηση προσφυγικής ιδιότητας και δικαιωμάτων, αντί ποσών πεντακοσίων έως χιλίων Ευρώ, σε 18 και βάλε χιλιάδες προστρέξαντες με τα αργύρια, ακόμη και σεσημασμένους τρομοκράτες Τζιχαντιστές της Συρίας. Το εμπόριο αυτό προσφυγικών ταυτοτήτων ανακαλύφτηκε στην Βρέμη, αλλά ερευνάται η διάδοσή του σε κλάδους της υπηρεσίας και άλλων πόλεων.
΄Ετσι, προστιθέμενα στα ιλιγγιώδη αμερικανικά πρόστιμα στην Φολκσβάγκεν, στην Ζήμενς, και στην Ντώϋτσε Μπανκ, στην αναγκαστική απόσυρση εκατοντάδων χιλιάδων «πειραγμένων» αυτοκινήτων, στις διεθνείς γερμανικές ομολογίες και στις συγνώμες για μαζικές απάτες, βλέπουμε και στο εσωτερικό του βασιλείου της Μέρκελ την κατάρρευση του βάθρου ευαγγελικής ηθικής, από το ύψος του οποίου υποτελείς λαοί του μεσογειακού νότου στηλιτεύονταν από γερμανικά μεγάφωνα ως οκνηρά και διεφθαρμένα γουρούνια (PIGS) και καταδικάζονταν σε σαδιστικό θάνατο, με αργή αφαίμαξη και εκδορά.
Τώρα, με την κατάρρευση των πλαστικών γοτθικών ειδώλων, για την Ιταλία υπάρχει οδός και ελπίδα διαφυγής. Για την Ελλάδα, αλυσοδεμένη με το βρετανικό Δίκαιο (από ιθαγενείς πανεπιστημιακούς-πρόθυμα δουλικά του ξένου επιδρομέα) απομένει μόνο η άχαρη απόλαυση του θεάματος κατεδάφισης του ερειπίου της Μέρκελ, σε αργή κίνηση.
