Όλως… τυχαίως φαντάζομαι, διάφορα «πονηρά» συριζόπουλα διακινούν ένα τυπωμένο και υπογραμμισμένο απόσπασμα στο οποίο η Πηνελόπη Δέλτα κάνει αναφορά σε «μακεδονίτικα».
Πρώτη παρατήρηση: «μακεδονίτικα», όχι «μακεδονικά».
Δεύτερη παρατήρηση: η Δέλτα καταγράφει την πραγματικότητα που είναι ότι στις περιοχές των Βαλκανίων που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Οθωμανών αναπτύχθηκαν γλωσσικά ιδιώματα (διάλεκτοι, «ντοπιολαλιές», όχι γλώσσες) που ήταν κράμα ελληνικών, τουρκικών, σλαβικών και αλβανικών λέξεων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι τις μιλούσαν είχαν κάποια… «μακεδονική» εθνική συνείδηση.
Είναι γνωστό ότι ο Καπετάν Κώττας, ο θρυλικός Μακεδονομάχος, λίγο πριν να ξεψυχήσει, φώναξε από το ικρίωμα όπου τον ανέβασαν «Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσια!» (Ζήτω η Ελλάς).
Γιατί ο Κώττας ήταν σλαβόφωνος και είχε ελληνική εθνική συνείδηση.
Αυτό δεν συνέβη μόνο στην Μακεδονία, συνέβη παντού στα Βαλκάνια.
Και τα τοπωνύμια αλλά και λέξεις, ακόμα και διάλεκτοι με στοιχεία άλλων γλωσσών υπήρχαν και υπάρχουν παντού.
Για παράδειγμα, το χωριό της Αρκαδίας όπου γεννήθηκε ο παππούς μου, ο Σταύρος Ηλιόπουλος, λεγόταν «Κραμποβό» ή «Γκραμποβός» και τώρα λέγεται «Καστανοχώρι».
Ουδέποτε ο παππούς μου διερωτήθηκε αν ήταν Έλληνας.
Ως Έλληνας πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ
Ως Έλληνας εξελέγη βουλευτής της ΕΔΑ.
Ως Έλληνας αγωνίστηκε για την Ειρήνη και την Φιλία των Λαών με τις ιδιότητες του Αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ και του Προέδρου του Ελληνο-Σοβιετικού Συνδέσμου.
Ενδεχομένως ο παππούς μου (ο οποίος πήγε στην Γυάρο στα εξήντα του, όχι για εκδρομή όπως πάνε τώρα ορισμένοι) να μην ήταν τόσο «αριστερός» όσο κάποιοι σημερινοί και σημερινές που ψηφίζουν τα μνημόνια σαν να τρώνε καραμέλες.
Αλλά Έλληνας ήταν-παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο «Κραμποβό».
Οι σλαβόφωνοι Έλληνες, οι Σλαβομακεδόνες, μέσα από ένα δημοτικό τραγούδι:
Χαρακτηριστικό του μακεδονικού αγώνα είναι το ακόλουθο δημοτικό τραγούδι της επαρχίας Παιονίας στο σλαβογενές τοπικό ιδίωμα:
«Να Γκραντάτς πούκαϊα, να Γκουμέντσα σλούσαϊα. Γκ’ρτσοι αντάρτσοι φ’ρλια, Μπουγκάρτσκι κούτσινια πάγκιατ. Μόμιτε σε σμέια πισκέσιε να Γκ’ρτσιτε.
»Γκ’ρτσιτε σε μόλια: Μπουγκάριν ντα ζακόλια, Μπουγκάριν ντα ζακόλια, Κρ’φτα ντα μα πία, Κρ’φτα ντα μα πία, ζέμια Γκ’ρτσια ντα ισμία».
Μετάφραση:
«Στο Γκαντάτσι (κορυφή του Πάικου) πυροβολούσαν, στη Γουμένισσα ακούγαν. Έλληνες αντάρτες ρίχναν, Βουλγάρικα σκυλιά πέφταν. Τα κορίτσια κουβαλούσαν δώρα στους Έλληνες.
»Τους Έλληνες (αντάρτες) παρακαλούσαν: Βούλγαρο να σφάζαν, Βούλγαρο να σφάζαν, το αίμα του να πίναν, το αίμα του να πίναν, την Ελληνική γη να καθαρίζαν».
Τι ήταν λοιπόν οι σλαβόφωνοι;
