Ποιος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου διαφωνεί πλήρως με την επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης με την Ρωσία, που επέλεξε η κυβέρνηση;
Και «δείχνει» προς τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένο ότι ενώ γνωρίζει την επικινδυνότητα αυτής της κίνηδης δεν εμπόδισε να υπάρξει αυτή η επιδείνωση (όχι ότι ο Π.Καμμένος ενθουσιάστηκε με την απόφαση Κοτζιά-Τσίπρα να τα βάλουν με την Ρωσία, αλλά δεν έκανε και τίποτα να το εμποδίσει).
Και το εντυπωσιακό είναι ότι ο συγκεκριμένος Αρχηγός φημίζεται για τον φιλοαμερικανισμό του.
Οχι όμως και για την έλλειψη συναίσθησης και αντίληψης της «τακτικής κατάστασης».
Είναι βαθιά προβληματισμένος και μονολογεί: «Αυτό δεν χρειαζόταν. Δεν χρειαζόταν. Να δούμε πώς θα ξεμπερδέψουμε».
Ξέρει ότι στο Αιγαίο οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες. Κι ενώ οι ΗΠΑ «πατούν σε δύο βάρκες» (λογικό), εμείς μάλλον αψυχολόγητα στείλαμε την Ρωσία στην «άλλη βάρκα».
Και δεν είναι ο μόνος που προβληματίζεται: Αρκετοί αξιωματικοί, ειδικά του Στρατού και της Αεροπορίας, «κουνάνε το κεφάλι τους».
Ξέρουν τι θα γίνει. Αλλά δεν ξέρουν πώς θα το αντιμετωπίσουν.
Να δούμε, λοιπόν, πώς και αν θα παραληφθεί η επόμενη παρτίδα ανταλλακτικών για τα Tor-M1 και τα OSA AKM. Και πότε θα έρθουν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα οι S-300PMU1.
Για τα Zubr δεν το συζητάμε: Από την στιγμή που αρνούντο να υπογράψουν τόσα χρόνια FOS στο Ναυτικό, τώρα θα τα κάνουν «ζαρντινιέρες» αν δεν υπάρξει άμεση βελτίωση των σχέσεων.
Κι ένα τελευταίο: Δόθηκε άδεια εξαγωγής στη Tουρκία στα Kornet-EM: Δέκα χιλιόμετρα ακτίνα δράσης και λιώνουν τον θώρακα των LEO2 (δυστυχώς και των ελληνικών) «σαν βούτηρο»
Γιατί όταν κάνεις τις επιλογές σου, θα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι το κόστος των πράξεων σου, θα μπορούσε να πει κανείς.
Μα, σε λίγους μήνες οι Τσίπρας και Κοτζιάς θα είναι παρελθόν. Η Ελλάδα, όμως;
