Ως γνωστόν, το ΚΚΕ δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο. Προσπαθεί, όμως, να γράφει μόνο του την Ιστορία, κατά το δοκούν. Αυτό το κόμμα, πρόσφατα, αποφάσισε να «αποκαταστήσει» κομματικά τον Αρη Βελουχιώτη. Η αποκατάσταση γίνεται επειδή το ΚΚΕ τις προηγούμενες δεκαετίες είχε αποκηρύξει τον διεστραμμένο κατά συρροήν δολοφόνο, ο οποίος στο διάβα του έσπειρε συμφορά και πτώματα.
Η είδηση για την «αποκατάσταση» του Βελουχιώτη μπορεί να φαντάζει αδιάφορη σε κάποιον που αντιμετωπίζει άμεσο βιοποριστικό πρόβλημα ή πρόβλημα υγείας, όμως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και μεγάλη σημασία για το σύνολο της χώρας – υπό την έννοια ότι, αν δεν γνωρίζεις τα αίτια της ασθένειας που σε ταλανίζει, δεν μπορείς να βρεις θεραπευτική αγωγή.
Το ΚΚΕ όντως λειτούργησε σαν αρρώστια στην Ελλάδα. Η «πνευματική ψώρα» του κομμουνισμού (μια φράση που αποδίδεται στο Νίκο Καζαντζάκη) αποτέλεσε μία από τις βασικότερες αιτίες της ανάσχεσης της προόδου της χώρας.
Το 1922 το ΚΚΕ λειτούργησε προδοτικά και πεμπτοφαλαγγίτικα, στην Κατοχή προετοίμαζε την κατάληψη της εξουσίας στη μεταπολεμική Ελλάδα και, μόλις έληξε ο πόλεμος, «το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας», όπως το χαρακτήριζε ο Γέρος της Δημοκρατίας, αποπειράθηκε να επιβληθεί με τα όπλα. Ευτυχώς ο ελληνικός λαός και ο Ελληνικός Στρατός έσπασαν τα δόντια του σλαβοκίνητου τέρατος που απειλούσε την εθνική ακεραιότητά μας.
Ωστόσο, όσα δεν χάθηκαν με τα όπλα παραδόθηκαν αμαχητί εν καιρώ ειρήνης. Το ΚΚΕ και οι παραφυάδες του, από την άκρα Αριστερά και την τρομοκρατία μέχρι τη διεθνιστική σοσιαλδημοκρατία, άσκησαν κυρίαρχη εξουσία στον πνευματικό, μιντιακό, πανεπιστημιακό, καλλιτεχνικό αλλά και οικονομικό χώρο, με την ανοχή της δήθεν Δεξιάς!
Οι δολοφόνοι, οι σλαβοκίνητοι, οι κατάπτυστοι πράκτορες των Σοβιετικών, οι κατσαπλιάδες παρουσιάζονται σαν ήρωες και οι ήρωες σαν προδότες.
Από την πλευρά της Δεξιάς δεν υπάρχουν καν απαντήσεις. Ουδείς πλην της «δημοκρατίας», με τις ειδικές, αποκαλυπτικές εκδόσεις της, και ολίγων «Λακεδαιμονίων» δεν ασχολείται με την αληθινή καταγραφή των εγκλημάτων του κομμουνισμού και των γεγονότων του 20ού αιώνα. Γιατί άραγε τόση σιωπή;
