Δεν είπε την αλήθεια ο υπουργός -Ναυτιλίας αυτή την περίοδο- λέγοντας ότι «ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είμαστε ομάδα αυτοκτονίας και θα πάμε έως το 2019». Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια ομάδα που θέλει να διατηρηθεί πάση θυσία στην εξουσία μέχρι το 2019 και έχει συγκροτήσει μια κυβέρνηση αυτοκτονίας για τη χώρα. Μια κυβέρνηση που ανατινάζει καθημερινά κάθε ελπίδα εξόδου από την κρίση, που δυναμιτίζει τη δημοκρατία και τη λειτουργία των θεσμών, την κοινωνική συνοχή, τη δημιουργία επενδυτικού κλίματος και θέσεων εργασίας, κάθε προοπτική οικονομικής ανάπτυξης.
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα διαθέτει ένα πολιτικό σύστημα αυτοκτονίας που ακόμα και τώρα στηρίζεται στον σταυρό προτίμησης, όπως ορίζει το πελατειακό κράτος, που εξακολουθεί να θέτει την ανάγκη της επιβίωσής του πάνω από την ανάγκη επιβίωσης της χώρας. Η εναλλαγή στην εξουσία δεν γίνεται στη βάση της επιδοκιμασίας μιας νέας πρότασης διακυβέρνησης, αλλά στη βάση της εναλλαγής κομματικών μηχανισμών και αναδιανομής των κρατικών προνομίων. Η αξιωματική αντιπολίτευση αναλώνεται σε ένα διαρκές αίτημα διεξαγωγής πρόωρων εκλογών -που θα γίνουν έτσι κι αλλιώς μόνο όταν απολεσθεί η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία- καθώς και στην προσπάθεια να συμβιβάσει τις απόψεις της σημερινής της ηγεσίας με τις απόψεις όσων έχουν ήδη συμβιβαστεί με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με μοναδικό -αλλά όχι και ασήμαντο- αντάλλαγμα την ασυλία της δικής τους διακυβέρνησης.
Οι προοδευτικές δυνάμεις διακηρύσσουν την ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μεταρρυθμιστικού φορέα ικανού να συμβάλει σε μια νέα, αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Ας ελπίσουμε ότι η δυναμική του νέου εγχειρήματος θα οδηγήσει στο να ξεπεραστούν τα «παραδοσιακά» εμπόδια του χώρου και ότι θα έχει, αυτήν τη φορά, αίσιο τέλος. Η αλήθεια είναι κυρίως ότι οι πολίτες της χώρας αρνούνται πεισματικά να συνειδητοποιήσουν αυτό που πραγματικά τους συμβαίνει. Οτι τα «έτοιμα» τελείωσαν από καιρό και ότι γι’ αυτό δεν φταίει κανένας ξένος.
Κι ακόμα ότι η μεγάλη κρίση που βιώνουμε δεν αντιμετωπίζεται ούτε με εξυπνάδες ούτε με τσαμπουκάδες. Πληρώνουμε τα «δεν πληρώνω», τις συλλογικές πρόωρες συντάξεις, τη λαϊκή αντίσταση σε ό,τι απειλούσε τη βολή μας. Πληρώνουμε που ακόμα και σήμερα αρνούμαστε να γράψουμε, να υπογράψουμε και να εφαρμόσουμε το δικό μας μνημόνιο εξόδου από την κρίση. Η αλήθεια είναι ότι τα περιθώρια σωτηρίας στενεύουν σε μια χώρα που δείχνει όλο και περισσότερο αυτοκτονικές τάσεις.
