Σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η Ελλάδα υπέκυψε στην απαίτηση της Γερμανίας να μάς επιστρέψει χιλιάδες μετανάστες που βρίσκονται στα όρια της.
Πράγματι, εμείς, όπως και οι Ισπανοί, δεχθήκαμε να «επαναπατριστούν» όσοι μάς ζήτησαν άσυλο αλλά θα εντοπίζονται εφεξής σε γερμανικό έδαφος.
Από την πλευρά του, το Βερολίνο δέχθηκε να εξετάσει περιπτώσεις επανένωσης οικογενειών, αποδεχόμενο εν μέρει έναν αριθμό προσώπων, όπως ασυνόδευτα παιδιά και συζύγους, που βρίσκονται στην Ελλάδα και στην Ισπανία.
Σε ένα προφανές αντάλλαγμα για την ελληνική πλευρά, αναστέλλεται έως το τέλος του χρόνου η αύξηση του ΦΠΑ, στο 24%, στα πέντε νησιά μας που δέχονται το κύριο βάρος των προσφυγικών ροών. Πρόκειται για τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, την Κω, και τη Λέρο.
Η εξέλιξη αυτή ήλθε να προστεθεί στη ρύθμιση για τη δεκαετή επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μας που αφορά τα ευρωπαϊκά δάνεια, λίγα εικοσιτετράωρα μετά από την επίτευξη συμφωνίας με τα Σκόπια.
Για πολλούς, όλα αυτά συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό ένα διαρκές «παζάρι» μεταξύ της κυβέρνησης και των Ευρωπαίων, εν προκειμένω των Γερμανών, που «επιβραβεύουν» την Ελλάδα για τις αλλεπάλληλες «υποχωρήσεις» που κάνει.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Σε ό,τι αφορά τη συμφωνία με τα Σκόπια, όποιες ενστάσεις κι αν έχει κανείς για το περιεχόμενο της, οφείλει να παραδεχθεί ότι μάς συμφέρει η γειτονική χώρα να προσδεθεί στο ευρωπαϊκό «άρμα».
Και ως προς το μεταναστευτικό, υπενθυμίζεται ότι έχουμε πάρει έναν πακτωλό χρημάτων από τα ευρωπαϊκά ταμεία για τη διαχείριση του, την ώρα που διατρανώνουμε ότι τα σύνορα της χώρας μας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Τα χάλια της Μόριας και άλλων καταυλισμών είναι, απλώς, δική μας ευθύνη.
Κατά τα λοιπά, η δημιουργία και η πορεία του ενιαίου ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι μια μακρά και ατελείωτη αλυσίδα συμβιβασμών, που έρχονται μέσα από συνεχή «δούναι» και «λαβείν».
Εφόσον είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να λειτουργούμε εντός των συντεταγμένων της, αποδεχόμενοι τους κανόνες της και συμπλέοντας στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων της. Δεν έχουμε μόνο δικαιώματα από τη συμμετοχή μας σ’ αυτήν, έχουμε και υποχρεώσεις.
Ομως, όσο περισσότερο είμαστε «μέσα» στο πλαίσιο λειτουργίας της, τόσο πιο πολύ θα επωφελούμαστε και από την υποστήριξη της. Άλλωστε, εκεί προσφύγαμε για βοήθεια όταν (επί της ουσίας) χρεοκοπήσαμε, εκεί στηριζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε και την εντεινόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας.
Πάντως, έστω και αργά, φαίνεται ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έγινε συνείδηση πως η εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων περνά σε σημαντικό βαθμό από την εναρμόνιση τους με τα ευρωπαϊκά.
Η συνέντευξη που παρεχώρησε ο Πρωθυπουργός στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt» επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Διότι ο Αλέξης Τσίπρας του 2018 δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα του 2015.
Πηγή: http://www.pelop.gr
