Tο ελληνικό χρέος σχεδόν τριπλασιάστηκε μέσα στην γερμανική ευρωκατοχή.

Πριν από την ένταξή μας στην ευρωζώνη, το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα.Κατά συνέπεια, το 75% των τοκοχρεολυσίων τα πληρώναμε σε δραχμές. Με την ένταξη στο ευρώ το χρέος μετατράπηκε σε ευρώ, δηλαδη σε συνάλλαγμα, με συνέπεια να αυξάνεται αλματωδώς, αφού δανειζόμαστε με επιτόκιο (και με αρνητικό πληθωρισμό της τάξης του 2%) για να πληρώνουμε παλαιότερα χρέη. Και πρέπει να σημειωθεί ότι, το μεγαλύτερο μέρος των παλαιότερων αυτών χρεών,δημιουργήθηκε για να αγοράζουμε αμυντικό εξοπλισμό από τη Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Και για ποιο λόγο ; Για να προστατεύσουμε τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ από την υποτιθέμενη σύμμαχό μας Τουρκία.

Η σκανδαλώδης χαριστική μεταχείριση του αιματοβαμένου γερμανικού χρέους

Στη Γερμανία χαρίστηκε το 1953 και με συμμετοχή της νικήτρια Ελλάδος, το 70% των χρεών της που οφειλόταν στο αιματοκύλισμα της Ευρώπης από δύο παγκόσμιους πολέμους που είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες εκατομύρια νεκρούς και τον αφανισμό της μισής Ευρώπης.
Το υπόλοιπο 30% του κολοσσιαίου χρέοςυ της Γερμανίας που εκτιμάται ότι ανερχόταν στο 600% του ΑΕΠ της χώρας-εγκληματία, ρυθμίστηκε με αναπτυξιακή ρήτρα, δηλ. η Γερμανία θα το πλήρωνε μόνο αν είχε ετήσια ανάπτυξη.
Οι Γερμανοί με το έτσι θέλω δεν μας κατέβαλαν πολεμικές αποζημειώσεις όπως έκαναν οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. Αλλά από εμάς  απαιτούν να πληρώσουμε στο ακέραιο χρέη που περίπου τριπλασιάστηκε  μέσα στην Γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη και κυρίως για την αγορά αμυντικού εξοπλισμού από τους Γερμανούς.

Με την παγίδα χρέους και τον έλεγχο του νομίσματος, οι Γερμανοί πέτυχαν ότι, δεν είχαν καταφέρει να πετύχουν με τα ερπυστριοφόρα, τα στούκας, και τη Γκεστάπο. Μπράβο τους….

Από τι συνίσταται το δημόσιο χρέος και η πορεία του μέσα στην ευρωζώνη 

Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμενα την υπόθεση του χρέους. Το Δημόσιο Χρέος αντιπροεπεύει το  χρέος γενικής κυβέρνησης και υπολογίζεται με βάση το  παρακάτω άθροισμα : Χρέος Γενικής Κυβέρνησης =Χρέος Κεντρικής Κυβέρνησης + Χρέος Οργανισμών Τοπικής  Αυτοδιοίκησης + Χρέος Ασφαλιστικών Οργανισμών. Οι κατηγορίες από τις οποίες αποτελείται το Χρέος, είναι:

Α) Τα Ομόλογα και οι Βραχυπρόθεσμοι Τίτλοι. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει, τα Ομόλογα εκδοθέντα στην αγορά του εσωτερικού, τα ομόλογα εκδοθέντα στην αγορά του Εξωτερικού, τις Τιτλοποιήσεις στο Εξωτερικό και τους Βραχυπρόθεσμους τίτλους.

Β)Τα Δάνεια. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει τα δάνεια της Τράπεζας της Ελλάδος, τα Λοιπά Δάνεια Εσωτερικού, τα Ειδικά και Διακρατικά δάνεια, Τα Δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης, τα Λοιπά Δάνεια Εξωτερικού και τα Βραχυπρόθεσμα Δάνεια (Repos).

Στιο πίνακα που ποαρατίθεται εδώ, απεικονίζεται η διαχρονική εξέλιξη του από το 2002 μέχρι σήμερα,  σε απόλυτα νούμερα και ως ποσοστό του ΑΕΠ

(ΠΙΝΑΚΑΣ 1)

Τα επίσημα στοιχεια του ΟΔΔΗΧ ( Οργανισμός Διαχείρισης Δμόσιου Χρέους)

Από το 2002 μέχρι το 2012 και έπειτα το χρέος αυξάνεται με μέσο όρο κατά 9,42% κάθε χρόνο. Από 158δις€ το 2002 έχουμε φτάσει ως Κράτος να χρωστάμε 312δις€ το 2015.Το 2012, ήταν η χρονιά κατά την οποία είχαμε μείωση κατά 51,2δις€ (ποσοστό μείωσης 14,3%) λόγω της ανταλλαγής ομολόγων μέσω της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα (το λεγόμενο PSI).To 2013 υπήρξε μια αύξηση 4,7% εκ νέου για να διαμορφωθεί στα 319,1δις€. Το 2014 και το 2015 (την 30/6/2015) το χρέος υποχώρησε κατά 0,6% και 1,3% αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεια του ΟΔΔΗΧ ( Οργανισμός Διαχείρισης Δμόσιου Χρέους), η καμπύλη του χρέος διαχρονικά είναι αυξητική με εξαίρεση το έτος 2012 που μειώθηκε λόγω του PSI.  Από το σύνολο του χρέους σημαντικό μέρος, 204,5δις€ (το 65,37%) αφορούν δάνεια του μηχανισμού στήριξης.
Με βάση τα στοιχεία με 30/6/2015 του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους το σύνολο των 312,8δις€ θα πρέπει να τα αποπληρώσουμε μέχρι το 2057. Στο παρακάτω Διάγραμμα 2 απεικονίζεται το ποσό που θα πρέπει να αποπληρώνουμε ως χώρα, κάθε χρόνο μέχρι το 2057. Το ποσό της αποπληρωμής για κάθε χρόνο φυσικά διαφοροποιείται αν προστεθούν νέα Δανειακά Κεφάλαια.

