Μέχρι το γκολ του Πογκμπά στο 3-1 το παιχνίδι θύμιζε αυτό κόντρα στην Αργεντινή. Στο 4-1 από τον Εμπαπέ επιβεβαιώθηκε η προηγούμενη πρόταση. Οι Κροάτες ό,τι κατάφεραν ήταν μέχρι το 1-1, το 2-1 τους γονάτισε, κάπου εκεί μπήκε στο μυαλό τους το ερώτημα αν μπορούν να κάνουν ακόμα μία ανατροπή. Θέληση μπορεί να υπήρχε, τα πόδια όμως μόνο αυτοί ξέρουν αν αντιδρούσαν.
Οι Γάλλοι, στην αντίπερα όχθη, βρήκαν το δεύτερο τέρμα μέσω VAR. Θα μείνει αναπάντητο το ερώτημα τι θα γινόταν αν οι δύο ομάδες πήγαιναν με την ισοπαλία στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα.
ΤΟ ΠΗΡΕ ΔΙΚΑΙΑ
Αυτό, όμως, που δεν θα μείνει αναπάντητο έχει να κάνει με τη δυναμικότητα της Γαλλίας. Την είπαν συντηρητική, κατηγόρησαν τον Ντεσάμπ για τις επιλογές, δεν ενθουσίασε στους ομίλους, αλλά σε όλα τα παιχνίδια ήταν ένα κλικ πιο πάνω από τους αντιπάλους. Αρα δίκαια έγινε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη που λέει και μια ψυχή.
Προσέξτε. Οι Γάλλοι έπαιξαν 7 παιχνίδια σε αυτό το Μουντιάλ και βρέθηκαν μόλις μια φορά να κυνηγούν το σκορ. Στον αγώνα με τους Αργεντινούς κι αυτό ούτε για δεκάλεπτο. Κι εκεί βρήκαν τον τρόπο να απαντήσουν και η συνέχεια γνωστή. Τους καθάρισαν όπως καθάρισαν τους Κροάτες.
ΠΗΡΕ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΧΩΡΙΣ… ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ
Αυτή η Γαλλία μπορεί να μην τρέλανε τους ποδοσφαιρόφιλους -τουλάχιστον την πλειοψηφία- αλλά δεν μπορείς να μην της αναγνωρίσεις ότι ήταν μία ομάδα που είχε ποιότητα, τρεξίματα και λύσεις όταν “στράβωνε” το παιχνίδι. Πήρε Μουντιάλ χωρίς να σκοράρει ο Ζιρού, χωρίς να έχει μία εύστοχη τελική. Φανταστείτε, για παράδειγμα, την Αγγλία χωρίς τα 6 γκολ του Χάρι Κέιν.
Είπαμε, μπορεί να μη γουστάρει -για να το πούμε λαϊκά- ο κόσμος την Εθνική Γαλλίας, αλλά δεν μπορείς να μη της βγάλεις το καπέλο, όπως επίσης δεν μπορείς να μην παραδεχθείς το δίκαιο της κατάκτησης του Μουντιάλ.
Η Κροατία, για παράδειγμα, έβγαζε περισσότερη συμπάθεια. Αλλο αν στη ζυγαριά απέναντι στους Γάλλους, υστερούσε. Η συμπάθεια είχε να κάνει περισσότερο με τον Λούκα Μόντριτς. Με τον Ζιντάν βρήκε το ρόλο του, εκτοξεύθηκε σαν ποδοσφαιριστής, τον έμαθε ακόμα και η κυρά Σούλα από τα Πατήσια.
Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ Ο ΜΟΝΤΡΙΤΣ
Αυτή η συμπαθητική φυσιογνωμία και οι ιστορίες που κουβαλούσε από πίσω δημιουργούσε ένα “πρέπει” από τον κόσμο και τα social media για τη δικαιοσύνη. Με λίγα λόγια είχε δημιουργηθεί η περιραίουσα ατμόσφαιρα ότι η Κροατία πρέπει να πάρει το Μουντιάλ λόγω Μόντριτς.
Ο 32χρονος δεν πήρε Μουντιάλ, αλλά την αναγνώριση την είχε. Δεν είναι λίγο πράγμα να βγαίνεις ο πολυτιμότερος παίκτης του Μουντιάλ. Κι αν θέλετε να μιλήσουμε ξανά για δικαιοσύνη, ο Μόντριτς δεν έχει στερηθεί πράγματα. Βάλτε κάτω και μετρήστε τι έχει πάρει με τη Ρεάλ τα τελευταία χρόνια.
Είναι αυτή η γενικότερη συζήτηση που ανοίγει πολλές φορές από τους Ελληνες οπαδούς για παίκτες που θεωρούνται αδικημένοι. Το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό είναι ο Μπουφόν και η ιστορία που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια για το γεγονός πως δεν έχει κατακτήσει Champions League.
Επαναλαμβάνω, όμως, πως -εκ του αποτελέσματος και με την αυλαία να πέφτει- σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ουδείς φεύγει αδικημένος. Απαντες πήραν ό,τι άξιζαν, κάποιοι ίσως και παραπάνω (βλέπε Αγγλία).
ΑΡΧΙΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αυτό το Μουντιάλ θα μάς μείνει στο νου για πολλούς λόγους. Για τους καλοπερασάκηδες Ελληνες θα μείνει κυρίως για την ώρα διεξαγωγής των αγώνων. Αλλά και για την μπάλα παρά την γκρίνια στη φάση των ομίλων. Θα μείνει για τις όμορφες ιστορίες που “γράφτηκαν” στα νοκ άουτ παιχνίδια, για την -ακόμα μία- κουβέντα για το αν ο Μέσι μπορεί να ηγηθεί της Αργεντινής.
Στον απολογισμό, αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν πολύ πάνω από τον μέσο όρο και σίγουρα από τα καλύτερα. Αυτό που ακολουθεί γεννά ερωτήματα για το κατά πόσο θα είναι ωραία, για την εποχή που θα γίνει, για τα όσα θα έχουν μεσολαβήσει μέχρι το 2022. Καλά να ‘μαστε μέχρι τότε, το μόνο σίγουρο είναι ότι το Μουντιάλ της Ρωσίας σήμανε μία νέα εποχή. Είτε λόγω VAR είτε επειδή δίνει τη σκυτάλη του στην επόμενη διοργάνωση με τις ιδιαιτερότητες που θα έχει.
Πηγή: http://www.contra.gr
