Του Κώστα Μπετινάκη
Ως συνήθης είδηση περνά σε μικρό μονόστηλο: «Δεκάδες νεκροί στην Καμπούλ σε νέα βομβιστική επίθεση που αποδίδεται στους Ταλιμπάν».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει το BBC, οι αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες για το αν την αιματηρή επίθεση της περασμένης Παρασκευής στην στρατηγική πόλη Ghazni (ανάμεσα στην πρωτεύουσα Καμπούλ και την Κανταχάρ) την έκαναν οι Ταλιμπάν ή το αφγανικό παράρτημα του αυτονομαζόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου (ISIS). Κάτι που αντικατοπτρίζει το αμερικανικό δίλημμα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα στρατεύματα κατοχής.
Η μάχη για τον έλεγχο της Ghazni και η εν γένει προσπάθεια για την ήττα των Ταλιμπάν, στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Αφγανιστάν, φανερώνουν πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί παρόλο που έχουν στη διάθεσή τους πλέον σύγχρονο εξοπλισμό, στοιχεία αντικατασκοπίας, τεχνολογία και επικοινωνίες. Οι ΗΠΑ φαίνεται να χάνουν τη μάχη για τον έλεγχο της χώρας.
Στην περίπτωση που τελικά οι Ταλιμπάν καταλάβουν την Ghazni νικώντας τις αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις θα κατορθώσουν να αποκόψουν το νότιο Αφγανιστάν, από την κεντρική κυβέρνηση, δημιουργώντας νέες εξελίξεις. Ήδη οι κυβερνητικές απώλειες ξεπερνούν τους 100 άνδρες.
Τι έχει συμβεί
Συμπληρώνονται λοιπόν ήδη σχεδόν 17 χρόνια από την αμερικανικής έμπνευσης στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ εναντίον του Αφγανιστάν. Ένας ακόμη αποκληθείς «προσωπικός πόλεμος» εναντίον του μπιν-Λάντεν αυτή τη φορά, όπως εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, ή του Καντάφι στη Λιβύη.
Να θυμίσουμε τους παλιότερους επίσης προσωπικούς πολέμους της μεγάλης χώρας των ΗΠΑ, εναντίον του Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία, χωρίς να ξεχνάμε ότι είχε πριν πολλά χρόνια – επί προεδρίας Ρίγκαν- γίνει ο πόλεμος εναντίον του Παναμά για να συλληφθεί ο Νοριέγκα, (πρώην πράκτορας και οικονομικός συνεργάτης της ΣΙΑ στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική).
Υπάρχει ένα ακόμη σχετικό επεισόδιο που συνέβη το 2002 και είχε σημάνει την πρώτη προσωπική επίθεση σκοπούμενης δολοφονίας με αμερικανικό τηλεκατευθυνόμενο από την CIA αεροσκάφος στην Υεμένη.
Ας επιστρέψουμε όμως στο Αφγανιστάν. Τι έχει γίνει εκεί πέρα μετά την αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή κατοχή;
Ξανάρχισε η καλλιέργεια της παπαρούνας που είχε απαγορευθεί από το ισλαμικό καθεστώς των Ταλιμπάν. Τους οποίους γνωρίζαμε από την αμερικανικής έμπνευσης προπαγάνδα ως ορκισμένους εχθρούς της ανθρωπότητας. Τώρα όμως, έχουν αρχίσει διαπραγματεύσεις οι Αμερικανοί μαζί τους, μια και βλέπουν ότι αλλιώς δεν λύνεται το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την κατοχή ενός τμήματος της χώρας. Επειδή τον Βορρά ελέγχουν οι πολέμαρχοι λαθρέμποροι και μόνον την πρωτεύουσα Καμπούλ και ελάχιστα τμήματα της χώρας τα στρατεύματα κατοχής.
Το μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου ελέγχεται από τους Ταλιμπάν.
Στην αναγέννηση του κινήματος των Ταλιμπάν, υποστηρίζεται ότι συνέβαλλαν οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες (ISI), που έπεισαν τους κατοίκους της πόλης Ghazni ότι μάχονται τα ξένα στρατεύματα κατοχής.
Κι όλα αυτά έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τις εμπειρίες που είχαν γνωρίσει στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο Βιετνάμ. Επί εφτά χρόνια οι Αμερικανοί δεν είχαν καταβάλει την αντίσταση των Βιετκόνγκ, όπως και επί 20 χρόνια νωρίτερα, δεν το είχαν κατορθώσει οι Γάλλοι.
Τόσο οι αμερικανικές όσο και οι αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις δεν εφαρμόζουν πλέον την στρατηγική του στρατηγού Πετρέους που είχε αρχικά σχεδιάσει για το Ιράκ και κατόπιν είχε χρησιμοποιήσει στο Αφγανιστάν με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα.
Είναι προφανές ότι η παρούσα διακυβέρνηση Τραμπ που παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις της, ενίσχυσε τις αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αφού τόσο οι αμερικανικές δυνάμεις όσο και του ΝΑΤΟ, έχουν σταματήσει την ανάμειξή τους σε άμεσες επιχειρήσεις στο εσωτερικό του Αφγανιστάν, από το 2014, διακηρύσσοντας τον «συμβουλευτικό ρόλο τους για την εκπαίδευση του κυβερνητικού στρατού».
Πραγματοποιώντας μόνον αεροπορικούς βομβαρδισμούς, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.
Παρά την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό που παρέχουν στις κυβερνητικές δυνάμεις οι Αμερικανοί, εξακολουθεί να απαιτείται η αμερικανική βοήθεια για την αντιμετώπιση των ολοένα και αυξανόμενων επιθέσεων από τους Ταλιμπάν εναντίον σημαντικών πόλεων. Αν και ως τώρα οι Ταλιμπάν δεν έχουν κατορθώσει να κρατήσουν επί πολύ, τις πόλεις που κατά καιρούς έχουν καταλάβει.
Ωστόσο δεν έχει ακόμη αποφασισθεί ποια θα είναι πολιτική που θα ακολουθήσει η Ουάσινγκτον στο Αφγανιστάν. Ιδιαίτερα τώρα πλέον που από τον περασμένο χρόνο η κατάσταση ασφάλειας έχει χειροτερεύσει και ο αριθμός των κυβερνητικών δυνάμεων ασφάλειας έχουν υποστεί απώλειες περί το 11%.
Κάτι που καθιστά ξεκάθαρο πως η στρατιωτική λύση όπως στο Βιετνάμ και το Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν έχει λειτουργήσει. Ιδιαίτερα καθώς η προπαγάνδα των Ταλιμπάν εναντίον της ξένης κατοχής αρχίζει να εντυπώνεται στο μυαλό των κατοίκων της πολύπαθης χώρας.
Πηγή: https://www.zougla.gr
