Στο προεδρείο της Βουλής κατατέθηκε η πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας προς την κυβέρνηση με αφορμή την ανακοίνωση της συμφωνίας με την κυβέρνηση των Σκοπίων.
«Η κυβέρνηση έχει απωλέσει από καιρό την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και δεν είναι σε θέση να προασπίσει αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα», αναφέρει στην πρόταση δυσπιστίας η ΝΔ υπογραμμίζοντας ότι «είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της αγανάκτησης του ελληνικού λαού».
Το πλήρες κείμενο της πρότασης υπογράφεται από την ΚΟ της ΝΔ:
Η Πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης είναι Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώστε, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αν και υποτίθεται ότι η διαδικασία της πρότασης μομφής κατατέθηκε για να μπλοκάρει τη διαπραγμάτευση στο ονοματολογικό των Σκοπίων, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται, αφού μέχρι το Σάββατο το απόγευμα, όλα θα έχουν τελειώσει. Το όποιο επικοινωνιακό τέχνασμα κι αν χρησιμοποιηθεί είναι δεδομένο πως τα αναμενόμενα 154 «όχι» στην πρόταση μομφής της Ν.Δ από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, Θα μετατραπούν σε 154 «ναι» στη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζόραν Ζάεφ, που θα υπογραφεί το πρωί της Κυριακής στις Πρέσπες.
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να καταθέσει την πρόταση δυσπιστίας, που συζητείται αυτές τις ώρες στη Βουλή ήταν μεγάλη συσπυρωτική πάσα στον Τσίπρα. Η είναι τρομακτικά ανίκανος πολιτικά, η δεν θέλει να πάρει κυβέρνηση τώρα, παρά τα όσα λέει. Από την πρώτη, σχεδόν, στιγμή το βλέμμα του Μαξίμου δεν ήταν στην αναζήτηση κοινού τόπου με τον Μητσοτάκη. Αντιθέτως, με τρόπο πληκτικά εμμονικό, ο Πρωθυπουργός επεδίωξε να δημιουργήσει αναταράξεις στο εσωτερικό της Ν.Δ, ένα εκκρεμές μεταξύ «του Βουκουρεστίου» του Καραμανλή και «της απόφασης του Συμβουλίου Αρχηγών το 1992» του Σαμαρά, εντός του οποίου θέλησε να «πνίξει» την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Πιθανότατα, Ο Κούλης δεν ανέμενε ότι ο Κοτζιάς θα πετύχαινε να φέρει μία συμφωνία. Αλλά, η κύρια αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το περίμενε ούτε καν ο κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, ο Πάνος Καμμένος. Σε πρόσφατη, άλλωστε, συνέντευξή του ουσιαστικά αποκάλυψε την μύχια επιθυμία του, να απορριφθεί – αν όχι άμεσα – τουλάχιστον στη διαδικασία του δημοψηφίσματος από τους πολίτες των Σκοπίων η προτεινόμενη συμφωνία. Ώστε, τελικά η κυβέρνηση, την οποία στηρίζει με την ψήφο του, να μην αναγκαστεί να τη φέρει στη Βουλή.
Δημιουργήθηκε, συνεπώς, το εξής παράδοξο:
Μέρος της κυβέρνησης να καταγγέλλει τη συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογράψει ο Πρωθυπουργός της, την ίδια στιγμή που τμήμα της αντιπολίτευσης (πχ το Ποτάμι και όχι μόνον) που θα μπορούσε να στηρίξει τη λύση, υπερψηφίζει την πρόταση μομφής, αφού δεν μπορεί να αγνοήσει το πολιτικό και κοινοβουλευτικό εξάμβλωμα της σχετικοποίησης της δεδηλωμένης.
Τα, αναμενόμενα, γκρίζα σημεία της συμφωνίας κατέστησαν, συνεπώς, δεδομένη την υποβολή πρότασης δυσπιστίας εκ μέρους της Ν.Δ. Μάλιστα, ο Κούλης κάλεσε τον Τσίπρα να μετατρέψει, όπως έγινε και κατά το παρελθόν, την πρόταση μομφής σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του. Ο Πρωθυπουργός δεν το θέλησε. Κυρίως, διότι σε αυτή την περίπτωση θα ανάγκαζε τον κυβερνητικό του εταίρο, Πάνο Καμμένο, να ψηφίσει «ναι» για μία κυβέρνηση που τις αμέσως επόμενες ώρες θα υπογράψει μία συμφωνία που οι ΑΝΕΛ καταγγέλλουν ως εθνική ήττα. Ενώ, τώρα, ο Καμμένος θα πρέπει, απλώς, να πει «όχι» στην πρόταση της Ν.Δ. Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, είναι η αλήθεια. Πλην όμως….
