Η συζήτηση, με αφορμή την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, γίνεται σε λάθος βάση. Σκοπίμως από πολλές πλευρές. «Μα, γιατί να πάρει άδεια ένας δολοφόνος που έχει καταδικαστεί πολλές φορές ισόβια;» αναρωτιούνται, δήθεν αθώα, δημοσιολόγοι και εκπρόσωποι κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η απάντηση είναι σαφής και αποστομωτική: «Μα, επειδή τη δικαιούται με βάση τον νόμο για τη χορήγηση αδειών σε κρατούμενους». Και στην ερώτηση-καπάκι, «είναι αμετανόητος, δεν δέχεται να κάνει δήλωση μετανοίας», η απάντηση είναι το ίδιο σαφής: «Δεν προβλέπεται».
Ο νόμος δεν είναι καινούργιος, οπότε δεν δικαιολογείται άγνοια από κείνους που συμμετέχουν στη δημόσια αντιπαράθεση με ύφος χιλίων καρδιναλίων και ρητορική εισαγγελέα πλήρους απασχόλησης. Ισχύει εδώ και πολλά χρόνια. Τα αποτελέσματα είναι θετικά, όπως φαίνεται από τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία. Δηλαδή αποδίδει. Μέχρι τη στιγμή που χορηγήθηκε η πρώτη άδεια στον Κουφοντίνα (με αρκετά χρόνια καθυστέρηση) δεν υπήρχε θέμα.
Δεν ξεσηκώθηκε θόρυβος όταν ασκούσαν το δικαίωμά τους ποινικοί ή κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί σε βαριές ποινές για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη». Ουδείς απ’ αυτούς που σήμερα βρίσκονται στα κεραμίδια ασχολήθηκε. Ουδείς ενοχλήθηκε. Ουδείς έθεσε θέμα τροποποίησης του νομικού πλαισίου.
Υποθέτω λοιπόν ότι είχαν εμπιστοσύνη και στον νόμο και στους λειτουργούς που ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον να τον εφαρμόζουν. Φαντάζομαι ότι επειδή οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διαφωνούν με τη χορήγηση άδειας στον Κουφοντίνα δηλώνουν (δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ειλικρίνειά τους) οπαδοί της φιλελεύθερης δημοκρατίας, δεν συμφωνούν με τη λογική των εκπτώσεων σε ό,τι αφορά την τήρηση της νομιμότητας. Και γενικώς και ειδικώς.
Δεν μπορεί να δέχονται εκπτώσεις αναλόγως της περίπτωσης. Ή έχουν αρχές ή δεν έχουν. Τα μεσοβέζικα πράγματα είναι οπορτουνισμοί του χειρίστου είδους.
Δεν δικάζεται ξανά ο Κουφοντίνας. Δικάστηκε, καταδικάστηκε, εκτίει ποινή. Δεν υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα την περίοδο της κράτησής του. Πήρε δύο φορές άδεια και έκανε καλή χρήση. Διαψεύστηκαν όσοι υποστήριζαν ότι αφήνοντας «ελεύθερο» έστω για 48 ώρες τον άνθρωπο που είχε αναλάβει (όταν παραδόθηκε) την πολιτική ευθύνη για τη δράση της «17 Νοέμβρη» είναι σαν να του δίνεις στο πιάτο την ευκαιρία να δραπετεύσει και να επιστρέψει στην ένοπλη δράση.
Η κυβέρνηση σηκώνει τα χέρια ψηλά, λέγοντας ότι η ευθύνη για τη λήψη απόφασης στο επίμαχο θέμα ανήκει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Ωστόσο, η Δικαιοσύνη έχει λειτουργήσει παράτυπα. Διέταξε πειθαρχικό έλεγχο για τους δύο εισαγγελείς οι οποίοι είχαν υπογράψει να πάρει ο Κουφοντίνας την άδεια που δικαιούνταν. Ετσι έκριναν, έτσι αποφάσισαν.
Δεν διέπραξαν κάτι παράνομο. Για ποιον λόγο λοιπόν κυνηγήθηκαν; Δεν οφείλει η κυβέρνηση να ζητήσει εξηγήσεις όταν διαπιστώνει ότι ένας νόμος είτε δεν εφαρμόζεται είτε εφαρμόζεται επιλεκτικά; Ο ρόλος του Πόντιου Πιλάτου δεν της ταιριάζει. Το κόστος μιας δραματικής εξέλιξης αυτή θα κληθεί να το πληρώσει και όχι οι στενόμυαλοι γραφειοκράτες.
Ανάγωγα
Ανοίγεις το πρωί τα ιδιωτικά κανάλια και πέφτεις πάνω σε τραγωδίες. Η χώρα καταρρέει, η οικονομία πηγαίνει στον γκρεμό, οι Τούρκοι ετοιμάζονται να εισβάλουν, οι Σκοπιανοί (έτσι αποκαλούν τους κατοίκους της γειτονικής χώρας) έχουν αποθρασυνθεί και μας πετάνε κατάμουτρα τον αλυτρωτισμό τους. Ειδικοί της συμφοράς, επαγγελματίες κινδυνολόγοι, επικεφαλής γραφείων εξυπηρέτησης, απόστρατοι, σπέρνουν τον πανικό.
Αναρωτιέσαι: να αυτοκτονήσω σήμερα ή να το αφήσω για αργότερα, να φύγω τώρα από τη χώρα ή να το ξανασκεφτώ, να τρέξω στο σούπερ μάρκετ για τις σχετικές προμήθειες ή να βολευτώ προσωρινά από τη διπλανή ΕΒΓΑ; Κρίσιμα διλήμματα. Υπαρξιακά.
Πηγή: https://www.efsyn.gr
