Στα πλαίσια της διαρκούς μάχης του Τεχνικού πολιτισμού (και της παγκοσμιοποιημένης πατρίδας της Τεχνικής) εναντίον του Φυσικού πολιτισμού παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια έντονη πολεμική γύρω από τη θεωρία του είδους.
Τι λέει αυτή η θεωρία; Επιδιώκει να δώσει απαντήσεις στο πως καθορίζονται οι σεξουαλικές μας ταυτότητες. Κι επειδή πιστεύει πως αυτές καθορίζονται κοινωνικά επιχειρεί να απελευθερώσει τα φύλλα από τους όποιους προειλημμένους ρόλους τους μέσα από την κοινωνική εκπαίδευση. Ένα αγοράκι για παράδειγμα δεν θα πρέπει να μαθαίνει να παίζει υποχρεωτικά με τα ξίφη αλλά θα μπορεί να ντύνεται και κοριτσάκι.
Με άλλα λόγια δεν κατευθύνουμε τα παιδιά με βάση το φυσικό τους φύλλο., δεν τα προσανατολίζουμε εξ αρχής, αλλά τα αφήνουμε ελεύθερα με τον καιρό να επιλέξουν την ερωτική τους ταυτότητα. Λες και γεννήθηκαν Άγγελοι δίχως φύλλο, δίχως φυσικές προδιαγραφές. Οπαδοί της φιλοσοφίας της αποδόμησης, δηλαδή της θεωρίας που θέλει να αποδομήσει την κλασσική φυσική αντίληψη του κόσμου, οι μαχητές του genre στηρίζονται κυρίως στις απόψεις των Αμερικανίδων Judith Butler και Joan Scott οι οποίες φτάνουν μέχρι να αρνηθούν την ύπαρξη των βιολογικών φύλων.
Πιστεύουν πως όλα είναι ένα κοινωνικό, ιστορικό κι εκπαιδευτικό κατασκεύασμα. Όλα είναι γέννημα της κοινωνική ανάγκης για ρόλους και ταυτότητες, ενώ κατά τη γνώμη τους τα άτομα γεννώνται ουδέτερα και δεν τους επιτρέπεται να επιλέξουν στην πορεία το φύλο τους. Τέρμα οι αντιλήψεις που συνδέουν τον πόλεμο, το κυνήγι, τον στρατό κτλ με τους άντρες . Τέρμα τα περί φυσικης μητρότητας ,η άλλων κλασικών χαρακτηριστικών οπως η θηλυκοτητα για τις γυναίκες. Θέλουν να καταργήσουν τα ως τώρα όρια ενστικτώδους – επίκτητης φύσης, φυσης-κουλτούρας, βιολογίας – κοινωνίας.
Ο Φρόιντ κι η ψυχανάλυση συνεργούν σ’ αυτήν την πορεία. Οι απόψεις αυτές δεν κυριαρχούν αν κι έχουν πολλούς μαχητές – οπαδούς. Απέναντί τους βρίσκονται οι μαχητικοί οπαδοί του σεβασμού των φυσικών επιλογών.
Αυτοί οι τελευταίοι πιστεύουν ότι κάποια φυσικά χαρακτηριστικά κι ιδιότητες δημιουργούνται εκ γεννήσεως και καλλιεργούνται στη συνέχεια κοινωνικά. Δίχως να αρνιούνται την εκ των υστέρων επιλογή του ατόμου για την ερωτική του ταυτότητα, αρνούνται να αρνηθούν εξ ορισμού τις φυσικές επιλογές και δεν θεωρούν ότι μ’ αυτές τις απόψεις τους είναι λιγότερο «προοδευτικοί» από τους άλλους της θεωρίας του genre. Στις πρόσφατες “διαδηλώσεις για οκ ους» στην Γαλλία , οι οπαδοί των φυσικών επιλογών και της κλασσικής παιδείας έδωσαν ισχυρή μάχη εναντίον των αντίπαλων ιδεών.
Πίσω από τα δύο στρατόπεδα κρύβεται η συνεχής κι ανεξέλεγκτη μάχη μεταξύ συνεχιστών της παραδοσιακής φιλοσοφίας (Ιστορίας, παραδόσεων, πολιτιστικής μνήμης) και των από-δομητών «προοδευτικών» που θέλουν την tabularasa του παρελθόντος ως τη βάση για το μέλλον. Ο πόλεμος θα έχει σίγουρα λυσσώδη συνέχεια, σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο παγκοσμίως.
Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός
Πηγή:http://www.globalview.gr
