Μία ἀπάντησις στὴν ἐρώτηση: «Ποιούς κυνηγοῦσαν οἱ παραστρατιωτικές ὀργανώσεις (οἱ λεγόμενοι Χίτες) τό 1945-46, στήν λεγομένη «Λευκή Τρομοκρατία»;».
29 Ἰουλίου 1944.
Ἡ ΟΠΛΑ ἐκτελεῖ ἕξι νέους τοῦ χωριοῦ Κοντόσταυλος (Ἀρχαῖες Κλεωνές) Κορινθίας.
Τὴν περίοδο μεταξὺ 10 Ἰουνίου καὶ 20 Αὐγούστου 1944, σχεδὸν καθημερινὰ κάποιο χωριὸ τῆς Ἀργολιδοκορινθίας ὑπέφερε μαζικὴ δολοφονία κατοίκων του ἀπὸ τὴν ΟΠΛΑ, συνήθως μὲ τὴν βοήθεια τοῦ τακτικοῦ ἢ τοῦ ἐφεδρικοῦ ΕΛΑΣ. Στὶς 29 Ἰουλίου, μία ὁμάδα τῆς ΟΠΛΑ ἐμφανίσθηκε στὸν Κοντόσταυλο, ἐνᾦ ἕνας λόχος τοῦ ΕΛΑΣ μαζὺ μὲ μία μεγάλη ὁμάδα τῆς ΟΠΛΑ ἐκινεῖτο ἐναντίον τοῦ Ἀραχναίου (Χέλι) (ἐπόμενον!).
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ἐκτέλεησ τῶν ἕξι αὐτῶν νέων, ἀπὸ τὸ βιβλίο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ, «Ἐλεύθερος Μωριάς» 1943-44», Τόμος Β΄.:
Οἱ ἕξι αὐτοὶ νέοι, Ἰωάννης Γεωργιάδης, Ἀναστάσιος Διαμαντόπουλος, Ἀθανάσιος Παπαδᾶς, Περικλῆς Ροτζῶκος, Ἀθανάσιος Τσινάκης καί Κωνσταντῖνος Φαρμάκης, συνελήφθησαν στὰ σπίτια τους τὰ χαράματα τῆς 29ης Ἰουλίου 1944 ἀπὸ τὴν ΟΠΛΑ. Ὅταν τοὺς συγκέντρωσαν ὅλους, τοὺς πῆραν 6 μέλη τῆς ΟΠΛΑ -5 ἄνδρες καὶ μία γυναίκα(!)- ὁπλισμένοι μὲ αὐτόματα καὶ μαχαίρια, λέγοντας στοὺς οἰκείους τους ὅτι θὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὴν Στιμάγκα γιὰ ἀνάκριση.
Πρὶν ἀναχωρήσουν ἀπὸ τὸ χωριό, ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ κλιμακίου τῆς ΟΠΛΑ τοὺς εἶπε ὅτι ἡ κατηγορία ποὺ τοὺς ἐβάραινε ἦταν τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Γερμανοὶ ποὺ εἶχαν περάσῃ ἀπὸ τὸ χωριό τους πρὶν λίγο καιρό, ἐνῶ τοὺς συνέλαβαν, τοὺς ἄφησαν ἐλευθέρους χωρὶς νὰ τοὺς πειράξουν. Εἶναι ὡς τὸ ΕΑΜ νὰ προτιμοῦσε οἱ Γερμανοὶ νὰ ἐκτελοῦν ὅλους ὅσους συνελάμβαναν στὰ μπλόκα ποὺ ἔκαναν στὰ χωριά! Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὡς ἄνω κατηγορία τοῦ ΕΑΜ ἐναντίον τῶν ἕξι αὐτῶν νέων, εἶναι πολὺ πιθανὸν ὅτι ὑπῆρχε καὶ τὸ ἄλλο ἐπιβαρυντικὸ στοιχεῖο ἐναντίον τους, ἡ παλαιὰ συμμετοχή τους στὴν πατριωτικὴ Ἀντιστασιακὴ Ὀργάνωση ΕΒΑΜ (Ελληνικὸ Βασιλικὸ Αντιστασιακὸ Μέτωπο) πρὶν νὰ διαλυθῇ ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ..
Δώδεκα ἄτομα νὰ βαδίζουν μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαιριοῦ, δὲν περνοῦσαν ἀπαρατήρητα ἀπὸ τοὺς χωρικούς, ποὺ ἦσαν στὶς σταφίδες καὶ στὰ μποστάνια τους καί, μάλιστα, μετὰ ἀπὸ ὅσα εἶχαν δῇ καὶ εἶχαν ἀκούσῃ τὸ τελευταῖο ἐκεῖνο τρίμηνο τοῦ 1944. Ἔτσι, ἀρκετοὶ ἦσαν αὐτοί, ποὺ διακριτικὰ τοὺς παρηκολούθησαν ἀπὸ κάποιαν ἀπόσταση.
