Η αναξιοκρατία σε συνδυασμό με τη διαφθορά είναι ο υπ’ αριθμόν ένα λόγος που οι νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν την Ελλάδα και ακολουθεί με διαφορά η οικονομική κρίση, που είναι η δεύτερη αιτία για το Brain Drain, τον όρο που αποδίδει την εξαγωγή «εγκεφάλων» με λαμπρές πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, που αναζητούν καλύτερες προοπτικές εργασίας, έρευνας και ζωής στο εξωτερικό.
Οι δύο πρώτοι παράγοντες συγκέντρωσαν το 44% και η κρίση το 36%. Εχει ενδιαφέρον ότι το 29% έδωσε έμφαση στις προοπτικές εξέλιξης και το 27% στις καλύτερες συνθήκες εργασίας που υπάρχουν στις χώρες υποδοχής, ενώ μόλις ένας στους τέσσερις γοητεύτηκε από τις υψηλότερες αποδοχές και το 16% βρήκε την προσωπική του λύση στην ανεργία.
Είναι η βασική εικόνα που προκύπτει από τη φετινή έρευνα που έγινε από το επιτελείο της ICAP, στην οποία συμμετείχαν 1.068 Ελληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στο εξωτερικό.
Εχει ενδιαφέρον ότι το 36% ξεκαθάρισε ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει, το 46% υπολογίζει ότι θα γυρίσει στα πάτρια αλλά τουλάχιστον μετά από τρία χρόνια και μόνον το 7% σε έναν χρόνο.
Το 25% είχε πάρει μέρος στην έρευνα του 2017 και από αυτούς το 13% έχει επιστρέψει.
Ο βασικός λόγος για την επιστροφή τους (24%) ήταν οι ηλικιωμένοι γονείς, που αναδεικνύονται σε συνδετικό κρίκο με την Ελλάδα, μαζί με τη μουσική, τα ήθη και τα έθιμα.
Το 13% έχει κόψει οριστικά τις γέφυρες με την Ελλάδα, αλλά το 16% διατηρεί δεσμούς, λόγω της πολιτικής.
Ενας στους δύο δηλώνει ότι θα ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα, αν μπορούσε να εξασφαλίσει καλύτερο πακέτο αποδοχών, το οποίο, με βάση απαντήσεις σε άλλη ερώτηση, διαμορφώνεται από 21.000-40.000 ευρώ τον χρόνο (33% των ερωτηθέντων).
Αλλωστε, το 43% είναι υπάλληλοι, με κάποια μπόνους, όπως δωρεάν κινητό (41%), έξοδα κίνησης (37%), ταξίδια στην Ελλάδα (16%) και το 12% έχει πακέτο με παροχή κατοικίας. Μόλις το 3% έχει αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα.
Ανεργία
Η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της, με βασικότερες την ανεργία, την υποαπασχόληση και την ετεροαπασχόληση, φαίνονται από το γεγονός ότι το 32% των ερωτηθέντων λείπει από την Ελλάδα από 3-6 χρόνια, το 15% έφυγε από έξι έως εννέα χρόνια και μόνον το 10% έχει ξεπεράσει τη δεκαετία.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα ασχολούνται στον τομέα των νέων τεχνολογιών (14%), στους οποίους πρέπει να προστεθούν και όσοι έχουν στραφεί στις τηλεπικοινωνίες (4%) και ακολουθούν οι κατασκευές-ενέργεια (11%), όπου απασχολούνται απόφοιτοι πολυτεχνικών σχολών.
Οι οικονομολόγοι αντιπροσωπεύουν το 9% και οι γιατροί μόλις 8%, παρά τα γραφόμενα για «επιδημία» φυγής στον κλάδο τους.
Οι περισσότεροι (80%) έχουν πάρει πτυχίο στην Ελλάδα, το 42% έχει κάνει μεταπτυχιακά στη Βρετανία και το 35% διδακτορικό στην ίδια χώρα.
Η πλειονότητα κατέληξε σε κάποια χώρα της Ευρώπης, με πρωτιά της Βρετανίας (21%), λόγω των μεταπτυχιακών σπουδών και της Ολλανδίας (9%), ενώ η Γερμανία περιορίζεται στο 4% και βρίσκεται στην ίδια θέση με το Βέλγιο.
Αξιοσημείωτο είναι το 8% που βρίσκεται στις αραβικές χώρες, όπου δραστηριοποιούνται όλοι οι «μεγάλοι» του εγχώριου κατασκευαστικού κλάδου και Ελληνες μηχανικοί έχουν καθοριστικό ρόλο σε έργα μετρό.
Ακολουθούν με 6% οι ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά, προφανώς γιατί είναι χώρες με υψηλό κόστος σπουδών.
Οι μορφωμένοι «μετανάστες», στο μεγαλύτερο ποσοστό (64%) είναι άνδρες και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις (το 50% είναι ανύπανδροι).
Το 44% βρίσκεται στις πιο δυναμικές ηλικίες και είναι από 31-40 ετών, ακολουθούν με 41% αυτοί που είναι πάνω από τα 41, οι οποίοι κατά τεκμήριο δυσκολότερα θα επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι περιόρισε την έξοδο για βασικές σπουδές, αφού μόλις 6% είναι από 18-25 ετών.
Εχει πάντως ενδιαφέρον ότι, παρόλο που βρίσκονται σε ξένη χώρα, μόλις το 25% βλέπει θετικά τη συμβολή των μεταναστών στην Ελλάδα και οι υπόλοιποι τους χαρακτηρίζουν… αναγκαίο κακό (15%) και το 24% δηλώνει αδιαφορία, ενώ το 36% απλώς δεν απάντησε στο ερώτημα.
Πηγή: https://www.efsyn.gr