Μεταξύ άλλων, ένας σημαντικός δείκτης που έχει σχέση με το Δημόσιο Χρέος είναι αυτός που το απεικονίζει ως ποσοστό του ΑΕΠ. Έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα γιατί  αποτελεί ουσιαστικά και πραγματικά έναν δείκτη ευημερίας, πιστοληπτικής ικανότητας και μας δείχνει κατά πόσο ως Κράτος είμαστε σε θέση να αποπληρώσουμε αυτά που χρωστάμε με βάση αυτά που παράγουμε.

Η διαχρονική εξέλιξη του  χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ  είναι έντονα ανοδική αφού από 98% το 2003 έφτασε στο 177,1% το 2014. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους, γιατί αφ΄ενός αυξάνεται το χρέος και αφ’ ετέρου μειώνεται το ΑΕΠ..

Ο δείκτης Χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ σε συνδυασμό με τα απόλυτα νούμερα του Χρέους αποτελούν δύο παράγοντες που έχουν μερίδιο στις βαθμολογίες των Οίκων Αξιολόγησης (Moodys, Fitch, Standard & Poor’s). Οι Οίκοι αυτοί με τις αναφορές τους και τις αξιολογήσεις τους ουσιαστικά καθορίζουν το αξιόχρεο της Χώρας μας, αλλά και το ποσό μελλοντικού δανεισμού και φυσικά το κόστος του. Στο Διάγραμμα 4 απεικονίζονται οι βαθμολογίες των Οίκων αξιολόγησης από το 1997 και έπειτα.

Η διαχρονική εξέλιξη του Δημόσιου Χρέους και του ΑΕΠ θα πρέπει να εξεταστούν σε σχέση με την ανεργία και το και σύνολο του Εργατικού Δυναμικού της Ελλάδος, καθώς και τον αρνητικό πληθωρίσμό της τάξης του 1-2% ετησίωε που επιβαρύνει το χρέος.

Βασικές διαπιστώσεις

Από το ως άνω στοιχεία προκύπτει γενικότερα ότι, το χρέος υπερδιπλασιάστηκε, σχεδόν τριπλασιάστηκε  μέσα στην περίοδο της ευρωζώνης και προφανώς δεν ευσταθούν τα πολλαπλώς επαναλαμβανόμενα λεγόμενα ότι το τεράστιο σημερινό χρέος το κληρονομήσαμε απο το παρελθόν.
Όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, το χρέος που δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη είναι πολύ μεγαλύτερο από το χρέος που έχει δημιουργηθεί από τη εποχή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους δηλ. από το το 1832 μέχρι το 2002 !

Πολύ γενικά, μέσα στα 186 χρόνια της διαδρομής τους σύγχρονου ελληνικού κράτους με εθνικό νόμισμα, το χρέος έφτασε να ανέρχεται, αφού μεσολάβησαν πτωχεύσεις και στάσεις πληρωμών, περίπου σε 160 δις ευρώ το έτος 2002 που ενταχθήκαμε στην ευρωζώνη. Και μέχρι σήμερα, μέσα σε 16 μόλις χρόνια, αυξήθηκε, με τον συνυπολογισμό του κουρέματος του PSI του 2012, περίπου κατά 250 δις, σκαρφαλώνοντας σήμερα σχεδόν στα 400 !

Στην μακρυά διαδρομή της χώρας μας με το εθνικό νόμισμα, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πρόγονοί μας έζησαν πολέμους, εμφυλίους, εθνικές τραγωδιες αλλά και θριάμβους, υπήρχε η δυνατότητα στάσεων πληρωμών, πτωχεύσεων, υποτιμήσεων και διολισθήσεων της δραχμής, που με τα όποιες αρνητικές τους συνέπειες, οδήγησαν στην αναγένηση της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό δεν είναι δυνατόν, δεν επιτρέπεται να συμβεί μέσα στην ευρωζώνη, όπου το χρέος συνεχώς αυξάνεται αλματωδώς εγκλωβίζοντας τη χώρα, όπως και τις άλλες του ευρωπαϊκού νότου, σε μια ανελέητη οικονομική  γερμανική ευρωκατοχή.

Οι πτωχεύσεις, οι  στάσεις πληρωμών, οι υποτιμήσεις και διολισθήσεις της ισοτικίας νομισμάτων δεν αποτελούν ελληνική αποκλειστικότητα, αφού σχεδόν όλες οι χώρες διεθνώς ακολουθούν κατά περίπτωση παρόμοιες πρακτικές.
Το τραγικό για τη χώρα μας είναι ότι η ευρωφυλακή δεν επιτρέπει διαχείριση αυτοδύναμης νομισματικής πολιτικής, με τις τραγικές συνέπειες που βιώνουμε σήμερα.

Ομάδα ανάλυσης της ΟΔΟΥ ΔΡΑΧΜΗΣ

ΠΗΓΗ