Αντώνης Παπαγιάννης,ιατρός
Ένα ασυνήθιστο δημοψήφισμα έλαβε χώρα προχθές στην Ιρλανδία. Η παραδοσιακά ρωμαιοκαθολική αυτή χώρα ψήφισε για το αν πρέπει να καταργηθεί η συνταγματική τροπολογία που απαγορεύει τις αμβλώσεις.
Κάθε τόσο οι αγγλόφωνες εφημερίδες δημοσίευαν περιπτώσεις γυναικών από την Ιρλανδία που ‘αναγκάστηκαν’ να ταξιδέψουν εκτός συνόρων για να διακόψουν μια ανεπιθύμητη γι’ αυτές εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα: 67% υπέρ των αμβλώσεων, 33% κατά (εξαίρεση η κομητεία Ντόνεγκαλ που ψήφισε 52% κατά).
Θα ήταν βέβαια άξιο συζητήσεως κατά πόσο ένα θέμα που άπτεται της ευρύτερης ηθικής τάξεως και δεοντολογίας μπορεί να γίνεται αντικείμενο ψηφοφορίας.
Με αντίστοιχη λογική, μπορεί κανείς να βάλει σε δημοψήφισμα π.χ. την επαναφορά της θανατικής ποινής, την καθιέρωση της δουλείας, την παιδική εργασία ή την αγοραπωλησία παιδιών, την θανάτωση των ανιάτων και των υπερηλίκων κι ένα σωρό άλλα ζητήματα, που αποτελούν άχθος για την κοινωνία.
Σε μια πιο ‘τραβηγμένη’ εκδοχή, μπορεί μια μέρα να δούμε και δημοψήφισμα για καθεμία από τις Δέκα Εντολές! («Τι θα πει ‘τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου’ στις μέρες μας;»).
Οπωσδήποτε, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, «δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται»: όσοι θεωρούν την διακοπή της κύησης ανθρωποκτονία δεν πρόκειται να καταφύγουν σ’ αυτήν επειδή θα αλλάξει ο νόμος.
Είναι όμως ανατριχιαστικά τραγικό δείγμα της ανθρώπινης πορείας οι εικόνες νεαρών γυναικών (και όχι μόνο) που πανηγυρίζουν έξαλλες την ‘ελευθερία της επιλογής’ να σκοτώνουν τα έμβρυά τους που θα απολαμβάνουν από εδώ και μπρος. Να την χαίρονται…
