Γνωρίζω, όμως, ότι η ελληνική επαρχία (τουλάχιστον η Πελοπόννησος, απ’ όπου κατάγομαι) και όλα τα νησιά, είναι γεμάτα από εκατομμύρια άγριες αχλαδιές («γκορτσιές», όπως τις ονομάζουν οι ντόπιοι) οι οποίες αν κεντρωθούν θα λύσουν το πρόβλημα της εξαγωγής χιλιάδων τόνων ελληνικών αχλαδιών σε πολλά είδη ποικιλιών, που μπορούν αν μάς δώσουν οι άγριες αχλαδιές!
.jpg)
ΛΕΝΕ ότι κοντά στον παραδοσιακό οικισμό του Μυρτόφυτου Καβάλας, πάνω στο εύφορο Μακεδονικό χώμα και κάτω από τον λαμπερό ελληνικό ήλιο, βρίσκεται η σύγχρονη μονάδα μεταποίησης & εμπορίας ελληνικών αγροτικών προϊόντων με την επωνυμία “Τοπικά Προϊόντα Γης”. Η οικογενειακή μας παράδοση στην καλλιέργεια της γης, σε συνδυασμό με τις συνταγές και τα μυστικά των προσφύγων από τον Πόντο, τη Σμύρνη και τη Θράκη που εγκαταστάθηκαν πριν από χρόνια στην περιοχή μας, αποτελούν τη βάση για τη δραστηριότητα μας. Γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες φρούτων, μέλι, ελιές, ελαιόλαδο και άλλα εκλεκτά προϊόντα, συνθέτουν ένα ψηφιδωτό ελληνικών γεύσεων που θυμίζει ταξίδι! Αλήθεια, έχουμε συνειδητοποιήσει τι θησαυρούς κρύβει αυτή η μάνα ελληνική γη;
Διάβασα κάποτε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την Ελλάδα η οποία θα «ταξίδευε» τότε για τη 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας με μια «Κιβωτό».
Η πρόταση, που εκπροσωπούσε τότε τη χώρα στην κορυφαία διοργάνωση, ανήκε στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Ζήση Κοτιώνη, και στην αρχιτέκτονα της νεότερης γενιάς και ποιήτρια, Φοίβη Γιαννίση. Πρόκειται για εγκατάσταση με τίτλο «Κιβωτός, Παλιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες», αποτελούμενη από ξύλινη κατασκευή, έκθεση εικόνων και βιντεοπροβολή.
Σε ερώτηση εάν υπάρχει στην πρότασή τους η διάσταση της επιστροφής στη φύση, ο κ Ζήσης Κοτιώνης απάντησε:
«Όχι. Αυτό που λέμε είναι να καταλάβουμε τον υπαίθριο χώρο με τους σύγχρονους όρους της τεχνολογίας και της μετάπολης, τον τρόπο δηλαδή που η πόλη έχει διαχυθεί, μέσω της πληροφορίας, στην ύπαιθρο. Είμαστε ιδεολογικά και πολιτικά αντίθετοι με τη λογική της “επιστροφής στη φύση”».
–Τι σημασία αποδίδετε στην «Κιβωτό»;
«Με την “Κιβωτό” διαφυλάττεις τους καρπούς, ένα πρόγραμμα που εμπεριέχεται στους σπόρους της φύσης που απειλείται με εξαφάνιση. Με βάση αυτό το πρόγραμμα, που μας δίνει η ίδια η φύση, προτείνουμε να ξαναδούμε πώς κατοικείται και άρα πώς διαμορφώνεται το τοπίο. Αρχιτεκτόνημα δεν είναι μόνο ένα κτίριο, αλλά και η σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε δύο δέντρα».
.jpg)
Δεν θα μιλήσω τώρα για το βιβλίο μας «Ο Άγνωστος Πατροκοσμάς», που μιλάμε για την κιβωτό της ελληνικής γης αλλά και όσα όσα προφήτευσε ο άγιος για τους σπόρους, που κινδυνεύουν να χαθούν από την ελληνική ύπαιθρο, και πού μπορούμε να πάμε για να τους διασώσουμε (Τζουμέρκα). Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ούτε γνωρίζω τι γίνεται με την αρχιτεκτονική και πώς βλέπουν την Μπιενάλε οι ειδικοί.
Γνωρίζω, όμως, ότι η ελληνική επαρχία (τουλάχιστον η Πελοπόννησος, απ’ όπου κατάγομαι) και όλα τα νησιά, είναι γεμάτα από εκατομμύρια άγριες αχλαδιές («γκορτσιές», όπως τις ονομάζουν οι ντόπιοι) οι οποίες αν κεντρωθούν θα λύσουν το πρόβλημα της εξαγωγής χιλιάδων τόνων ελληνικών αχλαδιών σε πολλά είδη ποικιλιών, που μπορούν αν μάς δώσουν οι άγριες αχλαδιές!
Προσωπικά ενθυμούμαι πάρα πολλά είδη αχλαδιών, που είχαμε στα χωράφια μας τότε, όπου ήμουν μικρός μαθητής στα Καλάβρυτα και μπορώ ακόμη και σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πέντε δεκαετίες, να θυμηθώ τα πολύ εύγευστα αυτά αχλάδια (απίδια, όπως τα λέγαμε), όπως για παράδειγμα: πρωϊμάπιδα, βασιλάπιδα, κρουσταλλάπιδα ή κρυσταλλάπιδα (τα έτρωγες και έσπαζαν σαν κρύσταλλο), κοκκινάπιδα (από τα οποία έφτιαχναν πολύ ωραίο γλυκό), κεχράπιδα, ζαχαράπιδα (πολύ γλυκά αχλάδια), κοντούλες, καμπάνες ή καμπανάπιδα (ευμεγέθη αχλάδια), και τόσα άλλα αχλάδια (ή απίδια).
Εάν το ελληνικό κράτος ενδιαφερθεί και αξιοποιήσει αυτό το μεγάλο (και ανεκμετάλλευτο μέχρι σήμερα) κεφάλαιο των άγριων αχλαδιών της ελληνικής υπαίθρου, είμαι της γνώμης ότι η ελληνική οικονομία θα «ανασάνει» πάρα πολύ και οι Έλληνες πολίτες θα έχουν, επί τέλους, ένα δικό τους εξαιρετικό προϊόν.
Θα το κάνουν, όμως, οι κυβερνώντες; Ιδού το ερώτημα!..
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