Ἡ κουστωδία οὐδέποτε ἔφθασε στὸν ὑποτιθέμενο προορισμό της. Σταμάτησαν σὲ κάτι πλατάνια, στὴν βάση τοῦ ὑψώματος ποὺ εὑρίσκεται τὸ χωριὸ Στιμάγκα, σὲ μίαν τοποθεσία γνωστὴ ὡς Φτῶθι, 50 περίπου μέτρα μακρυὰ ἀπὸ μίαν βρύση (Φωτογραφία). Γιὰ λόγους ποὺ μόνον οἱ ἕξι φονιάδες θὰ μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν, ἀπεφάσισαν νὰ δολοφονήσουν ἐκεῖ, στὸ φῶς τῆς ἡμέρας τοὺς 6 κρατουμένους.
Ἴσως ἐβιάζοντο νὰ τελειώσουν, ὥστε νὰ ἔχουν χρόνο νὰ φθάσουν ἐγκαίρως στὴν ἑπομένη ἀποστολή τους στὸ Ἀραχναῖο (Χελι). Ἔτσι ὅμως, ἐκεῖνοι ποὺ ἀκολουθοῦσαν ἀλλὰ καὶ οἱ δουλευτάδες τῆς γῆς ποὺ ἦσαν γύρω, ἔγιναν μάρτυρες τοῦ φρικτοῦ ἐγκλήματος!
Οἱ ἄνδρες τῆς ΟΠΛΑ διέταξαν τοὺς νέους ἀπὸ τὸν Κοντόσταυλο νὰ στραφοῦν ὅλοι ὥστε νὰ κυττάζουν μακρυὰ ἀπὸ αὐτούς, νὰ μὴν τοὺς βλέπουν. Ἀνυποψίαστοι οἱ ἕξι νέοι, ποὺ σίγουρα δὲν περίμεναν τὸν χαμό τους πρὶν φθάσουν στὴν Στιμάγκα, γιὰ τὴν δῆθεν «ἀνάκριση» ποὺ τοὺς εἶχαν πῇ ὅτι τοὺς πηγαίνουν, γύρισαν τὶς πλάτες τους στοὺς δολοφόνους τῆς ΟΠΛΑ.
Τὰ αὐτόματα τῶν ΟΠΛΑτζίδων κροτάλισαν καὶ ἔσπειραν τὸν θάνατο ἤ τραυμάτισαν τὰ θύματα.
Τὸ κακὸ δὲν ἐτελείωσε ἐκεῖ, ὅπως εἶπαν οἱ χωρικοἲ ποὺ παρηκολούθησαν τὴν θηριωδία. Οἱ ἄνδρες τῆς ΟΠΛΑ, ἔπεσαν ἐπάνω στὰ θύματα μὲ τὰ μαχαίρια καὶ τοὺς ἀπετελείωσαν, ἐνῶ ταὐτόχρονα τοὺς ἔγδυναν ἀπὸ τὰ ῥοῦχα ποὺ φοροῦσαν γρήγορα-γρήγορα, γιὰ νὰ προλάβουν νὰ μὴν γεμίσουν μὲ περισσότερα αἵματα. Ποτισμένοι, δὲν ξέρω ἀπὸ τὶ κι ἀπὸ ποιούς, μὲ τόσο μῖσος ἐναντίον Ἑλλήνων γειτόνων τους, γελώντας καὶ ἀστειευόμενοι, πῆγαν μετὰ στὴν βρύση καὶ ἔπλυναν τὰ μαχαίρια τους ἀπὸ τὰ αἵματα. Μερικοὺς τοὺς εἶδαν νὰ ξεπλένουν ἀπὸ τὰ αἵματα καὶ ῥοῦχα τῶν θυμάτων τους ποὺ πῆραν φεύγοντας.
Οἱ φονιάδες τῆς ΟΠΛΑ, πρὶν πάρουν τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, μὲ τὸ πλιάτσικο τῶν θυμάτων τους, ἔστειλαν μήνυμα μὲ ἕναν περαστικὸ χωριάτη στὸν καπετὰν «Μιχάλη*» στὴν Στιμάγκα. Τοῦ εἶπαν νὰ φροντίσῃ νὰ ταφοῦν τὰ ἕξι θύματα. Ὅταν ἔφυγαν οἱ φονιάδες τῆς ΟΠΛΑ, δύο κάτοικοι τῆς Στιμάγκας, ποὺ δούλευαν στὰ κτήματά τους καὶ εἶχαν δῇ τὶ εἶχε συμβῇ, πλησίασαν καί ἀνεγνώρισαν κάποιους ἀπὸ τοὺς δολοφονημένους. Ἀπὸ αὐτοὺς ἔγινε γνωστὸ τὸ τέλος τῶν ἕξι αὐτῶν νέων ἀπὸ τὸ Κοντόσταυλο.
(*) (Μιχάλης Τρωγάδης, στέλεχος τοῦ ΕΑΜ, ἦταν γνωστὸς ὡς καπετὰν Μιχάλης)
