Περίεργη ευκαιρία να επιτεθεί στην «Εφ.Συν.» βρήκε, με ανυπόγραφο κείμενό της, η χθεσινή «Δημοκρατία». Σύμφωνα με την εφημερίδα, «ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης, με άρθρο του στην “Εστία” έρχεται να αποδομήσει με καταλυτικά επιχειρήματα το μεγάλο παραμύθι περί δήθεν αναγνώρισης της “μακεδονικής γλώσσας” από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή» και έτσι «αποκατέστησε τα πράγματα, παρά την προσπάθεια των υπουργών Κοτζιά, Κουρουμπλή, Τσιρώνη, καθώς και της ‘‘Εφημερίδας των Συντακτών’’ να παραχαράξουν την ιστορία».
Βέβαια, τα περί «παραχάραξης της Ιστορίας» από την «Εφ.Συν.» δεν τα αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Μπαμπινιώτης.
Για την ακρίβεια, το άρθρο του καθηγητή που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στην «Εστία» είναι πανομοιότυπο με την ανάρτησή του στο «Protagon», την περασμένη Παρασκευή.
Ο κ. Μπαμπινιώτης απαντά σε ένα θέμα που είχε πράγματι αποκαλύψει η «Εφ.Συν.» σε ανύποπτο χρόνο (31.1.2018).
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Νίκου Σβέρκου, στα συμπεράσματα της «Τρίτης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το διάστημα 17 Αυγούστου-7 Σεπτεμβρίου 1977, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών τον Δημήτριο Μπίτσιο, καταγράφεται ρητά η ύπαρξη «μακεδονικής» γλώσσας:
«Αναγνωρίζοντας περαιτέρω ότι στη Γιουγκοσλαβία η λατινοποίηση του σερβο-κροατικού και μακεδονικού κυριλλικού αλφάβητου έχει από καιρό χρησιμοποιηθεί σε επίσημα γεωγραφικά λεξικά και χάρτες», η Διάσκεψη συνιστά πως «τα συστήματα που αναφέρονται στο παράρτημα του παρόντος ψηφίσματος πρέπει να υιοθετηθούν ως διεθνή συστήματα για τη λατινοποίηση των σερβο-κροατικών και μακεδονικών γεωγραφικών ονομασιών στη Γιουγκοσλαβία».
Προκειμένου να σχετικοποιήσει αυτή τη σαφή αναφορά, ο κ. Μπαμπινιώτης ισχυρίζεται σήμερα τα ακόλουθα: «Δεν ετέθη ποτέ σε εκείνη τη Διάσκεψη θέμα αναγνώρισης τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων ως μακεδονικής. Αν επρόκειτο να τεθεί τέτοιο θέμα, άλλη θα ήταν η σύνθεση της ελληνικής αντιπροσωπίας αλλά θα εναντιωνόμαστε και όλα τα μέλη τής αντιπροσωπίας που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους με διάφορες ευκαιρίες. Και θα χαλούσε ο κόσμος στην Ελλάδα! Αρα αυτό που αποφασίστηκε, όπως και με όλες τις άλλες γλώσσες, είναι ο απλός μεταγραμματισμός με λατινικούς χαρακτήρες τής γλώσσας των Σκοπίων και όχι η ονομασία της ως “μακεδονικής γλώσσας”».
Ο λόγος της παρέμβασης του κ. Μπαμπινιώτη είναι προφανής. Υπήρξε ο ίδιος μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη και δεν έχει καμιά διάθεση να επωμιστεί 40 χρόνια αργότερα τις σχετικές ευθύνες, για ένα ζήτημα με το οποίο δεν είχε κανένα πρόβλημα εκείνη την εποχή η επίσημη ελληνική πολιτεία.
Ομως δεν είναι ακριβές ότι δεν συνέβη τίποτα σ’ εκείνη τη Διάσκεψη. Υπάρχουν πάμπολλα επίσημα έγγραφα, στα οποία αναφέρεται ρητά η «ακατονόμαστη» γλώσσα, χωρίς να υπάρχει καμιά αντίδραση.
Η επίσημη έκθεση της γιουγκοσλαβικής αντιπροσωπείας, η οποία ενσωματώθηκε στα συμπεράσματα, μιλά φυσικά για «μακεδονική γλώσσα», ενώ υπάρχει και ο σχετικός πίνακας («Third United Nations Conference on the standarization of geographical names», Vol. II, Technical papers, Athens, 17.8-7.9.1977, United Nations, New York 1979, σ. 143 κ.ε.).
Σχετικές αναφορές υπάρχουν και στις παρεμβάσεις άλλων χωρών (Ρουμανία, σ. 263, Ισπανία, σ. 275, Πολωνία, σ. 283, Αυστρία, σ. 389).
Και το σημαντικότερο: Η τελική Εκθεση της Διάσκεψης («Vol. I, Report of the Conference») περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για τις Αποφάσεις.
Το υποκεφάλαιο 11
Στο υποκεφάλαιο 11 η τελική απόφαση «αναγνωρίζει ότι έχει από καιρό εφαρμοστεί στα επίσημα έγγραφα και χάρτες της Γιουγκοσλαβίας ο εκλατινισμός του σερβοκροατικού και του μακεδονικού κυριλλικού αλφαβήτου» και συνιστά την «υιοθέτηση του διεθνούς συστήματος μεταγραφής των σερβο-κροατικών και των μακεδονικών γεωγραφικών ονομάτων στη Γιουγκοσλαβία, σύμφωνα με το παράρτημα αυτής της απόφασης».
Το εν λόγω παράρτημα είναι επίσης σαφές. Αναφέρεται στη μακεδονική γλώσσα.
Ο κ. Μπαμπινιώτης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η βουλγαροσερβική γλώσσα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως “μακεδονική γλώσσα”. Ως μέγιστη υποχώρηση θα μπορούσε να ονομάζεται “Σλαβομακεδονική”».
Η αλήθεια είναι ότι σε κανένα σημείο του επίμαχου ντοκουμέντου δεν υπάρχει αναφορά σε «βουλγαροσερβική» ή και «σλαβομακεδονική» γλώσσα. Μόνο «μακεδονική»!
Είναι βέβαια κατανοητή η προσπάθεια του Ελληνα γλωσσολόγου να δικαιολογήσει την αδράνεια της ελληνικής αντιπροσωπείας, στην οποία μετείχε ο ίδιος. Ομως αυτή η στάση ήταν απολύτως σύμφωνη με την επίσημη ελληνική γραμμή εκείνα τα χρόνια, προτού ξεθαφτούν τα όπλα των μακεδονομάχων στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Αδύναμο είναι και το επιχείρημά του, ότι, αν ετίθετο θέμα «μακεδονικής γλώσσας», θα είχε άλλη σύνθεση της ελληνικής ομάδας ειδικών. Πώς το λέει αυτό, όταν στην αντιπροσωπεία μετείχε εκ μέρους του υπουργείου Εξωτερικών ο Ευάγγελος Κωφός, ο οποίος είναι ο κατ’ εξοχήν ειδικός στα ζητήματα της ελληνικής πολιτικής για το Μακεδονικό;
Οσο για το αν ήταν δυνατόν στο πλαίσιο εκείνης της Διάσκεψης να υπάρξει διαφοροποίηση κάποιας αντιπροσωπείας, δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά.
Στα επίσημα ντοκουμέντα έχει περιληφθεί σειρά εγγράφων με αντικείμενο το Κυπριακό, στα οποία αντιπαρατίθενται οι εκπρόσωποι της Κύπρου και της Τουρκίας. Από την πλευρά της Ελλάδας, δεν υπήρξε για το Μακεδονικό ούτε αστερίσκος.
Πικρή πείρα
Ο κ. Μπαμπινιώτης έχει πικρή προσωπική πείρα από την ανάμειξη του εθνικιστικού φανατισμού στην επιστήμη της γλωσσολογίας.
Οταν πρωτοεκδόθηκε το «Λεξικό» του, στο οποίο καταγραφόταν η καταχρηστική χρήση της λέξης «Βούλγαρος» για να περιγράψει οπαδούς του ΠΑΟΚ, ξεσηκώθηκε σάλος.
Ο ίδιος ο καθηγητής υπέστη πρωτοφανή διασυρμό και υποχρεώθηκε, στην επανέκδοση του 2005, να εξαφανίσει τις βέβηλες αναφορές.
Βέβαια, ο ίδιος έχει από το 1992 πρωταγωνιστήσει στον εθνικό αγώνα για τη γλώσσα της ΠΓΔΜ, αναπαράγοντας τις απόψεις του Νικολάου Ανδριώτη.
Με άρθρο του, πριν από δέκα χρόνια (εφ. «Το Βήμα», 3.8.2008), ο κ. Μπαμπινιώτης παραδεχόταν την «ανοχή» που επέδειξε η Ελλάδα στο ζήτημα του ονόματος και παρέπεμπε σε κείμενο ενός «μεγάλου ινδοευρωπαϊστή γλωσσολόγου», για να ενισχύσει την άποψή του.
Μόνο που ο μεγάλος γλωσσολόγος αναφέρεται σε «μακεδονική γλώσσα» και το κείμενό του φέρει τον τίτλο «Il Macedonico» (Vittore Pisani, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250)!
Πηγή: https://www.efsyn.gr
